Zondag 23 augustus – wandeling rondom Misty River
Het is heerlijk weer en we staan rustig op. Het water uit de kraan en douche in Misty Mountains komt rechtstreeks en ongefilterd uit een bron en is dus wat bruinig van kleur. Wel even wennen! Je kunt in ieder geval niet goed zien of je nu heel vies was toen je onder de douche stapte ;-)). Het is even een mentale knop omzetten, wanneer je onder de douche staat. Het water is op zich niet schadelijk en je kunt bijvoorbeeld je tanden ermee poetsen, maar voor gewoon drinken en eten koken gebruiken we grote flessen water die we in de winkel kopen. Water is sowieso in veel delen van Zuid-Afrika een schaars goed, laat staan goed gefilterd drinkwater. Dus rijden we altijd rond met vele liters water in de kofferbak.

Terwijl Pepijn en Floris met Anne schoolwerk doen, doen Alphons en Aafje nog wat kleine boodschappen in het dorp. Aan het begin van de middag gaan Pepijn, Floris en Alphons op pad om de wandeling te doen die je direct vanaf het terrein waar alle lodges liggen op kunt gaan. Het begin van de wandeling voert door een mooi woud. Daarna volgt een pad door struikgewas, maar het is duidelijk al een tijdje geleden dat iemand dit pad heeft gelopen want het is soms zo dicht begroeid dat het onduidelijk is waar het pad precies naartoe gaat. Toch weten we het uitkijkpunt te vinden, weliswaar met wat extra schrammen op de benen, waar we een fraai uitzicht hebben op de Indische Oceaan. Als we iets verder het pad vervolgen (inmiddels zitten we in een soort heidegebied waar het pad prima is), komen we uit bij een aantal watervallen.

Halverwege de middag zijn we terug en de kinderen gaan nog even het zwembad verkennen. Het water is nog net niet warm genoeg om er echt in te zwemmen, maar prima om ermee te spelen. Pepijn, de held, duikt af en toe wel in het water; de warme douche erna is dan wel zeer welkom.

Daarna tijd voor onze eerste echte zelfgemaakte braai tijdens ons verblijf in Zuid-Afrika. Schande dat het zo lang heeft moeten duren ;-)). Het is erg gezellig; de jongens vinden het geweldig om mee te helpen het vuurtje te stoken. Aafje helpt driftig mee het hout te sprokkelen. Het gebraden vlees gaat erin als zoete koek en het is een heerlijke avond zo buiten aan tafel met z’n allen. Vlees is overigens echt datgene waar een Zuid-Afrikaans hart sneller van gaat kloppen, vis zie je veel minder. In supermarkten is de keuze van vis vrij summier en vers is eigenlijk al helemaal niet te krijgen. Anderzijds horen we diverse Zuid-Afrikanen klagen dat de zee wordt leeggevist door Chinezen. Dat zou ook de verklaring zijn waarom er op diverse stranden geen schelpen meer te vinden zijn.

Zondag 23 augustus – een maand op pad
We zijn vandaag op de kop af een maand op pad. Wat vinden jullie daar nu van jongens? Pepijn: “Het is supercool!”; Floris: “Gaaf en spannend”; Aafje: ”Leuk en we hebben een olifant gezien en een nijlpaard en een giraf, en het is gezellig met z’n allen op een kamertje slapen, en blablabla etcetc… Ik vind het alleen wel jammer dat mijn Zwarte Pieten-pak niet mee is…”

Voor ons (A&A) is het echt merkbaar dat we nu al wat langer op reis zijn; er is een duidelijk ritme en je leventje speelt zich nu hier af, in dit geval in Zuid-Afrika. Ondanks het feit dat er geregeld contact is met het thuisfront, leven we toch vooral in het hier en nu. Dat geeft ook een hoop rust; de dagelijkse ‘zorgen’ bestaan uit bedenken wat we gaan doen, wanneer we het schoolwerk doen en wat dan precies; welke boodschappen er gedaan moeten worden. Toch weer anders dan thuis waar het tempo en het ritme in grote mate wordt bepaald door facetten, zoals werk/ school, sporten, muziek, vrijwilligers werk, sociale bezigheden etc.. Dingen die we stuk voor stuk met plezier doen, al blijkt het ook heel lekker te zijn om het even anders te doen. Inmiddels merk je dan ook dat de tijd voor je gevoel alweer veel sneller gaat dan in de eerste twee weken, al voelt het nog steeds veel langer dan die ene maand. Kortom het reizen bevalt uitermate goed tot nu toe!

We voelen ons ook al aardig thuis in Zuid-Afrika. De mensen die we hier treffen zijn erg aardig. Zoals eerder geschreven, kun je met vrijwel iedereen communiceren. Is het niet in het Afrikaans dan wel in het Engels, dus taal is geen probleem.

Voor zover wij kunnen zien, is er wel een duidelijke tweedeling tussen mensen die geen baan hebben enerzijds en mensen die het heel goed hebben anderzijds. De laatste categorie heeft dan ook gelijk voor diverse dingen personeel. Zo is er geregeld een huishoudster, een tuinman en een derde persoon die klusjes doet. Aangezien we veel accommodaties via airbnb hebben geregeld, komen we ook thuis in huizen van particulieren. In Durban kwam de huishoudster in principe ’s ochtends om de vaat te doen en de bedden op te maken. Nu voelen wij ons er niet zo comfortabel mee om de vuile vaat voor een ander te laten staat, dus hebben we gezegd dat we dat zelf doen. Het is soms een beetje schipperen tussen wat je zelf prettig vindt en wat gebruikelijk is in de cultuur waar we ons nu begeven. Bedden laten we wel opmaken, wat voor ons inconsequent voelt, maar waarmee we proberen te voorkomen dat we de huishoudster volledig tegen de haren in strijken. Hoe dan ook, we gaan er bewust mee om en ik denk dat dat al het halve werk is.

Soms kun je ook aan de inrichting van de huizen zien, dat bepaalde huishoudelijke werkzaamheden per definitie door de huishoudster worden gedaan. Zo komt het althans op ons over. In een afgezonderde hoek van de ruime keuken, is er dan een kleine spoelbak waar alle vaat moet wordt gedaan. Beperkte ruimte om de vuile vaat neer te zetten, laat staan de schone spullen. Je hoeft maar één keer zelf de vaat van een avondmaaltijd te doen om erachter te komen, dat dit niet ideaal is.

Een fenomeen waar we eerder over spraken en wat inmiddels standaard onderdeel is geworden van de Zuid-Afrikaan is het zogenaamde ‘load-shedding’. Door gebrek aan lange-termijn beleid en visie is inmiddels de vraag naar elektriciteit groter dan het aanbod en daarom gaat er in principe elke dag een paar uur de spanning eraf; dit verdeelt men dan gedurende de dag over het land, dus eerst een paar uur de Oostkaap, dan een paar Kwazulu Natal, etc.

Men heeft echter bedacht dat dit afhankelijk is van de daadwerkelijke vraag op een dag, dus het kan voorkomen dat de spanning er helemaal niet af gaat of juist wat langer dan normaal. Tweede probleem is dat je weliswaar van tevoren gewaarschuwd wordt wanneer het gebeurt, maar meestal is dat pas op de dag zelf, dus echt erop plannen kan ook niet. We vragen ons echter wel af of het nu echt zo energiebesparend is; immers, de koelkasten, vriezers, airco’s, etc. stoppen allemaal gedurende 2-3 uur en vervolgens gaan ze allemaal weer hard aan de slag om weer op temperatuur te komen. Net zoals bij een verwarming is het over het algemeen energie-efficiënter alles op een (min of meer) constante temperatuur te houden. In het Mpila kamp van Hluhluwe iMfolozi was het zelfs zo dat alle stroom er tussen 22.00 en 7.00uur van af was. De koelkast daar was ’s ochtends dus weer op kamertemperatuur en pas eind van de middag weer koud totdat de stroom er weer af ging. Op het vliegveld van Durban lazen we overigens dat de planning nu is dat in 2025 het load-shedding voorbij zou moeten zijn. Tot zover de observaties en indrukken van een maandje Zuid-Afrika.