Woensdag 9 september – rit naar Citrusdal via Paarl
Wat een lekker dagje! Rond een uur of 10 ’s ochtends nemen we afscheid van de honden die op het landgoed wonen. Wat een leuke dieren zijn dit. We rijden naar Paarl om daar het Taalmuseum te bezoeken. In het museum wordt verteld over het tot stand komen van de Afrikaanse taal, de talen die daar aan ten grondslag hebben gelegen en de mensen die het voor het eerst op schrift hebben gesteld. Tot 1875 was Afrikaans alleen een spreektaal en werden de kranten in het Nederlands geschreven. De drukpers waarmee de eerste Afrikaanse Patriot (krant) in 1875 in Paarl werd gedrukt staat er nog, evenals de inrichting van het huis zoals het was in die tijd. Het museum gaat verder in op Engelse en Nederlandse woorden die zijn opgenomen in het Afrikaans en de verbastering. Tussen 1875 (eerste Afrikaanse woordenboek, krant, bijbelvertaling etc) en 1925 heeft er een enorme ontwikkeling plaatst gevonden. Ook werd er ingegaan op de Afrikaanse muziekontwikkeling na 1875.

Het grappige is dat we ons ervan bewust worden dat we inmiddels de Afrikaanse teksten lezen en niet meer automatisch voor het Engels kiezen. In het begin van de reis was dit nog andersom, toen nam het lezen van de Afrikaanse teksten teveel tijd in beslag (lees; was ik hier te ongeduldig voor). Inmiddels hebben we al zoveel Afrikaans gehoord dat we heel veel herkennen. Spreken is een ander verhaal, dan kiezen we toch liever voor ‘stadig’ (rustig) Nederlands praten of voor het Engels.

Met grote regelmaat lezen we woorden die voor ons heel grappig klinken. Zo ook hier wanneer we bij de muziekafdeling het woord ‘rymklets’ lezen, wat rap betekent. Het vrij stoere imago dat rap voor ons heeft, blijft toch niet helemaal overeind wanneer je het rymklets gaat noemen. Ook plaatsnamen die we tegen (zijn ge)komen, brengen met regelmaat een lach op het gezicht. Voorbeelden zijn: Mooimeisiesfontein, Langverwacht, Keeromweg, Opsoek en als klap op de vuurpijl: Tweebuffelsmeteenskootmorsdoodgeskietfontein.

We vinden nog een stel leuke raadsels en lezen over woorden die uit het Nederlands komen, maar daar inmiddels niet meer gebruikt worden of een andere betekenis hebben ed. De raadsels heeft Pepijn inmiddels in een berichtje op het blog gezet.

Klaar bij het museum, smeren we bij de auto een broodje voor we verder gaan richting Citrusdal. De omgeving verandert beetje bij beetje tot het ons weer doet denken aan de Drakensbergen, waar onze Zuid-Afrika-tour min of meer begon. Prachtig! Maar wel veel groener hier. Het Fynbos laat ook steeds meer bloemen zien en dat was ook precies de reden om naar dit gebied te komen. Naast de vele (citrus)boomgaarden is het gebied bekend om de grote hoeveelheid en diversiteit aan bloemen die in deze tijd van het jaar bloeien. Onderweg proberen we verschillende keren om foto’s te maken van het, maar dat blijkt heel lastig te zijn. En dus leggen we het vooral vast op het netvlies.

Om bij Boschkloof te komen, rijden we de laatste 7km een kloof in. Het is prachtig. Overal liggen stenen en rotsen, wat bij ons de vraag oproept hoe dit landschap tot stand is gekomen. Bij de boerderij aangekomen worden we verwelkomd door de honden. Het huisje dat we gehuurd hebben, ligt naast de woning. Het ziet er weer super gezellig uit. Een sfeervolle, beetje ouderwetse woning met openhaard in de kamer. De jongens kunnen weer een lekker vuurtje stoken vanavond.

Donderdag 10 september – bezoek ‘hot baths’
Vandaag trekken we er op uit om The Baths te bezoeken; een natuurlijke bron met water van 43graden Celcius. Het ligt op ca. 20min rijden van Boschkloof. Het water wordt verzameld in de bergen en zakt daar de zandstenen grond in. Wanneer het heel diep in de grond is gedrongen, komt het bij een heel warme grondlaag. Het water wordt verwarmd en onder hoge druk onder de rivier door ‘geloodst’ en daarna naar boven gestuwd. Resultaat is drinkbaar, helder water met een temperatuur van 43 graden Celcius. Leuk om de bron te zien en daarna met zijn vijven in het warme water te liggen. Naast het warme bad is ook een koud bad, waar we vervolgens in gingen, al was het met iets minder enthousiasme en wat korter…

Daarna enigszins rozig naar ‘The Lovely Grapevine’ waar ze naar het schijnt niet alleen één van de lekkerste cheesecakes van Zuid-Afrika hebben, maar je ook lekker kunt lunchen. We proberen beide; we schuiven aan voor een lekkere lunch en nemen daarna een paar cheesecakejes en een stuk worteltaart mee voor bij de thee. The Lovely Grapevine heeft binnen verschillende kamertjes met twee of drie tafeltjes en we vinden er een die leeg is, waardoor we weer los kunnen gaan met hints. Aafje verhoogt de moeilijkheidsgraad door iets uit te beelden met 5 woorden. Het is erg gezellig.

Daarna doen we boodschappen en rijden we terug naar het huis waar er schoolwerk gedaan wordt. Het lukt ons niet de cheesecake en de worteltaart in de koelkast te laten staan… Het plan voor het avondeten wordt omgegooid naar een licht soepje. De kinderen spelen met de honden en in de mooie boomhut die vlak achter ons huis staat.

Vrijdag 11 september – wandeling
Vandaag doen we een wandeling vanuit huis. Het is een prachtige dag, ca 24graden met een windje. Super om te lopen. Eerst lopen we over een loopbrug naar het tweede huisje dat hier wordt verhuurd. Ook die ligt aan een sinaasappelgaard en de bomen hangen nog tjok vol; hoe idyllisch! De stammen zijn wit geschilderd. Dit is om te voorkomen dat ze gaan afbladderen; een soort zonnebrandverf dus.

Daarna lopen we de kloof in. We worden gezelschap gehouden door de drie honden van de boerderij. Aangezien de bloemen vanaf 17 graden openen, zien we er veel open staan. Af en toe moeten we wat klimmen en klauteren over de rotsen. Aafje die eerder door ons wel een goede wandelaar en klauteraar werd genoemd, noemt zichzelf sinds kort een goede klimmelaar. Een woord dat we sindsdien aan ons vocabulair hebben toegevoegd, en wat ze vandaag ook weer laat zien.

Net voorbij een picknick plek, staat Pepijn, die de hele tijd voorop liep, opeens stil en roept ‘kijk!’; nog geen 5m verder zien we een zwarte cobra (later blijkt het de zwarte, spugende cobra (Black spitting Cobra) te zijn, erg giftig) met zijn kop omhoog en nek uitgespreid, midden op ons pad. Dat is even schrikken. Heel rustig lopen we achteruit. Het dier blijft zo staan. Op veilige afstand maken we een foto, draaien om en lopen terug naar huis. De schrik zit er bij twee toch wel behoorlijk in.

Nadat we een stuk terug zijn gelopen, heeft iedereen weer de rust om even te zitten en een boterham te eten. Daarna lopen we verder terug naar huis en plukken bij de boomgaard sinaasappels. Wat een luxe! Zelf je sinaasappels kunnen plukken en daarna gelijk kunnen uitpersen. We zijn allemaal groot liefhebbers van verse sinaasappel en genieten er dan ook heel erg van.

Thuisgekomen gaan we even afkoelen in het zwembad, wordt er gespeeld met de honden (“Mogen wij als we thuis zijn ook een hond?”). De honden zitten flink onder de teken, dus is het goed opletten of we ze zelf niet krijgen. Het niet spelen met de honden, is een no go; ze zijn erg aandoenlijk en de kinderen zijn er verzot op. Na diverse tekencontroles is de eindstand ’s avonds 2 teken die gelijk zijn weggehaald. Prima.

Pepijn heeft inmiddels de smaak van het koken te pakken en kookt ook vanavond. Samen met Alphons zet hij risotto met roergebakken groenten op tafel. Wanneer we net aan tafel schuiven komt Doompie (Smit) om de hoek. Hij is de man van Mariet (Potgieter; hoe Nederlands wil je het hebben?), boer van deze boerderij / citrusfarm en komt een praatje maken. Hij had de kinderen in de boomhut horen spelen en had moeten lachen om een gesprek dat hij van hen had opgevangen. Hij nodigt de ‘kinders’ uit om na het eten ‘Biltong te kom eet’. Ze weten niet hoe snel ze hun bord leeg moeten eten. Ik ga met ze mee en even later staan we in de mooie eetkamer die aan de wanden voorzien is van opgezette koppen van een eland, blauw wildebeest, springbok, zwart wildebeest en kudu. Dieren die hij samen met zijn dochters van inmiddels 15 en 17 heeft geschoten. We krijgen grote stukken biltong en droëwors van een Kudu die ze ook zelf hebben geschoten en waarvan ze zelf biltong hebben gemaakt.

Het is erg leuk om een praatje met ze te maken. Ze vertellen, wat ik al eerder had vermoed, dat ze Floris en Pepijn beter verstaan dan Alphons en mij. Dit komt door ons … dialect! Jawel, en wij maar denken zonder dialect te praten. Andersom verstaan wij het Afrikaans weer beter dan de kinderen, hoewel die er al veel van oppikken. Grappig.

Ze geven ons de tip om de volgende dag, op weg naar Kaapstad, bij Swartlandskou langs te gaan. Een soort landbouw fair, heel Afrikaans, waar prijzen worden uitgeloofd voor de koe die de meeste melk geeft ed. Verder zijn er dressuur wedstrijden ed. Na een tijdje is het bedtijd voor Aafje en zeggen we de vriendelijke mensen gedag. Het was weer erg ‘gesellig’.