Maandag 24 augustus – rit Misty Mountains naar Knysna; bezoek Birds of Eden
Als een inmiddels goed getraind team pakken we het boeltje weer in. Het is leuk om te zien dat iedereen inmiddels precies weet wat te doen als we naar een ander stekje verkassen. Ons nieuwe stekje staat vandaag in Knysna (spreek uit: Nijsna) en dat is een ritje van maar ongeveer 100km. Onderweg zijn een aantal interessante plekken zoals de allerhoogste bungy-jump ter wereld (216m vanaf de Bloukrans brug, waar we zelf ook overheen rijden). We staan hier zelf niet om te springen en laten deze activiteit dus aan ons voorbij gaan ;-)).

Ongeveer halverwege de rit komen we bij de Birds of Eden, een opvang- en verzorgingscentrum (‘sanctuary’) voor vogels. Het is tevens de grootste volière ter wereld; eenmaal binnen heb je niet het idee dat je in een door netten afgesloten ruimte rondloopt. Het blijkt wederom dat er niets mis is met de ogen van onze kinderen, want ze spotten de ene na de andere bijzondere en kleurrijke vogel in dichtbegroeide bossen en struiken. We vragen ons nog steeds af of en wanneer de kinderen een bril nodig hebben, aangezien wij als ouders nu niet echt uitblinken in scherp zicht.

Allerlei soorten vogels, zowel inheemse als exotische zien we voorbij vliegen of gewoonweg voor ons zitten. Van Knysna Loeries tot Kraanvogels en Pelikanen. Sommige vogels zijn tam omdat ze eerst bij mensen thuis waren en nu inmiddels ‘overbodig’ zijn (zo is in eerste instantie dit opvangcentrum ontstaan). Floris ondervindt dit letterlijk aan de lijve omdat een vrouwelijke Eclectus papagaai zijn weg versperd op weg naar het toilet en bijzonder geïnteresseerd blijkt te zijn in de veters van schoen. Ze laat niet los!

Na het bezoek eten we een pannenkoek die bij een mini caravan op de parkeerplaats worden verkocht, door een vriendelijke meneer die zelf waarschijnlijk de grootste klant is en binnen letterlijk en figuurlijk de kont niet kan keren. De pannenkoeken (5 Rand, ca 35 eurocent, per stuk) smaken heerlijk. Inmiddels hebben we een aantal keer op reis pannenkoeken gegeten en ze smaken allemaal erg vertrouwd, lekker Nederlands.

Rond 15.30u komen we aan in Knysna waar we eerst nog wat boodschappen doen, voordat we naar ons nieuwe onderkomen rijden. Het is wederom een prachtige locatie en tot vreugde van de kinderen, slapen ze weer met z’n drieën op één kamer. De eigenaren zijn erg vriendelijk. Een Frans stel dat hier woont en oa via airbnb een tuinhuis verhuurd. Super de super! We kunnen hier zelf koken, twee slaapkamers, een woonkamer met open keuken en buiten nog een overdekt terras waar we ’s avonds lekker kunnen eten. Met uitkijk op hun tuin en zwembad (helaas is het nog te koud om te zwemmen).

Bij de accommodatie blijkt ook een winkel te zijn, waar allerlei Afrikaanse spullen worden verkocht. En dit zijn niet de stereotype items die je overal tegen komt. Verder worden er sieraden verkocht die de dame zelf maakt. Tempting…. Ik vraag me af of het gaat lukken om hier met lege handen weg te gaan.

Dinsdag 25 augustus – Walvissen en Dolfijnen spotten, de eerste oester
Aan het ontbijt vragen we de kinderen of ze het leuk vinden om met een boot de zee op te gaan om walvissen en dolfijnen te zoeken. Aafje reageert hierop; “Wat bedoel je, gaan we walvissen spotten? Dat lijkt me wel leuk!” De jongens zijn al even enthousiast en dus gaan we op pad.

Met reddingsvesten aan zitten we een uurtje later in de boot. Na een duidelijke briefing (“It’s all about safety, safety, safety people! No standing, and hold on to the bar in front of you.”) varen we door de prachtige baai. We varen heel rustig, rekening houdend met de zeepaardjes die hier in het water leven. Daarna gaan we tussen de Knysna Heads door. Dit is de op één na gevaarlijkste doorgang van de wereld (no worries, we zijn er nog steeds), waar al diverse schepen op zijn stukgevaren. Het is ook een doorgang waar een bootverzekering een uitsluitsel voor maakt; zelfs Lloyds in Londen waar de gekste dingen kunt verzekeren, verzekert deze doorgang niet. Uiteraard hadden we ons er vooraf van verzekerd dat de organisatie waarmee we zouden varen alle kwalificaties heeft, en het gebied op haar duimpje kent. We hebben ons vooraf en tijdens de boottocht dan ook geen moment onveilig gevoeld en vonden het allemaal erg gaaf om te doen.

Aafje werd op een gegeven moment wat zeeziek en is op mijn schoot komen zitten en … in slaap gevallen! Het is me een raadsel hoe het kon, want de boot ging behoorlijk op en neer en ik hield ondertussen met mijn armen om haar heen de stang voor me vast. Maar goed, prima, het werkte zo en ze heeft een half uur geslapen.

Na een tijd rondvaren zien we een paar keer een zeehond. Eentje ligt heel mooi met twee pootjes en zijn snuit boven water om zich te warmen aan de zon. Verderop zien we twee keer een klein beetje van een Bryde’s whale, waarbij één een keer water spuit. Helaas is dat net een walvissoort dat boten mijdt en hij is dan ook snel weer verdwenen. De Humpback whale (Bultrugwalvis) die gewillig hun kunstjes ten toon spreiden wanneer een boot langs komt, en die we allemaal hopen te zien, komen we helaas niet tegen. Volgens de schipper treffen we gewoon een slechte dag om dieren te zien. Na al het moois dat we hebben gezien, hebben we deze keer gewoon pech. Een teleurstelling die voor de een wat overkomelijker is, dan voor de ander. De opmerking dat deze walvis vrij zelden wordt gezien, is een schrale troost.

Aan wal aangekomen lopen we nog even rond op Thesen island, het schiereilandje waarvan we waren vertrokken. We komen een speeltuintje tegen waar de kinderen graag even spelen. Alphons en ik strijken neer op een terrasje (ideaal!) en bestellen wat drinken en tapas. We kiezen wat lokale tapas, waaronder ‘frikadelletjes zoals ouma die maak’ en voor ieder een oesters, Knysna staat per slot van rekening bekend om zijn oesters, hebben we gehoord. De kinderen vinden het leuk om te proeven hoe een oester smaakt. Floris vond het “ok, maar nogal glibberig”. Na het zien van de gezichten van Aafje en Pepijn was ons wel duidelijk dat ze er zelf niet zo snel meer om zullen vragen. Wij hadden na Delft, waar we vlakbij een goede viszaak woonden, geen oester meer gegeten en vonden het wel weer erg lekker. Daarna nog even wezen kijken bij een aquarium met zeepaardjes. Een dag met veel ‘eerste keren’: de boottocht, het proeven van de oester en het zien van de zeepaardjes.

Daarna gaan we op pad om een nieuwe broek voor Aafje te kopen. Mijn poging om de kapotte knie te maken, zonder een lapje te hebben om erachter te zetten, heeft het niet lang gehouden. We vinden al snel een (naar mijn mening) mooie broek die goed zit. Aafje denkt daar echter anders over; het stiksel is niet mooi. De echte uitdaging van de dag blijkt nog te komen. Een paar winkels en heleboel broeken later, loopt madam trots met haar tas de winkel uit. Bij de uitgang staat een dame die haar vraagt om te laten zien wat er in de tas zit. Ze wil ook graag de bon zien en deze aftekenen. Standard procedure, maar het voelt toch een beetje vreemd. De rode spijkerbroek van R119 (ca. EUR 8,50) die kwalitatief vergelijkbaar lijkt te zijn met andere broeken van de kinderen, maar waarvoor we slechts een fractie van de prijs hoeven te betalen, doet ons weer beseffen dat de marges in Nederland vrij fors zijn.

Tot slot kopen we in de grote Spar eten voor komende dagen. De inspiratie voor afwisselende maaltjes begint een beetje op te raken door het standard assortiment groenten: broccoli, sperziebonen, wortels, pompoen, (soms champignons), tomaten, uien en aardappels. Nu we vaak maar twee pitjes hebben, geen oven, onregelmatig toegang tot internet (en dus recepten), en een beperkte hoeveelheid kruiden ed meesjouwen, neemt de variëteit in maaltijden af. Gelukkig vinden we vandaag verse vis en prei, waarmee we een favoriet ovengerecht kunnen maken. Top! Met een beetje kunst en vliegwerk lukt het om het gerecht, deze keer zonder oven, te maken en het smaakt top!

Woensdag 26 augustus – wandeling Robberg
Wandelen! Na het ontbijt rijden we naar Robberg, een schiereiland en tevens beschermd natuurgebied iets ten zuidoosten van Plettenberg Bay. De Wild Card, die we voorafgaand aan de reis hebben aangeschaft, geeft ons ook hier kosteloos toegang tot het park. Op het eiland ligt een soort rotsgebergte met een topje van ca. 120m boven zeeniveau. Tijdens de wandeling lopen we tot bijna het hoogste punt, dan naar het strand en weer terug tot de auto die op ongeveer 40m boven zeeniveau ligt. Af en toe wat klim- en klauterwerk, afgewisseld met strand. Halverwege zien we een hele groep zeehonden in het water zwemmen en op de kant liggen. Vanaf boven hebben we er een mooi uitzicht op. We horen hun geluiden en ruiken we de geur, die behoorlijk sterk is. Terwijl we er naar kijken, ziet Floris opeens een haai rondzwemmen, op ca. 100meter van de zeehonden. Fascinerend om dit van bovenaf te kunnen gadeslaan. We blijven even kijken, in afwachting van wat er gaat gebeuren. De zeehonden hebben niets in de gaten, althans er is geen paniek of beweging om het water uit te gaan. Kennelijk heeft de haai nog een volle buik, want hij slaat niet toe.

Even later staan we bovenaan een zandhelling. De kinderen proberen er op een plastic zak vanaf te glijden, maar dat is minder makkelijk dan gedacht. Evengoed leuk om even te doen. Op het strand spelen de kinderen vervolgens weer met de golven en wordt er weer druk gegraven. De stroming is heel sterk en zorgt er voor dat de ene golf opeens 5 á 6 meter verder komt dan de vorige. Het is dus goed opletten én met niet meer dan tot je enkels in het water staan. De plastic zakken van zojuist worden met water gevuld om vervolgens de gegraven gracht mee te vullen. Doordat de zakken vol zitten met gaten, spuit het water er aan alle kanten uit, waardoor de broeken gelijk ‘gewassen’ worden. Ze hebben de grootste lol over deze niet zo efficiënte manier van water uit de zee dragen en lopen zonder mopperen later met kletsnatte broek het laatste stuk terug naar de auto. Onderweg vullen we een hele plastic zak met kleine stukjes plastic en touw dat we op onze weg tegenkomen. Op het eerste gezicht is het helemaal geen vervuild strand, maar net als in Nederland ligt ook hier veel klein spul dat door mens en zee is achtergelaten.

Het was weer een mooie wandeling. Prachtige natuur, mooie vogels, grote sprinkhanen, spelen op het strand en natuurlijk de zeehonden en haai zorgen weer voor een krulletje achter een geslaagde dag.

Thuisgekomen genieten we van een glas wijn en de braai (bbq) waarvoor we gebruik mogen maken van de braai op het terras bij het zwembad. Heerlijke worstjes, steak, lamsvlees, gepofte aardappels en salade. En als toetje een melktert! In eerste instantie verdelen we de helft van de taart om de dag erna nog een keer melktert te kunnen eten. Hij is echter zo lekker dat we er toch voor bezwijken en hij even later helemaal soldaat is gemaakt.