Zaterdag 2 januari – Rit naar Timaru en Moeraki Boulders
We zijn op tijd wakker, want vandaag reizen we verder naar het Noorden. Voordat we dat doen moeten eerst de hechtingen bij Fons eruit. Dat moet bij de ‘After-hours doctors’ gebeuren, een soort huisartsenpost die 7 dagen in de week, permanent (dus ook op zon- en feestdagen) van ’s ochtends 8uur tot ’s avonds 22.00u open is. Top dat dat er is! Maar, er is vaak maar één dokter, dus lange wachttijden, tenzij je er ’s ochtends vroeg bent. Dat hadden we 3 dagen geleden al nagevraagd toen we in de stad waren. Het idee is dus dat we daar eerst naar toe rijden en dat iedereen ontbijt terwijl Fons ‘geholpen’ wordt. Zo gezegd, zo gedaan, maar niet nadat we afscheid genomen hebben van de Nederlandse familie tegenover ons; wat was het gezellig en speelden de kinderen gezellig samen.

Rond 8.30u loopt Fons de huisartsenpost binnen en binnen een kwartier is hij aan de beurt. Hij wordt geholpen door ene Eva van Niekerk, een wat oudere mevrouw die in haar jeugd hier in Nieuw Zeeland is komen wonen. Ze kan geen Nederlands meer, maar toch grappig. De vier hechtingen zijn er binnen no-time uit en dus kunnen we al snel op pad. Eerst rijden we nog even langs wat wel de steilste straat ter wereld wordt genoemd: Baldwin street in Dunedin. Het is inderdaad een zeer steil straatje en we lopen het omhoog. Het is maar 350m lang en stijgt gemiddeld 1m per 3,41m (29%); op z’n steilst stijgt het 1m per 2,86m, ofwel 35%.

Na tanken, gaan we echt op pad naar het Noorden. We rijden langs de kust door bergachtig gebied. Het is een bewolkte en wat sombere dag, maar droog. Na ongeveer een uurtje rijden komen we bij de Moeraki Boulders. Een bijzondere verzameling ronde stenen op het strand; de stenen zijn ontstaan in vulkanen waarbij een soort bellen met mineralen zijn gaan samenklonteren. Deze zijn vervolgens door alle aardbewegingen omhoog geduwd, in zandsteenlagen, en vervolgens door erosie (zee/wind) vrij komen liggen. Sommige van de stenen zijn opengebroken en daardoor zie je mooi allerlei kleuren en ‘aderen’ van kwarts en andere mineralen. Een mooi en bijzonder zicht. De kinderen vermaken zich met spelen op en rond de stenen.

Na een klein uurtje vervolgen we onze weg naar Timaru, waar we begin van de middag aankomen op de Top10 camping. Het is bewolkt en regenachtig, maar het lukt de kinderen toch om af en toe in de speeltuin te spelen. Floris heeft alweer snel contact met wat NZ kinderen en er wordt ook flink wat schoolwerk gedaan. Prima camping; schoon sanitair en playground voor de kids. De plekken zijn niet bijzonder, maar prima voor een nacht.

Zondag 3 januari – laatste rit naar Christchurch
We staan rustig op en rijden even Timaru in. Alhoewel het zondag is en vakantieperiode, gaan er toch winkels open vandaag. Dat komt goed uit, want we willen een nieuwe rugzak kopen voor Anne. De zwarte rugzak die we van Rinie en Leo hebben gekregen en die zij weer een keer hebben gekregen bij een Kerstpakket heeft zijn diensten meer dan voortreffelijk bewezen en is toe aan vervanging. In een outdoor winkel vinden we een mooie nieuwe met goede steun en meer inhoud.

Daarna rijden we op het gemak verder naar het Noorden. Het is behoorlijk druk onderweg; het rijdt door, maar wel redelijk in een rijtje, zowel naar het Noorden als het Zuiden. Dit deel van NZ is helemaal vlak en doet ons erg denken aan Nederland. Halverwege stoppen we even voor een sanitaire stop en spelen de kinderen in een speeltuin. Bij het verlaten van de speeltuin nemen we weer een hoop troep mee, zwerfvuil dat op de grond ligt. Dat hebben we nu al bijna elke dag op deze reis gedaan. De wereld is weer een klein beetje schoner!

Dichterbij Christchurch zien we weer wat bergen in de verte verrijzen; dat moet de vulkaan bij Arakoa zijn. We zijn mooi op tijd op onze camping in Christchurch, waar het regenachtig is. Nadat de speeltuin onderzocht is, wordt het laatste stukje huiswerk gedaan dat we bij ons hebben. Fons’ ouders nemen een verse voorraad mee naar Vietnam. Ondertussen wordt de camper schoongemaakt en de tassen ingepakt, want morgen leveren we de camper in. ’s Avonds eten we pasta carbonara met salade en daarmee is de koelkast en voorraad ook zo goed als leeg cq op.

Maandag 4 januari – Christchurch Antarctic Centre en camper inleveren
We staan rustig op en maken de laatste dingen schoon nadat we ontbeten hebben. Daarna gaan we eerst naar het Antarctic Centre, dat naast het vliegveld ligt. Christchurch wordt ook wel de ‘gateway to Antarctica’ genoemd omdat vrijwel alle onderzoeksmissies en –bevoorrading voor oa NZ en VS onderzoek hiervandaan plaatsvindt.

Het Antarctic Centre is een leuk en interactieve museum, een soort Nemo op het gebied van Antarctica, sneeuw en ijs. Allereerst bekijken we het voeren van de kleine blauwe pinguïns; in dit centrum vangen ze deze soort op voor zover ze aangespoeld zijn met een probleem, bijv. vast blijven zitten in een net, net ontkomen aan een aanval van een haai etc. Het is leuk om de dieren van dichtbij te kunnen zien.

Vervolgens gaan we naar de ruimte waar de weersomstandigheden van Antarctica worden gesimuleerd. We krijgen allemaal dikke jassen aan en moeten sloffen over de schoenen doen (om de sneeuw schoon te houden). Wanneer we in de ruimte staan, begint het te waaien met een snelheid van 40km/ uur en is de temperatuur ca. -18 graden C. Best leuk om even te ervaren.

Daarna gaan we naar een 4D theater waarin we zowel een film over het zeeleven rondom Antarctica zien als een verkorte versie van Happy Feet. Nu waren we al enigszins gewend aan 3D, maar hier wordt er dus een dimensie aan toegevoegd; de stoelen bewegen, er valt af en toe ‘sneeuw’, er steekt wind op, en af en toe krijg je splets water in je gezicht. Erg leuk en de kinderen en wij genieten. Vervolgens maken we een ritje met een Haglund; dit is een vervoersmiddel op rupsbanden die op Antarctica gebruikt wordt. We rijden een parcours waarbij de eigenschappen van dit vervoersmiddel goed naar voren komen, zoals het rijden van steile hellingen, het overbruggen van een 3m breed gat en het kunnen doorwaden van een diepe vijver, waarbij het voertuig ook even drijft. Leuk!

Daarna is het tijd om even rustig de expositie over het leven op Antarctica, de verschillende onderzoeken, de klimaateigenschappen etc. te bekijken. Heel leerzaam; we leren oa dat het verschrikkelijk droog is op Antarctica en dat het feitelijk een woestijn is, ware het niet dat het zo koud is. Elk jaar valt er maar 5mm sneeuw en inmiddels ligt er sommige plekken wel een pak van 3-5km dik!

Na dit bezoek, doen we de laatste boodschappen en rijden we naar het huis dat we voor de laatste 2 nachten in Christchurch/NZ via Airbnb hebben gehuurd. Het huis is ruim en ligt in een mooie wijk. We hebben 3 slaapkamers, een eigen badkamer en de keuken met ruime zitkamer tot onze beschikking. Sowieso is het ons opgevallen dat de huizen en tuinen in Christchurch er heel verzorgd bij liggen (uiteraard afgezien van de bouwputten als gevolg van de aardbevingen maar daarover meer in het verslag van morgen). Bij het huis laden we de camper uit en brengen Fons en Pepijn de camper terug naar de verhuurder. Dit is een kort ritje van 10min. Het inleveren gaat prima; onze klachten aan het begin van de reis zijn duidelijk aangekomen en men biedt nogmaals verontschuldigingen aan. Ook krijgen we het taxiritje terug naar huis vergoed. Nu maar hopen dat we inderdaad de laatste reizigers zijn die deze camper mee krijgen en dat de wagen nu met pensioen gaat.

Terug bij het huis zijn de kinderen lekker aan het kleuren en het spelen. Annemarit gaat snel op pad om nog voor sluitingstijd een groot postpakket af te leveren bij het lokale postkantoor met daarin 8kg schoolwerk, lonely planets en memorablia. Zo, dat is ook weer lekker opgeruimd en hoeven we niet mee te sjouwen. Het is niet echt goedkoop, maar totnutoe hebben we het in elk land nog gedaan en het is enorm fijn om ‘licht’ te reizen. ’s Avonds worden er ook nog 2 wasjes gedraaid; zo, ook gereed voor het volgende land.

Dinsdag 5 januari – Christchurch stad verkennen
We ontbijten op het gemak en wandelen dan naar de bushalte die 5min lopen verderop ligt. Hier nemen we de bus de stad in. Ruim een half uur later staan we in het centrum van Christchurch. Nou ja, centrum… in 2010 werd Christchurch getroffen door een flinke aardbeving. De schade hiervan was nog redelijk te overzien, maar toen kwam 2011 en werd de stad opnieuw getroffen door een nog zwaardere aardbeving. Dit keer werden een hoop gebouwen onherstelbaar beschadigd. De binnenstad werd voor 8 maanden afgesloten vanwege instortingsgevaar etc. Inmiddels zijn we bijna 5 jaar verder en is het een drukte van belang qua bouwactiviteiten. Er liggen echter ook nog steeds hele stukken braak. Daar stonden ooit gebouwen. Het is een apart en indrukwekkend gezicht. Sommige oude gebouwen hebben ze, beschadigd en wel, laten staan, zoals een oude Anglicaanse kerk.

We wandelen eerst van het busstation naar ‘Restart mall’. Op de plek waar eerst een grote mall stond zijn vrij snel nadat de binnenstad weer toegankelijk werd, scheepscontainers geplaatst waarin een heleboel winkels zijn teruggekeerd. Ook andere gebruikers zijn terug zoals banken en de VVV. Allemaal in een scheepscontainer. Inmiddels zijn de scheepscontainers wel wat aangepast doordat bijvoorbeeld een van de zijwanden van glas is gemaakt. Het heeft eigenlijk een verrassend gezellige uitstraling. Bovendien zijn er ook allerlei kunstvoorwerpen tussen geplaatst. De creativiteit en energie straalt er duidelijk van af. Mooi om te zien. De mensen hier zijn duidelijk de ‘schok’ te boven en hebben gezamenlijk de schouders eronder gezet, al is er nog een lange weg te gaan.

Even later lopen we een warenhuis binnen, die weliswaar open is maar ook nog steeds een verbouwing ondergaat. Hier doen we broodnodige inkopen van oa ondergoed. Bij het damesondergoed staan de jongens opeens een beetje te geinen. Ze zijn tegen een paspop met een string aangelopen. Wat is dat, waarom zou een vrouw een onderbroek aan doen die niet over de billen gaat? Dat zit toch helemaal niet lekker?? Ze wijzen en giebelen wat. Anne legt geduldig uit dat het wel handig kan zijn bij oa dunne jurken, strakke broeken en ongewenste lijntjes, etc. Hilarisch! Ok, bij nader inzien begrijpen ze het wel, maar het blijft wel gek. Grappig om te zien dat iets wat ze vast wel vaker hebben gezien, dat dat nu pas registreert en dat ze er iets van vinden.

We wandelen verder door enerzijds bouwvallig terrein en dan opeens weer een gezellig straatje (New Regents street) richting Victoria Street. Tussendoor zien we veel kunst, zowel objecten als muurschilderingen. In Victoria Street vinden we een gezellige lunchroom waar we het einde van de mooie reis door Nieuw Zeeland vieren. Tijdens de lunch evalueren we wat we er allemaal van vonden. Inmiddels is dat ook een beetje traditie geworden en leuk om te horen wat ieder voor zich onthoudt en ervaart.

Vervolgens maken we nog een wandeling door het park, waarna Fons met de kinderen de bus terug pakt naar het huis. Anne loopt richting de afspraak met oa de kapper. De rest van de middag spelen de kinderen met elkaar en worden de tassen ingepakt voor de vliegreis morgen. De kinderen gaan nog even lekker in bad en dan op tijd naar bed. De wekker staat op 4.00u voor morgen…