Zondag 18 oktober – rondrit over Mornington peninsula
We rijden vandaag vanuit Inverloch richting de Mornington peninsula; daarvoor moeten we eerst een stuk richting Melbourne rijden. Het is erg druk onderweg richting Phillip island, ook veel motorrijders, vanwege het race evenement. Mornington is een divers natuurgebied en wordt ook wel de moestuin van Melbourne genoemd vanwege de vruchtbare grond en vele agrarische activiteiten. Daarnaast heeft het een aantrekkelijke kust waar veel Melbornians een 2^e huisje hebben of gaan kamperen.

We bezoeken allereerst een honingmakerij (‘Pure Peninsula Honey’); naast de verkoop van allerlei honingproducten (van pure honing, geneeskrachtige honing en honingraten tot zalfjes, ciders en ijs) zijn er ook enkele kleine kamertjes met uitleg over hoe honing gemaakt wordt. Daarnaast hebben ze een echte bijenkorf binnen staan met doorzichtige wanden, zodat je goed de bijen kunt bezig zien. Het bedrijf heeft ook bijenkorven te huur, die door boeren en andere instanties worden gebruikt voor bevruchting van hun gewassen. Het bedrijf maakt er dan weer honing van! Leuk om te zien en vooral ook de verschillende soorten honing te proeven.

Daarna rijden we door over het schiereiland naar het zuiden, waarbij het agrarische landschap langzaam verandert in meer heuvelachtig en bebost terrein. Daar bezoeken we een glasblazerij; ondanks het feit dat de glasoven daar 24u per dag aanstaat, heeft de glasblazer zelf toch gewoon vrij op zondag en wordt er dus geen demonstratie gegeven. Jammer! Wel wordt het glasblaas proces uitgelegd met een filmpje en informatieborden en kunnen we vanaf een bordes het ambachtelijke en kleine atelier zien. Daarnaast uiteraard een winkeltje met werkelijk prachtige producten waarbij we ons continu afvragen hoe ze dat nu hebben kunnen maken. Verschillende kleuren, vormen, noem maar op.

Een klein stukje verder bezoeken we een kaasmakerij; ietwat verscholen in het bos en via een smal, hobbelig weggetje weten we het wel te bereiken. We doen een kaasproeverij en bestellen 2 plankjes met elk 10 stukjes kaas. Elke keer proberen we te raden of het nu een kaas van koeien-, schapen-, of geitenmelk is. Pepijn, Floris en Aafje hebben het tempo hoog liggen; het is allemaal wel lekker! Naderhand kopen we een paar lekkere kaasjes voor bij de borrel en we raken in gesprek met de verkoopster. Het is een leuk gesprek waarin ze oa verteld dat haar thuis in de outback is en dat ze het schiereiland eigenlijk al druk genoeg vindt, laat staan een grote stad; daar vertoont ze zich nooit! Gezellig en dat vond zij kennelijk ook want bij het afscheid nemen drukt ze ons zomaar nog een lekker kaasje in de hand!

Inmiddels begint de middag al aardig te vorderen en gaan we op zoek naar een camping. We hadden bedacht aan de Port Phillip Bay te kamperen aangezien je langs grote stukken van die kant van het schiereiland campings hebt vrijwel direct aan het water; ‘foreshore’ wordt dat genoemd – feitelijk het gebied tussen het zandstrand en de kustweg. Echter, de meeste van deze gebieden worden pas vanaf november opengesteld. Na wat rijden en ook nog inkopen doen, vinden we uiteindelijk een mooi stukje foreshore die open is bij Capel Sound Foreshore tussen Rosebud en Rye. Het blijkt de enige te zijn die in dit jaargetijde open is en ook zij hebben slechts een deel van hun gehele gebied opengesteld; in de zomer staat het hier langs de gehele kustgebied van de Port Phillip baai kennelijk helemaal vol, waarbij mensen overdag gewoon werken en daarna ipv naar huis gaan naar hun tent/caravan/camper gaan aan het strand.

Direct wordt de omgeving verkend en natuurlijk even op het strand gespeeld. Ook is er nog tijd voor wat schoolwerk en eten we lekker buiten in het zonnetje.

Maandag 19 oktober – Op naar de Great Ocean Road
Vandaag gaan we naar de ‘overkant’ van Port Phillip Bay. Het is maar een kwartiertje rijden naar het veer en rond 9.30u zijn we in Sorrento (niet echt te vergelijken met Sorrento in Italië). Om 10:00u vertrekt het veer naar Queenscliff; de boot zit toch aardig vol, o.a. met een hele groep motorrijders uit Perth die een grote tourtocht aan het maken zijn en nu langzamerhand op de ‘terugweg’ zijn. Het veer vaart langs de zogenaamde ‘The Rip’, de opening van Port Phillip Bay naar de zee (of andersom, zo je wilt), die erg verraderlijk is en al voor vele scheepswrakken verantwoordelijk is. Het doet ons denken aan de Knysna gap. Dit keer gaan we er echter niet doorheen en genieten we van het uitzicht. De overtocht duurt ongeveer 45 minuten.

Vanuit Queenscliff rijden we langs de kust richting Torquay, waar officieel het begin van de Great Ocean Road is. De weg is oorspronkelijk aangelegd door 3,000 terugkerende WWI soldaten, voor wie dit enerzijds werk was en anderzijds een monument ter ere van hun ruim 60,000 gesneuvelde kameraden. Vanaf Torquay kronkelt de weg zich letterlijk langs de zee (en soms maar een paar meter boven zeeniveau) verder naar het Westen. Het is een mooie dag vandaag en genieten van de mooie uitzichten, de diepblauwe kleuren van de zee die afsteken tegen het geel van zand, rood/bruin/grijs van rotsen en groen/bruin van de struiken en bomen. De route voert vandaag langs Anglesea, Aireys Inlet, en het oude tolstation (tussen 1926 en 1936 werd er tol geheven, daarna kwam de weg in handen van de overheid, die stopte met tol heffen).

We maken een kleine detour bij Point Addis, niet zozeer voor het ‘clothing optional’ strand dat zich daar bevindt (het is trouwens ook iets te fris daarvoor, alhoewel de zon lekker schijnt en de hemel blauw gekleurd), maar vanwege het mooie uitzicht en de korte culturele wandeling (2km) die je er kunt doen. De Koorie cultural wandeling voert langs de kust door de bossen en heeft allerlei informatie punten met daarop uitleg over het leven van de Aboriginals in dit gebied, waar ze sliepen, hoe ze jaagden, welke planten ze aten of voor andere dingen gebruikten etc. Zo leren we bijvoorbeeld dat de grass plant voor vele doeleinden gebruikt wordt; uit de bloem wordt een soort lijm gewonnen, de wortels worden gegeten en de grassprieten/-stengels worden gebruikt om als vlechtmateriaal. Andere planten worden weer gebruikt voor medicatie. Bij een uitzichtpunt smeren we een broodje en daarna vervolgen we de wandeling terug naar de parkeerplaats.

Uiteindelijk stoppen we begin van de middag in Lorne, doen boodschappen en nestelen ons op één van de Foreshore campings hier op een mooi plekje aan de Erskine river. Rest van de middag wordt er heerlijk gespeeld in de speeltuin op de camping, de blog bijgewerkt en pannenkoeken gebakken (met één pan duurt het even…). ’s Avonds horen we een Koala brullen niet ver van onze camper, we speuren goed rond maar zien hem niet. Daarnaast zijn er veel Lorrikeets en papegaaien waarvan sommige door de Australische buurvrouw gevoerd worden. Met haar maken we een praatje en we komen erachter dat ze samen met haar man gepensioneerd zijn en al ruim 2 jaar aan het rondtrekken zijn door Australië. Daarnaast heeft ze nog wat tips voor ons voor bezienswaardigheden onderweg.

Dinsdag 20 oktober – Verder langs de Great Ocean Road naar Cape Otway
Het is wat bewolkt als we opstaan maar wel lekkere temperatuur (20 graden). Vandaag trekken we verder over de Great Ocean Road. Ondanks dat het geen vakantie is en een doordeweekse dag, is het toch redelijk druk op de weg. We willen niet opgejaagd worden, dus staan we vaak even aan de kant van de weg om de auto’s achter ons er langs te laten.

We komen langs Wye River, Kennet river; de uitzichten blijven fenomenaal, ook soms het binnenland in. Bij Kennet river maken we een stop omdat we gehoord en gelezen hebben dat je hier prima koala’s in het wild kunt spotten. We blijken niet de enige die dat gehoord of gelezen hebben; bussen vol Japanners worden aangevoerd. We spotten 5 koala’s, waarschijnlijk veel meer dan de rest van de toeristen die er waren aangezien we een stukje zijn gaan wandelen, waar we de meeste zagen. Ook zijn er veel Lorrikeets en papegaaien die gretig uit de handen van de toeristen eten.

Daarna verder naar Apollo Bay waar we eigenlijk het schelpenmuseum willen bezoeken maar die blijkt helaas dicht. Dan maar op zoek naar een plekje om te lunchen. Annemarit ziet een heus viscafé en daar hebben we allemaal wel zin in. We bestellen een lekkere familieschaal vis met salade en friet en we genieten ervan. Uiteindelijk valt het toch wel zwaar aangezien er een boel van de vis gefrituurd is.

Na de lunch rijden we rustig verder; we hebben een bushcamping uitgezocht in Cape Otway National Park, vlakbij de Cape Otway vuurtoren. De camping, Blanket Bay, is een echte bushcamping en ligt prachtig in het regenwoud en direct aan zee. Via een gravelroad en soms wat nauwe weggetjes met wat laaghangende takken komen we rond 14.30u aan op de camping. Onderweg zien we een aantal Koala’s in de bomen langs de kant van de weg. Inmiddels is het ook weer lekker weer geworden, schijnt het zonnetje en spelen we lekker op het strand. Daarna wordt er ook nog wat schoolwerk gedaan.

Onze camper blijkt erg in trek bij de Superb fairy-wren (dat mooie blauwe vogeltje; dat is het mannetje en ook het vrouwtje, dat gewoon bruin/grijs is zit erbij en doet mee); ze blijven maar continu pikken aan de camper om de insecten eraf te snoepen.

Aan het einde van de middag maken we een vuurtje op een centrale plek (waar het mag); ernaast staan wat picknick tafels waar we ons avondeten gezellig opeten. Ondanks de rook van het vuur, verstoren hordes vliegen ons avondeten, maar we laten ons niet wegjagen (noch kribbig maken). ’s Avonds liggen we vroeg op bed; het verblijven in de natuur doet ons erg goed en maakt kennelijk ook erg slaperig! Vlak voor het slapen horen we weer een Koala brullen.