Woensdag 23 september – op pad met de camper, rit naar Narrabee
Terwijl thuis al het beddengoed en de handdoeken worden gewassen en het huis wordt schoongemaakt, doen de jongens huiswerk en is Aafje lekker aan het spelen. Alphons gaat ondertussen de camper ophalen. Met het openbaar vervoer kost het hem ca. 40min om bij het verhuurbedrijf te komen. Een drukke ochtendspits is Sydney niet vreemd. Met ons nieuwe verblijf voor komende weken en een hoofd vol informatie komt hij om 11.30uur weer thuis. De camper die we oorspronkelijk hadden geboekt is inmiddels uit de vloot gehaald, in plaats daarvan hebben we een spiksplinternieuwe wagen. Enerzijds wel super, anderzijds zie je dan ook wel elk krasje of spatje…

Voor we naar het noorden trekken, rijden we eerst nog naar Hunter’s Hill. In deze wijk staat het huis waar ik destijds met andere studenten bij een hospita heb gewoond. Mijn kamertje van (3 x 3,5meter) lag aan de voorkant van het huis op de eerste verdieping, met het raam van de dakkapel. Ook het bedrijf waar ik stage liep, Nielsen Design Associates, is hier ca 15min. lopen vandaan. Leuk om weer in deze wijk rond te rijden.

Het duurt vervolgens wel even voor we Sydney (ca. 4,5 mln inwoners) uit zijn. Via het Garigal National Park arriveren we eind van de middag bij het Sydney Lakeside Holiday Park. Een ruime, schone camping en prima faciliteiten. Terwijl de kinderen op ontdekkingstocht gaan om de camping te verkennen, verkennen Fons en ik de camper. De kinderen komen vol enthousiasme terug en vertellen wat we waar kunnen vinden. Ze blijken ook mooie vogels te hebben gevonden die hier rond vliegen, waaronder diverse papegaaien.

Door de harde wind besluiten we om de rijst met viscurry die we hebben gekookt, binnen op te eten. Inmiddels is het ook gaan regenen. Na het eten gaat Alphons met de jongens afwassen, maakt Aafje zich klaar om te gaan slapen en maak ik de bedden op. De kinderen blijken alle drie in de ruimte boven de bestuurder en bijrijder te passen. Wat een feest! Het duurt dan ook wel even voor Aafje en Floris de rust hebben gevonden om te gaan slapen. Pepijn leest ondertussen in de Engelse versie van de Boomhut met 39 verdiepingen, die hij van de kinderen van Ryan en Babette heeft geleend. Na nog een kop thee en het bijwerken van de foto’s en het blog doen ook wij de ogen dicht.

Donderdag 24 september – Aboriginal engravings en verder naar het Noorden
Afgezien van het waakzame slapen (eerste nacht is even aftasten of de kinderen goed en wel het trapje afkomen als ze moeten plassen) heeft iedereen een goede nacht gehad. Na het ontbijt spelen de kinderen even in de speeltuin en gaan we op pad. We gaan niet op pad voordat we eerst voor alle zekerheid de checklist hebben doorlopen; alles dicht, uit, opgeborgen, etc. Zo’n camper is toch wel een erg groot ding! Onderweg rijden we door een bebost gebied. Geen wonder dat bosbranden zich hier zo snel verspreiden; het bos is heel compact en strekt zich uit over enorme gebieden.

De eerste stop vandaag ligt in het Brisbane Water NP, waar we de Bulgandry Rock Engravings (door het nationale toerisme bureau omgedoopt tot ‘Sydney Rock Engravings’) gaan bekijken. Waar we het eerst nog vertalen als tekeningen / schilderingen gemaakt door de Aboriginals, blijken het hier echter echte graveringen te zijn. In tegenstellingen tot in bijvoorbeeld het noorden van Australië, waar we destijds rotstekeningen hebben gezien, die op dezelfde manier gemaakt waren als het San volk in Zuid Afrika deden, werden op deze plek echt steengravures gemaakt. Door middel van scherp gepunte stenen maakte men afbeeldingen in zandsteen door met deze stenen gaatjes erin te slaan. Sommige afbeeldingen zijn nog zo te vinden; bij andere hebben ze vervolgens de ruimte tussen de gaatjes weggesleten waardoor lijnen ontstonden. Er zijn veel afbeeldingen van vissen te zien, wat kan duiden op het economisch belang van de dieren (denkt men). Op een van de foto’s hieronder zie je ook een grote lijn loodrecht op de vis. Dit geeft aan dat de vissen mbv speren werden gevangen. Ook zien we diverse kangoeroes afgebeeld, waaronder één met een vrouw en een ander met een octopus. Wij vonden de octopus overigens sprekend op een spin lijken.

Het is een leuke, korte wandeling door het bos. Er staan diverse borden met informatie die we dan vertalen voor de kinderen. Aafje vind dit wel interessant en houdt ons ook een aantal keer staande om iets te vertellen over de natuur. “Jongens, jongens, even wachten. Hier ga ik wat vertellen. Kijk, er leven hier dus veel dieren. Vooral kleine dieren. Soms zien we ze en soms ook niet. We lopen nu weer verder!” Hoewel het bos overwegend groen is, zie je als je rustig loopt, een heleboel opmerkelijke dingen. Bloemen die we niet kennen (kan ook iets over ons zeggen overigens), en een soort tekeningen op de bomen. Op de grond zien we dunne bast liggen, het lijkt wel alsof de bomen vervellen. Volgens Pepijn komen de tekeningen in de bast door houtwormpjes die tussen de buitenste laag en de laag eronder zitten. Klinkt heel plausibel, Pepijn.

We rijden weer verder naar het noorden, naar Mannering Park waar onze volgende camping is. Onderweg zoeken we nog naar een winkel om iets lekkers te kopen. We komen een bakkertje tegen en Aafje en ik gaan op missie voor iets lekkers. Het is onze trouwdag vandaag, dus een goede reden om een feestje te vieren.

De camping ziet er weer prima uit. We staan vlakbij het water; leuk! Helaas regent het nog steeds. De kinderen spelen tussen de buien door en komen binnen voor het huiswerk wanneer het harder gaat regenen. Toevallig hebben de jongens vandaag beiden een toets te doen. Daarna nog wat taal / rekenen en dan zit het er weer op. Weer een geslaagd dagje vandaag.

Vrijdag 25 september – Tomaree National Park
Je kunt allerlei leuke plekken en activiteiten uitzoeken om te bezoeken of te doen, maar het leukst zijn toch vaak nog de cadeautjes die zo maar op je pad komen. Zo werden we vanochtend verrast door pelikanen die we op het strandje van de camping zagen. En toen we na een stukje gereden te hebben bij Tomaree NP (vlakbij Nelson Bay) de camper uit stapten, zwommen er twee dolfijnen op 5 – 10meter van het strand. Zoals Alphons zei “Het lijkt wel of ze met de buik over de grond zwemmen!” Ze zwommen een heel stuk parallel aan de waterlijn, waardoor Floris nog een heel eind met ze mee kon rennen. We waren er teveel van aan het genieten om de camera er bij te pakken, dus geen spectaculaire plaatjes deze keer, alleen een vin vastgelegd.

In Tomaree NP hebben we de Tomaree Head Summit walk gedaan. Een leuke wandeling naar boven waar we 360graden uitzicht hadden; over de zee, Nelson en het Tomaree NP (dank je Fam Kuipers voor de inspiratie!). Dit is ook de plek waar gedurende WOII een radar station heeft gestaan en kustverdedigingswerken. Restanten zijn nog goed zichtbaar (zonder kanonnen uiteraard) en bieden meteen de gelegenheid voor een stukje geschiedenisles. Deze kanonnen zijn gelukkig nooit in actie geweest. Er schijnt hier niet ver vandaan wel een kanon aan de kust een keer gevuurd te hebben op een Japanse onderzeeboot die een haven had bestookt en dat is dan ook zo ongeveer het enige wapenfeit dat Oost-Australië heeft gekend in de WOII.

Op de terugweg smeren we een boterham voor we weer verder gaan met de camper. We gaan nog even langs de Woolworths voor het eten van komende dagen. Aangezien we hierna nog een klein uurtje in de auto moeten, pogen Pepijn en ik in sneltreinvaart door de winkel te gaan. Helaas slagen we hier niet echt in. Wanneer we merken dat boter, melk, yoghurt en kaas allemaal op een andere plek in de mega winkel staan, komen we tot de conclusie dat we de logica van de winkelindeling nog niet in de smiezen hebben. Een uur later staan we echter wel met de spullen, inclusief kangoeroebiefstuk voor bij het agv maaltje, bij de camper. Kangoeroebiefstuk klinkt wellicht heel luxe, maar het blijkt dezelfde prijs als gehakt te hebben, dus valt het wat dat betreft nog wel mee. Alphons en ik hebben het destijds een keer gegeten en dat was toen erg in de smaak gevallen.

Op weg naar de camping rijden we langs een kangoeroe boerderij. Check! De eerste kangoeroes van deze reis. De kinderen keken er al naar uit om ze te zien, en vinden het erg leuk om er een eerste glimp van te hebben opgevangen.

Het maaltje van bloemkool, broccoli en kangoeroe biefstuk met jus bevalt iedereen uitstekend; dit moeten we vaker eten, roept iedereen aan tafel. Na een heerlijke douche gaat iedereen op tijd slapen. Het gras is helemaal sompig op de camping van de vele regen van vandaag en afgelopen dagen. Morgen zou het droog moeten zijn en langzaam ook warmer moeten worden.