Donderdag 20 augustus – rit St. Francis Bay, Stormsriver

En wat blijkt? Het stekelvarken is gisteren toch nog langs gekomen, tussen 22.15 en 22.25uur…. Helaas, helaas. We genieten voor de laatste keer van de heerlijke pannenkoeken voor het ontbijt en bedanken de eigenaren voor het prettige verblijf, voor we weer de auto in stappen. Op naar Misty Mountains, vlakbij Stormriver. Via de voormalige hoofdweg kachelen we er op het gemakje naar toe.

Wauw! Onze self catering lodge heeft uitzicht op de Indische Oceaan! Wat een prachtig uitzicht. Het is een gezellige lodge, niet super ruim, maar groot zat. En een ruime tafel om met zijn alle aan te zitten om te eten, huiswerk te doen, aan het blog te werken. Genoeg voedingsbodem om te dagdromen over een eigen vakantiehuisje. Op de buitentafel staat emmertje gevuld met een bos Calla’s en blad. Calla’s groeien hier overal in het wild. Thuis vind ik ze nogal statig, maar zoals het hier is in zo’n grote bos met veel blad staat het super.

Voor ons werkt het blog heel fijn om alle indrukken en ervaringen te verwerken en vast te leggen, zodat we bij thuiskomst een dagboek van deze reis hebben. Tevens is het een prettige manier om het thuisfront op de hoogte te houden van ons wel en wee (al is dat laatste tot nu toe gelukkig beperkt gebleven tot de eerste dagen dat Pepijn zich niet lekker voelde). We rommelen verder nog wat aan in de lodge, maken naar hartenlust foto’s van de pauwen die trots hun veren showen en duiken op tijd onder de wol.

 Vrijdag 21 augustus – Big Tree, Canopy Tour Tsitsikamma

Vandaag rijden we eerst naar een informatiepunt in de buurt om nog wat laatste inlichtingen te verzamelen over de omgeving. Bij dat punt blijkt dat de Canopy tour die we in gedachten hebben voor de zaterdag ook prima vandaag te doen is en we besluiten de plannen om te gooien.

Eerst gaan we even kijken naar de Paul Sauer brug en de ‘Big Tree’, een Outeniqua Yellowwood boom van 1000 jaar oud. Het is een kleine wandeling vanaf de parkeerplaats door een mooi, nog onaangetast woud; dit is vrij bijzonder voor deze omgeving, want ondanks het feit dat Tsitsikamma en omgeving lange tijd onaangetast bleef vanwege haar ondoordringbaarheid, kwam daar door een enorme bosbrand in 1869 verandering in (over een afstand van ruim 300km brandde een groot deel van het bosgebied langs de kust af vanwege een uit de hand gelopen kampvuur…). Inmiddels staat het hier vol met plantages (‘plantasies’) en staan de bomen keurig in gelid. De boom maakt indruk; hij is niet zo hoog als sommige sequoia’s en dergelijke soorten maar met zijn 36 meter hoogte en een omtrek van ongeveer 8m staat er toch wel wat!

Begin van de middag zijn we in Stormsriver village voor de Canopy tour. De begeleiders zijn erg vriendelijk en leggen alles goed uit. Daarnaast weten ze ook veel van de natuur en de bomen waar we naartoe of vanaf zwieren. Veel Yellowwood bomen, maar de één is slechts een ‘baby’ (150 jaar oud), terwijl de ander weer wat ouder is (600 jaar…); bovendien leren we dat er mannetjes en vrouwtjes Yellowwood bomen zijn en de kinderen weten al snel het verschil te ontdekken. Het is een erg gave ervaring. Op 30m hoogte tussen een woud van takken en bomen door, helemaal mooi en af en toe best hoog…

We zien een Knysna Loerie wegvliegen, 2 kameleons op een takje balanceren op 25meter hoogte (wat doen ze daar, vragen we ons af), een buizerd en veel mooie natuur.

En wauw, wat een stoere kids zijn het toch! Zelfs de kleine meid van 4 gaat zo van de zipline af. Samen met de instructeur, zodat wij als ouders alleen ervoor hoefden te zorgen dat we zelf veilig en enigszins elegant aan de andere kant aankwamen. Aafje verbaast ons nog meer als ze zelfs een keer alleen gaat, waarna ze niet anders meer wil. De instructeur krabt zich wat achter de oren, maar laat haar daarna toch nog 2x alleen gaan. Vrolijk zwaaiend met één arm, alsof het niets is. Top! Bij Aafjes berichten staat ook een filmpje van haar tijdens de canopy tour, zie hier.

Eenmaal terug in het dorp kunnen we onze verrichtingen op TV bekijken onder het genot van een tosti. In onze groep zaten ook twee mensen uit Kaapstad en daar kletsen we nog een tijdje mee en krijgen we weer allerlei tips en adviezen voor de komende weken. Aan leuke dingen geen gebrek, aan vriendelijke mensen evenmin !

Zaterdag 22 augustus – Suspension Bridge Tsitsikamma NP

Misty Mountains doet zijn naam eer aan en we worden wakker in een heiige, mistige omgeving. Ook horen we de zee beuken op de rotsachtige kust, die vlakbij is. Toch trekt alles snel open en wordt het weer een mooie, zonnige dag.

We gaan op pad naar het Tsitsikamma National Park, net iets voorbij Stormsriver (althans vanuit onze locatie gezien!). Met de Wildcard die we voorafgaand aan de reis hebben aangeschaft, hebben we gratis toegang tot bijna alle Nationale Parken in Zuid-Afrika en ook hier hoeven we dit keer niets te betalen.

Er zijn verschillende wandelingen te doen in dit park en we besluiten degene te doen bij de Stormsriver monding en die leidt naar een hangbrug (de ‘Suspension bridge’) met een lengte van ongeveer 70m over de monding van de rivier. Dit is een vrij toeristisch deel van het park en daardoor is het een vrij eenvoudige wandeling over goed aangelegde paden. De uitzichten zijn prachtig; de zee beukt op de rotsige kust en doet het water metershoog spatten. De kracht van de natuur laat zich duidelijk zien.

De hangbrug is een leuke ervaring en gaat over een bijna zwart-kleurige rivier; hij komt uit bij een strandje van keien en rotsen waar de kinderen weer even lekker kunnen spelen. Vervolgens proberen we een wat avontuurlijkere route; vanaf het strandje loopt er een smal pad vrij steil omhoog naar een uitkijkpunt. Het is een aardige klim, waarbij Aafje af en toe een stap omhoog moet nemen zo hoog als haar hele been. Bezweet, maar voldaan komen we bij een uitkijkpunt waar we genieten van het uitzicht en de rust. We kijken rond en tot onze verbazing zien we een bordje: “Lookout 500metersà”. We zijn er nog niet. Terwijl de drie A’s besluiten dat dit uitzicht ook heel mooi is en een boterhammetje smeren, zijn Pepijn en Floris al onderweg naar de échte Lookout. Het wordt enigszins een teleurstelling (“niet eens een bankje om op te zitten en we zien alleen maar zee”), maar een prestatie van formaat van de jongens.

Ondertussen staren we naar de golven die eindeloos en keer op keer op de rotsen beuken; we verwonderen ons over de natuur, de krachten, de schoonheid. En dan opeens: een hele troep dolfijnen spelend (zo lijkt het althans) in de golven; grote, kleine, achter elkaar, naast elkaar. Heel bijzonder.

Eenmaal terug bij de parkeerplaats zoeken we een lekker ijsje uit. Onder het toeziend oog van een soort marmotten (we kwamen er niet precies achter wat voor dieren het waren), eten we ze op en blijven we maar staren naar de zee en de golven. De kinderen spelen nog wat bij de rotsen en Pepijn scharrelt een zee-egel op. We hebben gisteren gelezen dat die eetbaar zijn, dus willen we dat wel proberen! In een bakje met zeewater gaat hij de auto in. Kennelijk voelt hij aan zijn water dat het niet helemaal snor zit, want bij thuiskomst is zijn kleur wat veranderd. Op internet wordt opgezocht hoe we hem moeten bereiden. Wanneer we aan tafel zitten wordt hij geprepareerd en proeven we allemaal een klein stukje (zo groot is hij namelijk niet). De meningen lopen uiteen: “Beetje vissig”, “Beetje zout, wel lekker”, “Lijkt wel paw-paw (vrucht)”, “Bah!”. Weten we dat ook weer.

Afgelopen weken zijn we prachtige kleuren tegen gekomen. Vandaag was dat weer het geval, waaronder de blauwe zee, met grijs/ bruine stenen (zie bovenstaande foto’s). Hieronder een compilatie van een aantal kleuren die we vandaag tegenkwamen.