Vrijdag 31 juli – reisdag Winterton – Giant’s Castle
Vandaag dus de eerste van de drie verjaardagen tijdens onze reis; Alphons is nu echt 40! Hoera, hoera! Geen ontbijtje op bed, omdat we op tijd weg moeten, maar later die dag eten we wel een heerlijk taartje gegeten bij de thee.

Inmiddels een volle week op reis; jeetje, het voelt al als een maand! Zoveel indrukken en zo’n intensieve beleving. Voorlopig voelt het nog als een soort vakantie, alhoewel het besef dat dit iets anders is wel degelijk daar is. Er begint een beetje een ritme te komen.

Geduld hebben is een groot leerpunt tijdens deze reis en wat dat betreft is Zuid-Afrika wel een perfect land als introductie, hier heb je voor veel een portie extra geduld nodig. De kinderen en ook wijzelf moeten nog een beetje loskomen uit het gehaaste, altijd-connected wereldje. Daarbij is er nog een bepaalde onrust, al is niet voor ieder te duiden waar dat vandaan komt. Zo hebben de kinderen allemaal hun eigen rugzak met eigen dingetjes, spelletjes, boeken, etc.; echter, voorlopig vermaken ze zich nog vooral met elkaar en trekken ze zich nog niet echt terug voor een momentje alleen spelen. Op zich prima. Wat voor ieder ook, in meer of mindere mate, onrust geeft is het veiligheidsaspect. Het feit alleen al dat de autodeuren elke keer op slot gaan, zodra we gaan rijden. Of dat de kinderen een armbandje met contactgegevens om hebben. Dat lijkt de jongsten eerder onrust te geven, dan rust. “Waarom heb ik dit bandje nou, ik raak jullie toch niet kwijt”, vroeg Aafje vanavond. Nog een keer uitgelegd dat we goed bij elkaar blijven, maar het voor de ‘extra zekerheid’ hebben. 

Een reisdag vandaag dus. Tijdens het boodschappen doen, komen we een Nederlands gezin tegen met oudere kinderen die ruim 7 weken door Zuidelijk Afrika trekken. Leuk contact even. Als we later bij de auto staan, zien we wel een duidelijk verschil van aanpak: zij hebben voor 7 weken de achterbak van hun overigens grotere auto van onderen tot boven volgestouwd met grote reistassen; wij trekken gerust de ‘rolhoes’ (de afdekking die je vanaf de achterbank over je bagage heen trekt) over onze bagage voor 7 maanden met vrij uitzicht naar achteren!

Na boodschappen en tanken gaan we op weg naar onze tweede bestemming in de Drakensbergen: Giant’s Castle. Dit ligt behoorlijk diep de bergen in. Veel kronkelige weggetjes ernaartoe staan op de lokaal verkregen kaarten aangegeven als ‘bad road’, dus besluiten we via Estcourt te rijden, waarbij we ook nog de Winston Churchill capture site hopen te zien. We zitten hier namelijk in het gebied waar zowel tijdens de Grote Trek, maar vooral tijdens de Boerenoorlogen hevig gevochten is tussen de Boers en de Engelsen. We hebben echter dubbel pech. Allereerst is er op de snelweg een ongeluk gebeurd, waardoor al het verkeer wordt omgeleid. Helaas, de omleiding gaat precies over onze route. Hierdoor doen we ruim 2 uur over een stuk van 12km. Gelukkig hadden we een hele rits aan luister CDs van Mees Kees, waardoor het heel gezellig bleef in de auto ;-D. Tweede pechpunt is het ontbreken van de capture site van Churchill. In geen velden of wegen te bekennen, dus die geschiedenisles zal mondeling moeten plaatsvinden. ;-D

Eenmaal voorbij Estcourt rijden we weer richting de bergen. We passeren diverse nederzettingen. Fascinerend om te zien; op het eerst gezicht zien we alleen maar huizen en een paar scholen (veel met verschoten Coca Cola bord op de gevel). Nergens iets van winkels of werkplekken. Wat doen deze mensen overdag en waar doen ze dat? Heel af en toe zien we een busje met mensen, maar verder niet veel auto’s. De huizen zijn hier veelal van steen en ook vaak in een kleur geschilderd. Op sommige plekken met hekken en prikkeldraad er om heen, en soms weer helemaal niet.

Los van het feit dat de weg slingert, slingeren wij nog wat extra omdat de wegen vol zitten met potholes. Met nog 40km te gaan naar de eindbestemming houdt de verharde weg op en worden de banden en de schokdempers pas echt goed getest. Veilig en wel arriveren we rond 15:00h op plaats bestemming, nog steeds ruim op tijd. Hier in het Giant’s Castle Camp ligt er opeens weer een strak geasfalteerde weg.

Het huisje is super en het uitzicht fenomenaal! We hebben vol zicht op de bergen. Het is letterlijk tegen een grote rots gebouwd, wat als resultaat heeft dat een van de muren van de woonkamer rots is! Bij het eten branden we even de Domtoren van Utrecht. Deze kaars hebben de jongens een keer voor Alphons en mij gekocht toen ze met opa Leo en oma Rinie een dagje in Utrecht waren. We hebben hem meegenomen als herinnering aan thuis (samen met een knutsel van Pepijn en met wat foto’s van familie, de klassen en vriend(innet)jes van de kinderen). Vandaag mag de Dom even branden, ter gelegenheid van Alphons zijn verjaardag. We hebben verder de hele dag geen telefoonverbinding. En dus ook geen contact met fam. en vrienden voor Alphons zijn verjaardag. En dat zal ook nog zo blijven tot we maandag de bewoonde wereld weer opzoeken. De volgende dag zien we overigens andere mensen die wel verbinding hebben, maar het blijkt dat we daarvoor Vodacom hadden moeten hebben. Soit.

Zaterdag 1 augustus – Drakensbergen, Giant’s Castle
Giant’s Castle is werkelijk schitterend! We zitten op ca. 1500m hoogte. En het landschap ziet er uit als op de foto op de beginpagina van ons weblog. Alleen de kleur is anders, het is nu nog vrij bruin/ gelig. Slechts enkele bomen zijn groen en er zijn vrij weinig bloemen. We proberen foto’s te maken, maar het blijkt lastig te zijn om dit beeld goed vast te leggen. We slaan het daarom vooral goed op in ons eigen geheugen. Het is zo wijds en mooi. Je kunt hier prachtig wandelen. ’s Nachts koelt het flink af, maar we hebben dikke dekens en een openhaard en redden ons hier prima mee. Overdag hebben we tot nu toe stralend blauwe luchten, zo ook nu.

Vandaag hebben we heerlijk gewandeld naar grotten waar we originele rotstekeningen van de San hebben kunnen bewonderen. Om deze tekeningen (vanaf ca. 200 na Chr.) te beschermen, kun je er alleen onder begeleiding van een gids naar toe. We zijn erg blij met haar uitleg. Naast informatie over de tekeningen (en de verschillende theorieën hierover) en de levenswijze van de San, laat ze ook diverse klanken horen die men gebruikte. Een aantal worden door sommige stammen nog steeds gebruikt. Heel gaaf om te horen. En grappig om te zien, hoe ze die klanken maakt door heel snel met de tong te trillen of ‘klikken’.

Het zien van de tekeningen en het horen van haar uitleg, sluit super aan bij het boek The Covenant, van James A. Michener, dat ik nu lees. Hierin wordt de geschiedenis van Zuid Afrika in roman vorm uit de doeken gedaan, beginnend met het leven van de San, tot halverwege de 20^e eeuw. Echt een aanrader om te lezen wanneer je door dit land reist. (Dank je wel Milena! Hij paste niet meer in de koffers of rugzakken, maar ik ben blij dat ik hem toch in de hand het vliegtuig in heb meegenomen.)

Na het bezoeken van de grot zijn Pepijn en Floris zo ‘eager’ om naar de rivier te wandelen om daar te spelen, dat ze hard de berg afrennen. Pepijn houdt er een lelijke wond op zijn knie aan over en een grote scheur in zijn broek. Het blijkt maar weer dat sommige dingen gewoon ‘the hard way’ geleerd moeten worden. Aangezien we het niet voldoende schoon kunnen maken, plakken we er alleen een pleister op en besluiten we dat Alphons met Flor en Aafje bij het water gaat spelen en Pepijn en ik terug gaan om de wond te verzorgen.

’s Middags wordt er weer schoolwerk gedaan en worden er spelletjes gespeeld. De kinderen hadden de kaartversies van Monopoly en Wie is het? gekregen en die zijn een groot succes. Aafje kleurt en helpt met eten koken en is daarmee in haar nopjes. Een mooi dagje weer!

Zondag 2 augustus – Drakensbergen, Giant’s Castle
Op naar het uitkijkpunt! Er zou een leuke wandeling van ca. 5km zijn, waarbij we mooie uitzichten op de bergen krijgen. Dat willen we wel. Het is weer een dag met stralend blauwe lucht en ca 17graden; super weer om te lopen. We schrijven onze namen en gegevens in het boek bij de receptie. Het is hier namelijk gebruikelijk om je in- en uit- te schrijven wanneer je de bergen in gaat, zodat ze er gelijk zicht op hebben wie er in de bergen zijn wanneer het op eens slecht weer wordt, of wanneer mensen niet terugkomen ed..

Hoewel we graag veel dieren zien, vinden we het ook fijn dat ieder met plezier loopt. Dat laatste betekent dat onze jongste kwebbel er lustig op los kletst en zingt. Heel gezellig, al valt het idee om onopvallend door de bergen te bewegen en rustig dieren te kunnen observeren er een beetje door in het water. Helemaal wanneer we de wind in de rug hebben. Maar goed. We kiezen eieren voor ons geld; een van ons loopt met de jongens én fotocamera voorop en de ander volgt met Aafje.

De uitzichten zijn wederom formidabel. Keer op keer is het indrukwekkend. Dieren zien we ook, maar gezien de keutels die we passeren, lijkt het dat de meeste een veilig heenkomen hebben gezocht ;-D. Wanneer we bijna terug zijn, zien we een stel Baboons (rotsbavianen) in een weide zitten. We gaan even op afstand zitten om er naar te kijken. Wanneer een van de mannetjes onze kant op komt, is het tijd om te gaan.

We zijn weer op tijd terug. Na onze terugkomst weer in het boek te hebben gezet en hout voor de openhaard te hebben gekocht, spelen we twee spelletjes Monopoly met zijn vijven. Dit kaartspel gaat een stuk sneller dan het gewone Monopoly, wat wel prettig is. Zeker omdat de kinderen er inmiddels verslingerd aan zijn geraakt en ze het graag met ons spelen ;-D. Hierna wordt er weer wat huiswerk gedaan. Deze keer slaagt Floris met vlag en wimpel voor zijn natuurtoets en houdt Pepijn zich met taal bezig. Aafje stort zich op het schrijven van de 2 en 3. Tijdens het avondeten hebben we het nog even over een natuurles van Floris. Hij had een onderwerp waar we over wilden brainstormen en dan is het toch het leukst om dit met zijn allen te doen.