Dinsdag 10 november – rit Kiama naar Sydney
Ondanks de ongunstige voorspellingen, schijnt de zon fel wanneer we de camperdeur ’s ochtends open doen. Het belooft zo een prachtige dag te worden. We ontbijten buiten; toast met een gebakken eitje. Daarna halen we alle bedden af en maken we de laatste dingen in de camper schoon.

We rijden nog even langs het postkantoor om een pakketje op te sturen met herinneringen aan Australië, het Potjekos kookboek dat we op het vliegveld in Zuid Afrika hadden gekocht, de beschilderde boemerangs van de kinderen en de Lonely Planet Australië waar onze aantekeningen in staan. Dat scheelt weer 5kg. Ook vergroot het de kans aanzienlijk dat de boemerangs heelhuids in Nederland aankomen.

De rit naar Sydney verloopt voorspoedig. We rijden langs de kust, langs Wollongong naar het Noorden met af en toe fraaie uitzichten. We tanken nog een paar laatste litertjes. We hebben dit keer de diesel ‘afgekocht’, dwz we hebben bij het ophalen van de camper al een volle tank diesel afgerekend tegen een gunstig tarief (althans op dat moment) en mogen dan de camper met lege tank afleveren. Feitelijk een gok op de ontwikkeling van de benzine prijzen en net zoals aandelen etc. is het een groot casino waar we achteraf wat spijt van hebben. Nu valt het dit keer mee en zijn de prijzen redelijk constant gebleven en halen we er een paar dollar winst uit, maar meer dan een paar dollar is het niet. En eerlijk gezegd zijn wij meer van het rondrijden met volle tanks, geeft veel minder stress. Het geeft in ieder geval wel continu stof voor leuke rekensommetjes (hoe ver kunnen we nog, bij welke ‘range’ ligt het kantelpunt tussen winst/verlies gegeven een bepaalde dieselprijs die we langs de weg zien, etc.). Voor de chauffeur wordt het in ieder geval een sport om de tank zo ver mogelijk leeg te rijden.

Eenmaal in Sydney (of eigenlijk ruim 30km voor het centrum, want dan begint Sydney al) vordert het allemaal iets minder. De snelweg gaat dwars door de stad, er zijn veel stoplichten en we rijden ook door winkelstraten waar gewoon op de meest linkerbaan geparkeerd mag worden, wat af en toe tot hachelijke situaties leidt. We rijden dus vooral op de middelste baan. Eenmaal in het centrum is de Tomtom al snel het GPS signaal kwijt door de vele tunnels, maar gelukkig kennen we de weg vrij aardig. We rijden eerst naar het huis van Babette & Ryan die ons weer uitgenodigd hebben om de komende 3 nachten bij hun te logeren; dit keer is het gehele gezin wel aanwezig en iedereen kijkt ernaar uit Babette, Ryan en de kinderen te zien. Ze wonen in Noord Sydney, in Neutral Bay, min of meer direct aan de andere kant van de baai ten opzichte van het centrum. We besluiten om in plaats van de Harbour tunnel, de route over de Harbour bridge te nemen en even later tuffen we met onze camper en vele andere auto’s, bussen en een trein over het icoon van Sydney met weer supermooie uitzichten.

Rond lunchtijd komen we aan in Neutral Bay waar Babette op ons wacht. De kinderen zitten nog op school en Ryan is op het werk. Het is erg leuk om elkaar na zoveel jaar weer te zien en al snel is het alsof er nooit zoveel tijd heeft tussen gezeten. Samen eten we een boterham en legen we de camper. Daarna brengt Alphons de camper weg naar het depot, dit keer gelukkig zonder schade. Met de trein en de veerboot is hij halverwege de middag weer terug.

Voordat Thomas (7) en Christopher (5) (Tom & Chris) thuis zijn van school spelen de kinderen lekker in het huis. Pepijn helpt Babette met het maken van een Bananenbrood. Het is heel leuk om te zien dat Pepijn zich inmiddels vrij genoeg voelt om in het Engels te praten. Hij is de schroom voorbij. Pepijn rijdt daarna mee met Babette wanneer ze de jongens van school ophaalt. Thuisgekomen wordt er leuk met elkaar gespeeld en buiten op straat gevoetbald.

’s Avonds heeft Chris met zijn mede ‘pre-school’ klasgenoten een, zoals ze het noemen, Opera-voorstelling en ze nodigen ons daar voor uit. Wij vinden het allemaal interessant om een keer op een Australische school te kunnen rondkijken en tegelijkertijd naar een muziekvoorstelling van een kleuterklas te kijken. Pre-school is feitelijk onze groep 1. Het is erg leuk; de kinderen zijn allemaal verkleed en zingen in kleine groepjes van 2 of 3 kindjes steeds een liedje dat tezamen een verhaal vertelt over een houthakker die van de dieren moet stoppen met het kappen van de wouden, omdat ze anders geen leefgebied meer hebben. Chris doet 2 liedjes (eerst is hij een aap dan een kikker) en is super trots. Sommige kinderen hebben ook nog een rol als verteller om bijvoorbeeld aan het einde iedereen te bedanken die heeft meegeholpen. Leuk om te zien wat kinderen op die leeftijd allemaal al kunnen en durven en wat voor plezier ze erin hebben. Daarna is er nog een kleine ‘receptie’ waar de ouders allemaal lekkere dingetjes voor hebben gemaakt. Wij maken het niet laat en zijn al vrij snel weg; het is inmiddels al ruim na zevenen en voor de kleinsten zeker bedtijd na deze lange dag.

Als ’s avonds alle kinderen op bed liggen, maken de volwassenen nog een lekkere pasta en praten we gezellig bij onder het genot van een glas wijn (wel Nieuw-Zeelandse overigens).

De opvallende, paarse boom hieronder hebben we gedurende onze reis in Australië veelvuldig gezien.

Woensdag 11 november – Sydney
Vandaag is het weer tijd voor de kapper! Babette heeft een paar weken geleden het adres gegeven van haar kapper en van die waar haar jongens naar toe gaan, zodat we een afspraak voor vandaag konden maken. We hebben om 9.00uur al een afspraak bij beide kappers in Mosman. Aangezien Ryan en Babette lopend / met openbaar vervoer naar hun werk gaan, mogen we de auto gebruiken. Wat een luxe met dit weer; het regent pijpenstelen. Alphons zet me min of meer voor de deur van de kapper af. Na een half uur krijg ik een berichtje dat beide jongens al geknipt zijn, of ik ook al klaar ben… Natuurlijk is dat niet het geval (al werd mijn haar niet alleen geknipt maar ook gewassen). Het duurt, traditiegetrouw, een stuk langer dan bij de jongens. En dus gaan ze alvast een kopje koffie ergens drinken (met “wat iets lekkers”). Wanneer ik klaar ben (helaas, toch een kapper die van net-iets-te-kort houdt…), halen we voor mij bij de buren ook een heerlijke cappuccino en rijden we naar huis.

Terwijl de kinderen thuis spelen en huiswerk doen, bereiden wij de volgende reis voor. Tevens maakt Alphons alvast een lekkere tomatensaus voor de pizza, zodat die lekker kan pruttelen. ’s Middags gaat Floris met Babette de jongens ophalen van school. Pepijn helpt Babette daarna, al kletsend, met het maken van het pizza deeg. Terwijl dat staat te rijzen, gaan Babette en ik nog even met de kinderen naar het park. Aafje is helemaal in haar nopjes, wanneer ze de fiets van Chris heeft ontdekt en er op mag fietsen. Dat is een tijd geleden!

Bij thuiskomst maakt ieder zijn eigen pizza, waar heerlijk van wordt gegeten. Wanneer de jongste kinderen naar bed zijn, eten wij met Babette en Ryan ook pizza. Heerlijk. We vinden het weer heel gezellig om ’s avonds met elkaar te eten en te kletsen. Een leuke manier om de gezellige dag af te sluiten.

 

Donderdag 12 november – Sydney
Na een langzame start van de dag, lopen we om een uur of 10 naar de bus, waarmee we de stad in gaan. We bezoeken vandaag het Power House Museum; een interactief techniekmuseum à la Nemo, waar veel wordt uitgelegd over magnetisme, elektriciteit, kinetische energie etc. Verder was er nog een medische expositie. Hier werd oa. uitleg gegeven over het in kaart brengen van het menselijk lichaam, de ontwikkeling van diverse medische instrumenten en over het verlenen van medische hulp in afgelegen gebieden. En natuurlijk een overvloed aan apparaten waarop gedrukt, geduwd, geblazen, etcetc moest worden. Zo hebben de kinderen virtueel hun eigen vuurwerk gemaakt (in het Engels), waarna het resultaat op een beeldscherm werd getoond. Een leerzaam en zeer leuk uitstapje!

Na het museum zijn we naar Kensington Street gelopen; een straat in een wat mindere wijk die in opkomst is. Parallel hieraan ligt ‘spice alley’; een leuk straatje met allerlei Aziatische eetkraampjes. Als voorproefje op Vietnam en Thailand eten we hier … Maleisisch. Ha ha! Het zag er allemaal lekker uit, en pas na het bestellen zagen we dat het Thaise kraampje er naast was. Maakt niet uit, het was heerlijk! Fried noodles met scampies en rijst met zoetzure spare ribs. Aangezien de namen van de drankjes ons niets zeiden, hebben we er willekeurig twee besteld. De ‘jelly grass’ bleek zwart te zijn en leek in de verte op dropwater met stukjes gelei erin. Een hele ervaring.. Het ander was iets lekkerder; een soort drankje met lychees erin. Na het aangelengd te hebben met water uit de rugzak vonden we dat wel lekker. De jongens gingen oefenen met de stokjes en dat lukte best goed. Floris was eerst wat teleurgesteld over het resultaat, maar leek uiteindelijk toch in te zien dat gewone rijst ook niet het makkelijkste gerecht is om het mee te leren. Geduld, geduld.

Het was inmiddels al begin van de middag en dus tijd om voor de laatste keer deze reis de bus te pakken richting Circular Quay. Natuurlijk hadden we ook de bus naar huis kunnen nemen, maar we wilden graag nog even afscheid nemen van de Rocks, het Opera House en de ferry. En dus namen we vanuit Circular Quay de ferry naar Neutral Bay. In de haven naast het Opera House lag een heel groot cruise schip. Echt enorm!

Thuis bij Babette hebben de kinderen lekker gespeeld en Alphons en ik de laatste dingen geregeld voor de reis van morgen. ’s Avonds weer gezellig en lekker gegeten en op tijd naar bed. Morgen zeggen we Australië echt gedag en begint weer een nieuw avontuur; Nieuw Zeeland.