De kinderen kijken er al een tijdje naar uit; vandaag gaan we naar het Lone Pine Koala Sanctuary. Yes! Om voor de hitte en drukte in het park te zijn, staan we vroeg op en betreden we als een van de eerste bezoekers vandaag het park. We zijn nog geen tien stappen het park binnen als we alweer mooie salamanders zien. Er is een grote verscheidenheid in kleur, grootte en patroon, waardoor ze ons blijven fascineren, ook al hebben we al veel exemplaren gezien.

In al het promotiemateriaal dat we van het park hebben gezien is te lezen dat je koala’s kunt vasthouden en aaien. De kinderen hebben het er dan ook al even over dat ze dat heel graag willen doen. Al snel zijn we bij het punt waar dit kan, hoera! Het park is helaas wat commerciëler ingesteld dan we verwacht hadden. We moeten een ticket kopen om een dier heel even vast te mogen houden, terwijl er een foto van wordt gemaakt. De kinderen vinden het een heel bijzondere ervaring om een koala vast te houden. Gelukkig maar. Zelf knappen we er een beetje op af dat door deze opzet meer poseren is, dan dat ze tijd hebben om aandacht aan de koala te geven.

Hoewel de nadruk op koala’s ligt, zijn er ook nog veel anderen dieren te zien. Zo zien we o.a. een vogelbekdier, verschillende reptielen, een cassowary (lijkt op een soort grote struisvogel), wombats, dingo’s, (roof)vogels, Tasmaanse duivels en kangaroes. Gedurende de dag zijn er diverse presentaties waar we naar luisteren.

Ook gaan we naar een roofvogel show, waar diverse roofvogels aan bod komen. Pepijn is helemaal in zijn nopjes als de Slechtvalk komt en zit te stralen in zijn stoel. “Mijn droom komt uit! Dit is mijn lievelingsdier. Het is het snelste dier op aarde; hij kan een duikvlucht maken met een snelheid van ca. 350km/uur!” Wat een indrukwekkende dieren; de ogen en houding stralen een enorme kracht en autoriteit uit.

Na de roofvogelshow zoeken we de kangoeroes op. Er is een groot grasveld waarvan een deel afgezet is met een hek, waarachter de kangoeroes zich kunnen terugtrekken. De dieren gaan er onderdoor en bezoekers blijven er netjes achter. De kinderen hebben wat voer voor ze en durven ze op een gegeven moment ook te voeren. Leuk hoor om deze dieren nu eens van dichtbij te zien en ze goed te kunnen bekijken. Ze hebben wel een beetje trieste blik in de ogen.

Een dier dat juist een heel vrolijke, vriendelijke blik in de ogen heeft, is de Kookaborrow. We zijn deze kingfisher-soort al vaak tegengekomen. Door zijn lieve uitstraling hebben we er allemaal een zwak voor gekregen, vandaar we hem inmiddels ‘onze grote vriend’ noemen. Ook bij het Lone Pine Koala Sanctuary zien we hem, deze keer helaas wel in een volière. Naast hem zijn er ook andere vogels te zien, zoals de Bush Thick knee (bruin op hoge pootjesen kunnen we papagaaien voeden. Het is een heel gekwetter. Na ruim vijf en een half uur verlaten we rond 14.30uur het park. Veel gezien, veel gehoord en wat leuke ervaringen rijker.

Wanneer we aan het eind van de dag op de camping zijn, komen we tot de ontdekking dat we een schoen van Pepijn missen. Hmm… waar is die gebleven? Wanneer we rijden, hebben de kinderen vaak de schoenen uit, welke dan op het trapje bij de deur staan. Naar alle waarschijnlijkheid is de schoen op de parkeerplaats van het park uit de camper gevallen. Het park is inmiddels gesloten. Morgen dus maar terug.