Dinsdag 29 december – Verder langs Southern Scenic Route naar Dunedin
We rijden vandaag het laatste stuk van de Southern Secenic Route. Een super mooie weg met veel leuke uitstapjes, waarvan we er nog maar een paar gezien hebben. Als je deze route rijdt, is het aan te raden om het routeboekje bij de hand te hebben. Hier staan veel bezienswaardigheden in vermeld (www.souternscenicroute.co.nz).

De eerste stop maken we bij de Purakaunui watervallen. Dit schijnen de meest gefotografeerde watervallen van Nieuw Zeeland te zijn. Na een korte en mooie wandeling door regenwoud komen we bij de watervallen aan, die inderdaad mooi zijn. Ze zijn lager, maar breder dan de waterval die we gisteren zagen. Persoonlijk vonden we deze McLean Falls mooier en indrukwekkender, maar nog steeds erg mooi om te zien.

Daarna rijden we een klein stukje verder via Owaka, waar we even tanken, naar Surat Bay. Surat Bay is een klein gehucht aan een riviermonding/baai vanwaar een wandeling door duingebied en over het strand begint. Dit gebied staat bekend om de aanwezigheid van zeeleeuwen. En inderdaad, zodra we de camper parkeren zien we een eindje verderop op het strand een grote mannetjes zeeleeuw liggen. Wat een imposante dieren. We lopen ernaartoe en zorgen dat we op gepaste afstand blijven. Het beest blijft rustig liggen.

We lopen nog een stukje verder over het strand; het is niet al te mooi weer en nadat we voldoende uitgewaaid zijn, keren we om. Vlak voordat we terug zijn bij de camper zien we een andere zeeleeuw uit het water komen en een zandbankje vlak voor het strand op klauteren. Kennelijk is dat geen fijne plek want hij kruipt vervolgens weer het water in en zwemt wat rond. Even later zien we de zeeleeuw het strand op kruipen op zoek naar een lekker plekje. Gaaf hoor, om dit allemaal van dichtbij mee te maken en de dieren in hun eigen omgeving te observeren.

Eenmaal terug zien we dat er vlak naast de camper een boom staat die volgehangen is met oude schoenen. Het fenomeen ‘opgehangen schoenen’ zijn we eerder ook al een paar keer tegen gekomen in Nieuw Zeeland. Eerder zagen we een hek om een huis heen waar honderden (oude) schoenen aan hingen! Aangezien een van mijn slippers na de wandeling door het zeewater gisteren helemaal uit elkaar valt, besluiten we de slippers aan de boom te schenken.

We maken plannen voor komende dagen. Het liefst zou ik gelijk naar de kapper gaan, maar het bleek toen ik drie weken geleden opbelde, dat alle kappers tussen kerst en O&N dicht zijn…. Dan nog maar even wachten tot in Chistchurch. We rijden verder naar Dunedin. Onderweg zien we vooral troosteloze dorpjes. Over het algemeen weinig sfeer. Het moois dat in de natuur in overdaad aanwezig is, mist in de meeste dorpen volledig. De veelal houten huizen lijken na oplevering geen nieuwe verflaag meer te hebben gekregen en ook de tuin eromheen is in de meeste gevallen onverzorgd cq verwaarloosd. Wellicht voelt het hier als onnatuurlijk om je tuin te verzorgen, wanneer je in een land woont waar verre weg het grootste deel onaangetast, oorspronkelijk is? Waarschijnlijk komt het ook doordat veel gebouwen van hout zijn gemaakt. De stenen huizen die we zien, zien er toch wat verzorgder uit, puur al doordat het met minder onderhoudt in goede staat blijft. Ergens missen we het wel een beetje; gezellige dorpen en steden. Het feit dat we diverse keren bordjes tegenkomen die aangeven waar de lokale ‘gun club’ of ammo te koop is werkt ook niet sfeerverhogend.

Rond een uur of vier arriveren we op het Dunedin Holiday Park (kiwi camping), nadat we flink wat boodschappen hebben gedaan bij de plaatselijke Countdown. We worden verrast met een verjaardagskaart voor Pepijn die na ons vertrek uit Nelson daar was afgeleverd en is doorgestuurd (we hadden een envelop met adres achtergelaten). De camping is prima. Aafje en Floris zoeken de playground op, Pepijn leest wat en we doen een wasje. ’s Avonds eten we lekker buiten. Het weer is prima, maar niet overdreven warm, dus truien aan.

Woensdag 30 december – Dunedin verkennen en op bezoek bij nieuwe vrienden
Wanneer we wakker worden is het gelukkig nog droog. Er wordt regen verwacht voor vandaag en dus hebben we het plan om de stad in te gaan voor wat boodschappen. Voor de camping pakken we de bus die ons binnen ca 20min naar hartje Dunedin (spreek uit Du-ni-din, met de klemtoon op de tweede lettergreep) brengt. Er worden nieuwe hechtpleisters gekocht en Pepijn vindt een cadeautje voor de bijna jarige David. Het is een kaartenspel van Nieuw Zeeland, precies wat Pepijn wilde; iets compacts van Nieuw Zeeland, maar overal te gebruiken.

We lopen verder door de regen door de stad die voor Nieuw Zeelandse begrippen best aardig is. Wanneer we een kapper tegenkomen die open blijkt te zijn, stappen we naar binnen. We hebben mazzel; Alphons en Aafje kunnen gelijk geknipt worden. Ik doe snel een andere boodschap en binnen een half uur vervatten we de wandeling weer gezamenlijk. Aafje heeft een beetje pech gehad met de vaardigheid van de kapster en zal op de camping een beetje bijgeknipt moeten worden.

We maken een wandeling door de stad tot we bij het oude treinstation van Dunedin aanbelanden. Een mooi Victoriaans gebouw, met goed verzorgde perken ervoor én een doedelzakspeler. Het moet niet Schotser worden! De magen zijn inmiddels flink aan het rommelen en we besluiten een sandwich te eten in het restaurantje dat in het treinstation zit. Prima plekje en best gezellig van binnen, afgezien van de onvriendelijke dame die achter de bar staat.

Na de sandwich/ pie lopen we terug richting de i-site, de plaatselijk VVV. Hier doen we navraag over wat op Nieuwjaarsdag open is. Gelukkig; er zijn twee musea open en ook veel horeca gelegenheden zijn morgen open. Komend vanaf het treinstation hebben we al iets leuks gezien en gevraagd of ze morgen open zijn, wat het geval is, dus vormt er zich al snel een leuk plannetje. Wanneer we weer op straat lopen, zien we de bus aankomen. We trekken even een sprintje en zijn net op tijd om in te stappen. Gelukkig, anders hadden we een half uur moeten wachten.

Op de camping aangekomen, zoeken we de kleispullen en hengels bij elkaar. Daarna rijden we naar het Nederlands/ Nieuw Zeelandse gezin dat we op de camping van Moke Lake hebben ontmoet. Ze hebben ons uitgenodigd om hen op te zoeken wanneer we in Dunedin zouden zijn. De kinderen spelen leuk in de tuin, er wordt zelfs weer even gefietst, wat voor Aafje na vijf maanden toch even wennen is. Er is lekkere koek gebakken en wij praten in de tuin met Marco en Maree. Wanneer we later op de middag allemaal hebben genoten van zelfgemaakte pizza en een vruchtencrumble met ijs is het tijd om de camping weer op te zoeken. De kinderen hebben het erg leuk gevonden om samen te spelen. Er is buiten gespeeld, gekleurd en een aantal Geronimo Stilton raadsels zijn opgelost. Wanneer we weg gaan, moeten we Floris onder het bed vandaan halen en Aafje uit de kledingkast plukken waar ze zich hadden verstopt om het vertrek uit te stellen. Komende zomer is het gezin in Nederland, ze zijn van harte welkom om langs te komen, dus wie weet zien we elkaar nog een keer.

Op de camping aangekomen kruipen we allemaal onder de wol. Ondanks de regenachtige ochtend, was het een prima geslaagde dag.

Donderdag 31 december – rondrit Otago Peninsula & fur seals
Yes, wanneer we wakker worden is er geen wolkje aan de hemel te bekennen. De zon straalt en het belooft een mooie dag te worden. We ontbijten buiten in de zon en vertrekken dan naar de Otago Peninsula. We rijden gedurende ca. 45min langs het water tot we bij de punt zijn. Hier lopen we naar de waterkant waar fur seals liggen. In eerste instantie zien we er een handje vol, maar wanneer we beter kijken blijkt dat ze een heel effectieve schutkleur hebben, waardoor we de meesten over het hoofd hadden gezien. We vinden het erg leuk om ze zo in hun natuurlijke omgeving te zien. Ze spelen in het water, knuffelen, luieren en lopen/ kruipen tot ze een fijn plekje hebben gevonden. Leuk hoor.

Daarna gaan we nog even binnen bij het Royal Albatros Centre waar we een tentoonstelling over albatrossen bekijken. Heel informatief. Er is ook een opgezette albatros die heel mooi de spanwijdte van zijn vleugels laat zien. Zulke grote vogels hebben we nog nooit gezien. Gaaf!

We gaan vervolgens weer terug en rijden richting Sandfly Bay, over een weg die hoger ligt dan de kustweg. Vanaf hier hebben we prachtig uitzicht over de peninsula. Wanneer we bijna bij Sandfly bay zijn, een strand dat de naam gekregen heeft vanwege het fijne zand dat met de minste wind opvliegt, blijkt de weg afgesloten te zijn. Jammer! Dit strand zou een plek zijn waar met regelmaat zeeleeuwen te vinden zijn, wat voor ons nog een reden was om er te gaan picknicken. Maar goed, niets aan te doen. We parkeren de camper op een mooi plekje, smeren de boterhammen en eten ze dan maar in de camper op. Daarna rijden we terug naar de camping.

Op de camping aangekomen, gaan de kinderen gelijk spelen. Er is een Nederlands gezin uit Den Bosch tegenover ons komen staan en verder op een gezin uit Hengelo. De kinderen hebben gelijk een klik en spelen lekker. Er wordt wat over en weer gesproken wanneer de moeder uit Hengelo bij ons komt vragen hoe we het met de leerplicht hebben geregeld. Het blijkt dat zij voor hun reis van drie maanden toestemming hebben gekregen van de leerplicht ambtenaar uit Hengelo en dat de onderwijsinspectie uit Zwolle het heeft goedgekeurd. Bizar hoe de verschillende gemeenten er elk op hun eigen wijze mee om gaan.

Wanneer we gegeten hebben en de kinderen weer lekker spelen, zitten Alphons en ik in dubio hoe we deze Oud en Nieuw gaan vieren. In Dunedin zelf wordt om 24.00uur op een centrale plek vuurwerk afgestoken. Verder is het niet mogelijk om vuurwerk te kopen en is er, naar ons is verteld, om 24.00uur niets te zien. Normaliter zouden Alphons en Anne Bas vanochtend met de kinderen vuurwerk zijn gaan kopen, waarna we met zijn allen koffie drinken en verse oliebollen zouden eten. ’s Avonds zouden we met de kinderen wat vuurwerk afsteken. Een traditie die afgelopen jaren zo is gegroeid en waar we allemaal van genieten. Dit jaar niet dus.

Pepijn moppert wat; hij zou dit jaar voor het eerst mogen opblijven (schijnt ;-D ) en nu gaat dat niet door? We besluiten met zijn drieën toch op te blijven, spelen Kolonisten van Catan en kaartspelletjes en maken het gezellig met een toastje en een wijntje/ frisje. De twee abalone schelpen functioneren als waxinelichthouders en geven zo wat extra sfeer. Wanneer het 00:00uur is, zien we toch nog anderhalve vuurpijl. We maken Flor wakker, die daar vooraf nadrukkelijk om had gevraagd. Ook hij ziet nog anderhalve vuurpijl en zo gaan we het nieuwe jaar in. En gelijk ben ik alweer een jaar ouder.

Vrijdag 1 januari – Annemarit’s verjaardag
Jarig! Terwijl ik me nog diep, diep in slaap waan, wordt er rond een uur of half negen een ontbijtje-op-bed klaar gemaakt. Fluisterend, want ik mag natuurlijk niet wakker worden (dit gebeurt allemaal op 1 a 2 meter van mijn bed en ik moet dan ook mijn best doen om mijn lachen in te houden). Met een schaaltje vers fruit en kopje thee word ik wakker gezongen. Blijft leuk. De kinderen hebben een kaart uitgezocht of gemaakt en beschreven en ik word in de watten gelegd met twee luisterboeken, de nieuwste CD van Coldplay (over een paar maanden naar het concert!!) en een heerlijke massage in Thailand ligt in het verschiet.

Wanneer de croissants en broodjes warm uit de oven komen, verhuizen we naar buiten, om verder te ontbijten. Tot mijn grote verrassing is er een stapel post uit Nederland. Verjaardagskaarten en zelfs een kerstkaart heeft ons weten te bereiken, super! (Met dank aan Alphons die het adres heeft doorgeseind.) De door de kinderen gehaakte slinger die ze destijds voor Pepijns verjaardag hebben gemaakt, wordt opgehangen en de ballonnen komen er aan. Het is heerlijk weer; zonnetje en lekkere temperatuur van ca. 23 graden C. Super !

Na het ontbijt pakken we de bus naar de stad. We gaan vandaag naar het Otago museum. Het is een leuk museum met veel informatie over de natuur en dieren van Nieuw Zeeland, de Maori’s en de kolonisten. Ook is er een expositie over Einstein, de relativiteitstheorie en zijn er wat aardige natuurkundige proefjes die de kinderen kunnen doen, zoals het fluisteren in een schotelantenne, terwijl de rest bij de andere schotelantenne staat te luisteren.

Rond lunchtijd lopen we het museum uit en wandelen we naar het centrum waar we eergisteren al een gezellige lunchroom hadden gezien. Het is een kleine, gezellige lunchroom waar we mijn verjaardag vieren met een uitgebreide lunch. Er is genoeg keuze uit allerlei sandwiches, pies, salades, tosti’s. Een verjaardagslunch is uiteraard niet compleet zonder een toetje! Genoeg keus uit lekker koekjes en cakejes.

Voldaan wandelen we naar de bushalte waar we zien dat we nog ruim een half uur moeten wachten op een bus die ook nog eens een flinke omweg zal maken naar de camping; gevolg van de zondagsdienst op deze 1 januari. We besluiten naar de camping terug te wandelen, een wandeling van een klein uurtje. In het begin leuk door de stad, daarna een stukje ongezellig industrieterrein, vervolgens mooi uitzicht over de baai en het laatste stukje door een woonwijk. De volle magen voelen alweer wat lichter!

Op de camping wordt er weer lekker gespeeld met de buurkinderen. Ik wordt ook nog verrast met een cadeautje van het gezin uit Den Bosch: een schaal met kleine donuts, bij gebrek aan oliebollen. Het wordt erg gewaardeerd! ’s Avonds eten we zelfgemaakte groentesoep met een broodje en als toetje komt de verjaardagstaart op tafel. Samen met de (alcohol vrije) champagne wordt er samen getoost op een fijn nieuw jaar. De buren schuiven hierbij aan en blijven gezellig borrelen en worden er tips uitgewisseld over Nieuw Zeeland. De kinderen boffen, want net als de dag ervoor mogen ze lekker lang spelen. Aafje geniet er van om gewoon in het Nederlands met haar vriendinnetje en vriendje te kunnen praten. Een gezellige dag!