Vrijdag 13 november – Sydney – Auckland
Het laatste ontbijt bij Babette en Ryan; we worden wakker met de geur van vers gebakken wafels. Heerlijk! De kinderen worden hier vrij vroeg wakker, waardoor er voor school genoeg tijd blijkt te zijn om wafels te bakken en op het gemak met elkaar te eten. Lekker hoor, we genieten er allemaal van. Daarna zeggen we de jongens gedag en gaan Aafje en Floris met Babette mee om de jongens weer naar school te brengen. Daarna zeggen we ook Babette en Ryan gedag. Het was heerlijk om hier te logeren en bijzonder om te merken dat de draad ca. tien jaar na Londen zo weer wordt opgepakt.
Om 9.15uur staat de taxi voor om ons naar het vliegveld te brengen. Het inchecken van de bagage gaat vlot (“For how long will you be travelling? Is this all the luggage you have for such a long trip? I have seen a lot of travellers in my 30 years of service, but haven’t seen this before!”). Het weer is boven verwachting goed. De weersvoorspellingen gaven aan dat er vanaf 12.00uur een opvallende ‘100% kans’ op onweersstorm zou zijn. Iets waar we zelf, met het oog op de vlucht, niet heel erg naar uitkeken. Maar goed, toen we om 12.15uur het vliegtuig instapten was er nog geen regendruppel die zijn weg naar beneden zocht. Misschien was het eigenlijk 99% kans op storm geweest en profiteerden wij van die eigenwijze, resterende 1% ? (Later hoorden we van Babette dat het eind van de middag flink tekeer was gegaan en het water met bakken uit de lucht was gekomen.)
De vlucht zelf gaat ook goed en het eten is beter dan we ooit in een vliegtuig hebben gehad. Dank je wel Qantas. Met uitzondering van Pepijn, die het (nog) niet aandurft om er iets van te eten, likt ieder zijn vingers er bij af; couscoussalade met gerookte kip en rijst met viscurry. Het is een vullende maaltijd. Tot slot een ijsje en chocolaatje. En dat terwijl je een filmpje kijkt; de kinderen zijn in hun nopjes.
Een uur of twee na het opstijgen zien we land onder ons. Er is gelukkig niet veel bewolking. Wat gaaf om van bovenaf op het Noordereiland en de omliggende eilanden te kijken! Het is echt magisch! De eerste minuut ben ik te flabbergasted om in actie te komen, daarna borrelt het idee op om er een foto van te maken. Alsnog worden er wat foto’s gemaakt, al is het mooiste inmiddels voorbij en blijkt het bij terugkijken geen recht aan de werkelijkheid te doen. Maar goed, het geeft een indruk. Gaaf hoor, alleen hiervoor zou je al bijna naar Nieuw Zeeland vliegen. Op de eerste foto hieronder kun je mooi een van de ca. 50 actieve vulkanen zien waar Auckland op gebouwd is.
In het vliegtuig wordt er aan iedereen een papier uitgedeeld om een toeristenvisum aan te vragen en evt. aangifte te doen van levensmiddelen die verboden zijn. Zoals groenten, fruit, noten etc. Ben je wezen golfen/ kamperen of vissen? Dan moet je je schoenen en equipment laten nakijken op aarderesten ed. We realiseren ons dat we nog twee appels in de tas hebben en een paar wortels. Die belanden nog voor we bij de douane zijn dus in een prullenbak. Maar wat doen we met de honing die we in Australië bij de imker hadden gekocht? Super lekker en ook nog gezond met zijn antibacteriële werking. We zijn in dubio; enerzijds zien we zelf het gevaar er niet van in, anderzijds vinden we het ook geen boete van NZD 400,- waard. Wanneer we bij de douanebeambte staan worden we hartelijk verwelkomd met de woorden “Ah, you are the fourth Dutch tourists that have arrived today at my desk. Two of them have been fined. I hope you won’t be the third! Do you have anything to declare?”. De gedachte ‘wat een onzin, wat kan zo’n potje honing nou voor kwaad doen’ verdwijnt als sneeuw voor de zon en maakt plaats voor “Yes, we do… a jar of honey”. En zo sluiten we even later aan in de rij stilstaande mensen die om beurten de koffers open mogen maken om ‘verboden spullen’ eruit te halen. Bagger! Voor we het weten zijn we drie kwartier verder. Gelukkig blijft de sfeer goed. De kinderen houden zich super, ondanks dat ze dorst hebben en graag verder willen. Uiteindelijk verdwijnt de honing in de prullenbak ‘to be destroyed’. Het is maar een potje, maar we hadden er een leuke herinnering aan en het blijft zonde om het dan in de prullenbak te zien verdwijnen. Maar goed. C’est ca.
Tegen half acht zijn we in het hotel dat vlak bij het vliegveld ligt. We droppen de koffers en lopen nog even naar de Countdown om een lichte maaltijd te halen; brood, fruit en snack groenten. Vanuit de kamer zien we even later de zon ondergaan. We eten hier wat en gaan dan allemaal onder de wol. Ondanks dat het voor onze biologische klok nog 20.00uur is, voelt het al als de lokale 22.00uur. We zijn allemaal moe en zo in slaap. Het besef begint langzaam te komen dat we nu toch echt in Nieuw Zeeland zijn, waar we zo naar hebben uitgekeken.
Zaterdag 14 november – Auckland
Alphons en Pepijn staan vroeg op om al om 9.00uur bij het verhuurbedrijf te zijn. Met moeite komen Flor, Aaf en ik om 8.00uur uit bed (nu voelt het toch nog wel echt als 6.00uur…). Als we hebben ontbeten gaan we weer naar de Countdown om de boodschappen voor komende dagen te doen en basis items te halen zoals (af)wasmiddel en olie etc. Dit moet voor 10.00uur gebeurd zijn, want dan moeten we uitchecken bij het hotel. We hebben een hele waslijst, maar redden het om net iets na 10.00uur uit te checken.
Rond 10.30uur komen Alphons en Pepijn binnen lopen. Het was zo druk geweest bij het verhuurbedrijf, dat ze meer dan een uur hadden moeten wachten. De camper is anders en ouder dan we eerst hadden, maar lijkt wederom prima te zijn. Bij het inrichten zijn helaas wel wat steken laten vallen. Zo zijn er maar twee kussens, drie handdoeken en niet genoeg bedlinnen, zelfs ondanks de afspraak dat we extra handdoeken en beddengoed zouden krijgen ivm de reisduur (we hadden er zelfs afgelopen donderdag nog voor gebeld). Balen. We rijden weer terug om extra spullen op te halen.
Daarna gaan we in een shopping mall op zoek naar bergschoenen voor Floris. Afgelopen dagen hebben we minstens twaalf winkels gebeld met de vraag of ze ‘hiking shoes for boys, size 2,5’ hebben. Het lijkt er op dat we nu eindelijk een winkel hebben gevonden die hier bevestigend op reageerde. En jawel, ze hebben inderdaad twee paar schoenen die geschikt zijn. Check; ook weer gebeurd.
De shopping mall is al helemaal in kerstsfeer. Zie de foto hieronder: toe rendieren met kerstkrans om de nek en een carrousel in kerstthema. Het is een aparte ervaring om hier ook een kerstman te zien, gekleed in een dik kostuum, terwijl wij in onze korte broek lopen. De goede man wenkt Aafje om bij hem te komen, maar we slaan het voor nu even over. We beginnen te merken dat we de lunch hebben geskipt en willen het liefst zo snel mogelijk alle boodschappen binnen halen, eten en weer op pad gaan. Na een prepaid telefoonabonnement te hebben aangeschaft en een riem voor Alphons (die ondanks het lekkere eten tijdens de reis al drie extra gaatjes in de riem had moeten maken tot hij het begaf) gaan we op weg naar de camping.
De route leidt ons dwars door het centrum. Vlak voor we de Auckland Harbour Bridge over gaan, passeren we een enorm grote jachthaven. Het is lekker weer en er zijn dan ook redelijk wat boten op het water te vinden. Wat gaaf als je hier een jacht hebt. Er zijn hier zo veel eilanden, dat je wel even zoet bent om de verschillende vaarroutes te hebben gezien.
Het Takapuna Beach Holiday Park (de camping) ligt aan Takapuna Beach; een strandje dat ca. 10min rijden ten noorden van de brug ligt. Prima locatie om uitstapjes naar de stad te maken. We hebben een plekje met mooi uitzicht op het water. Gaaf hoor! Faciliteiten zijn prima, maar niet bijzonder. Vlak voor de camping is een restaurantje waar ze naar het er naar uit ziet heerlijke koffie en cappuccino serveren. Wellicht een goed idee voor morgen..
Helaas komen we er achter dat er nog meer spullen in de camper missen. Enigszins geïrriteerd bellen we op. Er wordt voorgesteld dat we terugkomen om het op te halen, of zelf de spullen kopen en later declareren. ’s Avonds maken we hamburgers van lamsgehakt met een koolsalade en gaan we allemaal bijtijds slapen.
Zondag 15 november – Auckland
Vanochtend slapen we uit. Heerlijk! Na op het gemak buiten ontbeten te hebben, lopen we naar het busstation toe vanwaar we een bus naar de stad pakken. We willen een stadswandeling doen die we in de Lonely Planet hebben zien staan. Ondanks dat het zondag is, is er her en der wel wat gezelligheid te vinden.
Na een uurtje wandelen komen we bij een gezellig pleintje waar een muzikaal optreden wordt gegeven. We staan er even naar te kijken. Wanneer ze vrijwilligers zoeken om mee te doen, loopt Floris net dichter naar ze toe. Hij wordt aangesproken en wil, samen met mij, wel mee doen. Er worden wat vragen gesteld en hij mag zeggen waar hij graag op vakantie naar toe wil: Haiti, Ierland of Rusland? Het wordt Ierland. In een tentje krijgt hij wat attributen waarmee hij op de foto gaat (rode baard, feestbril en een bordje met tekst). Daarna gaan we weer naar buiten waar de Ierse muziek begint te spelen en we mee mogen doen met de dans. Ze doen het heel leuk en Floris danst lekker mee.
Daarna lopen we langs het monument dat herinnert aan het invoeren van het vrouwenkiesrecht, waarmee Nieuw Zeeland destijds het eerste land werd dat dat invoerde. Via James park, waar we mooie (klim)bomen en oa een mooie kingfisher zien, komen we bij de Universiteits campus aan waar we langs het Old Governments House lopen.
Een stukje verder vinden we leuke winkelstraatjes, waar we uiteindelijk in de pub Occidental belanden. Het blijkt een Belgische pub te zijn, die diverse Belgische en Nederlandse biertjes in de tap heeft. Zo zitten we even later onverwacht achter een Hoegaarden biertje! Alphons bestelt een burger en Pepijn en Aafje Fish & Chips. Floris en ik bestellen Green Liped Mussles (ze hebben een groene rand) die echt enorm blijken te zijn. Heerlijk! Grappig, nooit geweten dat er mosselen zijn van ca. 10-13cm. Wanneer we het eten aan het verorberen zijn, begint een bandje live muziek te spelen. Aan gezelligheid geen gebrek.
Na de pub lopen we nog even naar de waterkant. Dit is minder sfeervol dan we hadden gedacht. We maken een rondje en zoeken de bus weer op. Die komt aanrijden wanneer we net bij de halte staan. In de bus op weg naar huis, valt Aafje bij me op schoot naar huis. We dragen haar naar de camping toe. Leuk dagje.
