Maandag 2 november – reisdag naar Balnarald en verder naar Wagga Wagga
En route! We staan op tijd op, smeren boterhammen (wat de duur van de maaltijd aanzienlijk versnelt) en rijden om 8.30uur het campingterrein af. Het eerste stuk, beginnend op de camping, zien we heel veel kangoeroes. We hebben er inmiddels ontelbaar veel gezien, maar het blijft bijzonder, zo in het wild.

Het eerste stuk van ca. 90km is onverharde weg. We hebben weer voorzorgsmaatregelen getroffen om de kakafonie van geluiden voor zover mogelijk te beperken; pannen, deksels en bestek liggen onder het dekbed op het (nog opgemaakte) bed, achterin. Tussen de borden ligt weer keukenrol en een aantal bovenkastjes heeft een theedoek tussen klep en kastje en is dichtgeplakt. Het vermindert het geluid, al moeten we nog steeds met behoorlijk wat volume praten om elkaar te verstaan. Maar goed, hindert niet.

Na 113km komen we de eerste medegebruiker van de weg tegen. We rijden vandaag wederom kilometers lang langs graanvelden. Net als tijdens de rit van Port Fairy naar de Grampians en van daar naar Mildura. Zo ziet het er dus uit als er gesproken wordt over ‘graanschuur van’, het begrip krijgt hier duidelijk beeld. In tegenstelling tot het eerste stuk (tussen Mungo en Balranald) waar naast graanvelden ook andere begroeide velden zijn, kenmerkt de weg tussen Balranald en Hay zich door kale, dorre vlaktes. Het is dan ook vooral in het eerste deel dat we emu’s, shindleback lizards, konijnen, roofvogels en een verdwaalde geit in het wild tegenkomen en paarden, koeien, schapen die bij boerderijen horen.

De rit verloopt voorspoedig, we leggen in ca. 7 uur een afstand van totaal 540km af. Rond 15.30 rijden we Wagga Wagga binnen; een mooie en verzorgd uitziende stad. Gelijk maar even langs de Woolworths voor boodschappen. Ieder heeft weer zijn taakje. Waar de kinderen in Delden niet staan te springen om boodschappen te doen, vinden ze het hier een feestje om elk een taak te krijgen en door de winkel te crossen op zoek naar de spullen.

De camping die we ’s middags hadden gereserveerd ligt heel centraal en ook nog aan de rivier. De camping zelf is een beetje vergane glorie, maar de locatie is top. De kinderen trekken gelijk de zwemspullen aan en gaan op het strandje spelen (niet zwemmen, want er staat in het midden van de rivier een behoorlijke stroming). Ondertussen wordt er een wasje gedaan, gekookt en worden wat andere klusjes van het to do-lijstje afgestreept. Na het eten genieten we allemaal van een warme douche. Floris probeert nog met de klas te skypen, wat helaas niet lukt. Wel kunnen we even met Marjonne Facetimen. Gezellig!

Vlak voor het slapen gaan zien we de eerste possums. Het zijn nachtdiertjes die qua grootte lijken op een poes, met een wat korter staartje en een ander kopje. Eigenlijk lijken ze qua uiterlijk niet op een kat, het is meer de manier van lopen, sluipen, die aan een kat doet denken.

Nu we weer internet hebben, willen we gelijk van de gelegenheid gebruik maken om weer een bericht te plaatsen. We lopen wat achter, dus fijn om weer wat bij te werken. Daarna is de lange dag voorbij. Met name Alphons heeft dichtvallende ogen. Hij rijdt met veel plezier in de camper, maar het is wel vermoeiend, zeker het eerste stuk op de wasbord-gravel-road. Ik ben blij dat hij het rijden in deze grote bak leuk vindt, en laat het dan ook graag aan hem over.

Dinsdag 3 november – rustdagje Wagga Wagga
Na de lange rit van gisteren hebben we voor vandaag een rustdagje ingelast. We zitten op loopafstand van de winkels, kopen een paar t-shirts voor Alphons en gaan op zoek naar nieuwe bergschoenen voor Floris. Op de vraag waar we echt lekkere koffie kunnen vinden, liefst waar de kinderen buiten kunnen spelen, heeft de mevrouw van de receptie een adres gegeven, waar we vervolgens naar toe lopen. Het blijkt een super leuk, klein tentje te zijn! Yes! En inderdaad, de koffie en cappuccino zijn heerlijk en de kinderen genieten van een vitamineshot in de vorm van een smoothy met alleen fruit. Door het late opstaan, zijn we de tijd een beetje uit het oog verloren. Het is inmiddels al 13.00uur en de magen beginnen te rommelen. Gelukkig hebben ze heel lekkere sandwiches en foccaccio’s.

Er wordt ook home made taart verkocht en ja, …. biedt daar maar eens weerstand tegen. Gelukkig hoeft dat niet, dus komt Alphons even later met twee stukjes taart buiten; het toetje. Een soort carrotcake zonder wortel, maar met courgette en pistache noten en een cheesecake. Beide worden unaniem als super lekker bestempeld. Waar we in Zuid Afrika zo blij waren met de Biltong, en het verminderd gebruik van suiker, blijkt met het wegvallen van de biltong het suikergebruik toch weer te zijn toegenomen. Er is wel iets dergelijks als biltong hier, maar we zijn er niet weg van. En daarbij… we houden gewoon te veel van lekker snoepen om het volledig te laten staan.

Terug op de camping worden snel de zwemspullen weer aangedaan en gaan de kinderen lekker aan de rand van de Murrimbidgee river spelen met het zand. Wijzelf gaan aan een picknicktafel zitten om de plannen voor Nieuw-Zeeland er weer eens bij te halen en verder in te vullen. Annemarit krijgt helemaal de smaak te pakken en werkt na het eten er nog lekker aan verder. Op zich was er in Nederland al een heleboel uitgezoch, maar er is zoveel moois te doen!

Woensdag 4 november – rit naar Canberra
Het is weer tijd om verder te trekken in de richting van Sydney. Onze poging om bergschoenen voor Floris te vinden, zijn niet succesvol. Dit is al de zoveelste zaak die we aandoen en het zijn toch echt allemaal outdoor speciaalzaken (Kathmandu, Anaconda, etc.). Op de vraag waar kinderen dan op lopen krijgen we simpelweg het antwoord: sneakers… In Sydney of anders Nieuw-Zeeland maar weer proberen.

De rit van Wagga Wagga naar Canberra is erg mooi. Het is een heuvelig landschap met vele kleuren. Her en der zie je koeien die bij een boerderij horen, maar de wildernis van eerder is weg en kangoeroes ed verwachten (en krijgen) we dan ook niet te zien.

Onderweg lunchen we op een parkeerplaats en even later komen we aan op de camping vlakbij Canberra. De camping is pas gerenoveerd en heeft gloednieuwe voorzieningen, inclusief speeltuin, tennisbaan, tafeltennis en een zwembad. De plaatsen voor de campers en caravans zijn zogenaamde drive-through plekken; heel efficiënt en erg ongezellig. Maar goed; de camper staat en even later staan we op de tennisbaan en wordt er druk gespeeld in de speeltuin. Aafje wil ook heel graag tennissen. Ondanks het feit dat ze alleen volwassen rackets hebben, zet ze stug door. Na een paar minuten moet ze toch echt erkennen dat het niet helemaal goed werkt zo en keert ze terug naar de speeltuin. Floris en Pepijn vinden het heerlijk om weer even te tennissen. ’s Avonds eten we lekker risotto en liggen we er op tijd in.

Donderdag 5 november – Canberra, House of Parliament
We gaan vandaag Canberra in. Na een rustige start pakken we de bus en zien zo wat van de stad en de universiteitscampus. De stad is heel ruim opgezet en het verbaast ons dan ook niet dat de fietsers op één hand te tellen zijn. De vriendelijke buschauffeur zet ons zo dicht mogelijk af bij de National Gallery of Australia waar we als eerst naar toe willen.

We zien hier diverse tentoonstellingen van moderne kunst en kunnen her en der ook even luistervinken bij gidsen die klassen rondleiden. Erg leuk, want hierdoor gaat het veel meer leven. Na de moderne kunst, kijken we rond bij ‘Myth + magic’; een tentoonstelling van maskers, sculpturen ea objecten uit Azië die gebruikt werden bij rituelen in de tijd dat ‘spirits’ (geesten) en voorouders deel uitmaakten van het dagelijks leven.

Wat het meeste indruk op ons maakt is hetgeen we gelijk bij de entree van het museum zien: een compositie van 200 beschilderde, staande ‘log coffins’. Dit werk is gemaakt door Aboriginal kunstenaars ter herinnering aan de komst van kolonisten 200 jaar geleden. Voor de Britten een jubileum. Kort uitgelegd is het een symbolische oorlogsbegraafplaats; een log coffin (beschilderde, holle stam) voor elk jaar vanaf het begin van de kolonialisatie. Ze waren in een cirkel geplaatst, waardoor een pad liep die een grote rivier door Northern Territory symboliseerde.

Vervolgens eten we een broodje en lopen we naar het dichtbij gelegen Parliament House. We zijn nog net op tijd om aan te schuiven bij de rondleiding. Leuk om het House of Commons (Tweede Kamer) en House of Review (Senaat) te zien en wat verhalen erbij te horen. Helaas is er geen zitting vandaag, anders hadden we bij het vragenuurtje kunnen zitten, wat ongetwijfeld een hele belevenis zou zijn geweest.

Na de rondleiding gaan we nog even naar het met gras begroeide dak, vanwaar we uitzicht hebben op Canberra, het Australian War Memorial en het centrum. Ook hier kun je zien dat de stad ruim is opgezet en ‘recentelijk’ is ontworpen. Tot slot zien we de Magna Carta, waarin King John in 1297 had laten opnemen dat de wet boven ieder stond en dus ook boven de koning. Bijzonder om dit document hier te zien. Hierna verlaten we de House of Parliament.

Bij het museum was nog een tentoonstelling over Aboriginal kunst die we pas opmerkten bij het weggaan en die we toch wel graag willen zien. We besluiten de bus een uurtje later te nemen en nog even het hoofd om de hoek te steken bij het museum.

Terug op de camping gaan we gelijk eten koken, iedereen rammelt van de honger, dus eten we wat eerder vandaag. Daarna gaan de jongens gelijk tennissen. Ze hadden er erg naar uitgekeken. Helaas gaat het niet veel later spetteren, wat binnen een paar minuten over gaat in een flinke hoosbui. De tennisbaan kunnen we niet zien vanaf de camper. We vermoeden dat de jongens de rackets terug hebben gebracht naar de receptie en daar nu schuilen. Na een kwartier komen ze stralend, maar wel helemaal nat, terug bij de camper. “We hebben tot een paar minuten geleden heel lekker getennist en hadden helemaal niet in de gaten dat het aan het regenen was!” Ha ha, dat krijg je ervan als je tennistraining ook gewoon door gaat tijdens de regen. Super dat ze er zo van hebben genoten. En fijn dat we de rackets hier konden lenen.

Zo’n fikse, aanhoudende regenbui zorgt ook wel voor gezelligheid. De kinderen doen gelijk de pyama aan, Aafje gaat lekker op bed een Bobo spelletje op de Ipad doen en Pepijn leest Floris een spannende stuk uit Dolfje Weerwolfje voor. Floris leest het boek zelf, maar haalt Pepijn er bij als de spanning te groot wordt. Werkt prima.

Alphons werkt ondertussen aan het weblog en ik ga verder met het reisplan voor Nieuw Zeeland. Wat hebben we er veel zin in om daar naar toe te gaan! Er is zo veel moois te zien, dat we de acht weken met gemak kunnen vullen. Aangezien we zowel het Noorder- als het Zuidereiland willen zien, moeten er evengoed keuzes gemaakt worden. Maar goed, als we iets moeten laten schieten dan is het voor iets anders dat leuk(er) is, dus daar hoeven we niet over te klagen. Luxe probleem. Einde van weer een leuk dagje.