Dinsdag 22 december – Naar Milford Sound
We staan op tijd op en rijden rond 8.30u van de camping af op weg naar Milford Sound. Dit ligt ongeveer 120km ten Noordwesten van Te Anau. Deze fjordregio wordt gedomineerd door een van de oudste steenformaties van Nieuw Zeeland en aangezien het op een breuklijn ligt, is het in de loop der tijden vervormd, op en neer gegaan en dus ook overstroomd geweest door zeeën, etc. Al met al voldoende ingrediënten voor een divers landschap.

De wind is inderdaad gaan liggen en het is halfbewolkt en vooral: prachtig helder. De route ernaar toe voert ons in eerste instantie langs Lake Te Anau met mooie vergezichten richting bergen en dalen. Na het gehucht Te Anau Downs rijden we een vallei in met een brede rivierbedding waarlangs en waarin mooie paarse, roze, witte lupines groeien. Het is een prachtig beeld: blauwe rivier, grijze stenen, paars-roze-witte bloemen tegen een achtergrond van groene, grijze tinten van de bergen en uiteraard de blauwe lucht.

We stoppen regelmatig om een foto te maken; bij een van deze gelegenheden komen we twee Nederlandse dames tegen waarvan er eentje onderwijzeres is en een maand vrij heeft kunnen krijgen om in Nieuw Zeeland rond te reizen. We maken even een gezellig praatje. Onderweg stoppen we nog bij Mirror Lakes waar je een uitzichtpunt hebt over een meertje waarin de bergen mooi weerspiegeld worden.

Na Lake Gunn wordt de weg wat kronkeliger en smaller; tegelijkertijd worden de uitzichten spectulairder met steile rotswanden, sneeuwvelden en een grote hoeveelheid watervallen en waterstromen langs de bergen. Ook hier stoppen we weer regelmatig en dit keer worden we op de parkeerhavens vaak vergezeld van twee of meerdere Kea’s; leuk om deze zeldzame vogels ook eens echt te zien. Het zijn kleurrijke vogels, zeker wanneer ze vliegen, dan verschijnen vele kleuren van blauw en groen tot rood.

De route leidt uiteindelijk naar de Homertunnel, een met de hand uitgehakte eenweg-tunnel, waar we even voor een stoplicht moeten wachten totdat we zelf door deze erg donkere gang mogen. Het wachten is geen enkel probleem, mooie uitzichten en fotokansen genoeg! Eenmaal door de tunnel rijden we opeens in een ander landschap; we zijn weer in een Westkust klimaat, dus veel regen en dus veel met mos bedekte berkenbossen en regenwoud.

Een kleine 20km verder komen we aan in Milford, hetgeen niet meer is dan een grote parkeerplaats en een kleine haven van waaruit diverse cruises door de fjord vertrekken. Een aantrekkelijke optie gezien het weer en de omgeving maar we hadden eigenlijk al besloten dit niet te doen, aangezien we al aardig wat boottours hebben gedaan en we eigenlijk wel zin hebben om de tijd die we hebben in deze omgeving wandelend door te brengen. We lunchen even wat bij het informatiecentrum en wandelen daarna naar het Lookout punt met een aardig uitzicht over de fjord en enkele bergtoppen zoals de Mitre Peak.

Daarna gaan we naar de camper en rijden we de weg terug (je kunt niet verder). Na 10km op de terugweg stoppen we bij ‘The Chasm’; een rivier die plots door een spleet en gat een aantal meters met veel geweld naar beneden stort en die daarbij in de loop van duizenden jaren en fraai schouwspel van rond uitgesleten rotsen heeft achtergelaten. De rivier stroomt nu al aardig hard maar staat vrij laag; na zware regenval of in het begin van de lente wanneer de sneeuw smelt, is de stand van het water veel hoger en worden ook hoger gelegen rotsen ‘bewerkt’. Overal zien we ronde, uitgesleten kommen, die door het water en stenen zijn gevormd (de steentjes werken schuurmiddel).

We rijden verder terug richting Te Anau en komen langs ‘The Divide’, op ongeveer 35km van Milford van waaruit allerlei wandelingen beginnen. Morgen willen we hier een wandeling gaan doen en nu rijden we door naar de dichtstbijzijnde camping. Deze ligt 7km verderop en is de laatste camping voor Milford vanuit Te Anau gezien. Het is een ‘Standard’ DOC camping, dwz alleen een simpel toilet en je betaalt door wat geld in een envelop te doen. We zijn er lekker vroeg en het is een vrij grote camping (dwz groot gebied waar je mag staan, er zijn geen omlijnde plekken oid). Wat nog belangrijker is, het is een waanzinnig mooie plek. Het ligt aan een rotsriviertje, wat weer omgeven wordt door de kleurrijke lupines; het dal is hier wat breder waardoor je een wijds uitzicht hebt op de bergen. Dat tezamen met een blauwe, halfbewolkte lucht en je hebt gewoonweg een uitzonderlijk plaatje. Dit is nu zo’n plek waar je eigenlijk wel gewoon wil blijven staan voor de rest van je leven. Een enorm gelukzalig gevoel komt over ons heen… (voor zover we dat al niet in grote mate hadden!).

De rest van de middag genieten we, wordt er schoolwerk gedaan, knutselen we verder aan kerstversiering (handarbeid: check!), en wordt er gezellig geborreld. Na het eten spelen de kinderen nog verstoppertje en klimmen in de bomen. Inmiddels is de camping al aardig volgestroomd. Het is een mooie plek voor mensen die vroeg in Milford moeten zijn voor een cruise, of juist voor diegenen die een late cruise hebben gedaan en niet nog het hele stuk terug willen. En daarnaast uiteraard voor diegenen die mooie wandelingen willen maken in dit gebied; er zijn er diverse hier in de buurt en ook eentje die vanaf de camping vertrekt. Wij kijken ernaar uit om morgen een stuk van de Routeburn Track te doen; wat een prachtige omgeving en wat een gezellige topdag!

Woensdag 23 december – Key Summit wandeling en terug naar Te Anau
Brrrr… het heeft gevroren vannacht! Dat komt oa omdat het een kraakheldere nacht was en daar genieten we dan bij het opstaan enorm van. Een mooie lichtval van de opkomende zon op de bergen. We zijn vroeg uit de veren en ontbijten redelijk snel en rijden rond 8.00u de camping af naar het begin van de wandeling die we vanochtend willen doen. Het is maar een kleine 10min rijden en we zijn een van de eersten op de parkeerplaats waarvandaan de wandeling begint. Gisteren hadden we al gezien dat de parkeerplaats helemaal vol stond; los van het feit dat we graag vroeg op de dag wandelen, was dat nog een reden om op tijd te zijn.

De wandeling die we doen gaat naar de Key Summit, een top van de ‘Key’, een sleutelberg waar 3 verschillende gletsjerdalen samenkomen en waarvanuit 3 verschillende rivieren ieder hun kant op gaan. Het grootste deel van de wandeling is onderdeel van de Routeburn Track, een bekende en populaire meerdaagse (4-5 dagen) wandeling van hier tot Glenorchy over een aantal bergpassen die de Maori’s honderden jaren geleden al gebruikten wanneer ze deze regio bezochten op zoek naar Jade/groene edelstenen.

Het eerste deel voert door een dicht berkenwoud, waarbij de bomen overgroeid zijn door mossen. We steken diverse stroompjes over en wandelen langs een zeer fraaie waterval, die over met dik mos bedekte stenen in een aantal trappen naar beneden komt. Na ongeveer een uur wandelen en inmiddels flink wat hoogte gewonnen, wordt de begroeiing lager en wandelen we in de zon. Het is nog steeds kraakhelder en we hebben prachtig uitzicht op de bergen en dalen. We komen bijna niemand tegen en genieten.

Een half uurtje klimmen later zijn we op de top; wijzelf staan op 920m hoogte en rondom ons heen zijn er allemaal bergen van ruim 2000m. Vanaf de top is er een ‘Alpine nature walk’ die ons langs allerlei Alpine natuurverschijnselen leidt en die voorzien is van diverse informatieborden. Zo lopen we langs Wetlands, een moerassig gebied met kleine meertjes en heel veel mossen; op het informatiebord lezen we dat hier ook vleesetende planten zouden moeten zijn maar die weten we niet te spotten. Wel af en toe een surrealistisch beeld met knalgroen, -geel, -oranje mos met zo’n kleurintensiteit dat het net getekend lijkt. Ook zien we weer stenen in uiteenlopende kleuren. Op de foto zijn de kleuren helaas wat minder intens dan ze ons voor de geest staan.

Op een ander punt hebben een heel mooi uitzicht op de gletsjerdalen en worden middels een informatiebord gewezen op de verschillende tekenen van de voormaligenaanwezigheid van een gletsjer, zoals gekante hellingen (de ‘arrete’), de ‘cirque’ hetgeen het begin van een gletsjer is, die vervolgens in een ‘tarn’ uitmondt, ofwel een soort uitdieping in de vallei waar zich nu een meer bevindt; dat meer op haar beurt ligt weer op een ‘hangvallei’, een hoger gelegen vallei die lijkt te hangen tussen twee bergen en die hoger ligt dan de rest van de valleien. Erg mooi en interessant allemaal.

We wandelen dezelfde weg weer terug naar beneden en komen beduidend meer ‘verkeer’ tegen, die allemaal naar boven aan het klimmen zijn. Inmiddels is de zon al aardig aan het branden en vooral het stuk zonder beschutting is behoorlijk warm, ook al is de buitentemperatuur een aangename 18-19 graden. Wat zijn wij blij dat we op tijd gestart zijn. Nog voor de middag zijn we terug bij de camper.

Daarna rijden we terug richting de camping in Te Anau waar we de rest van de middag genieten van het heerlijke weer; het is niet heel warm, maar de zon schijnt lekker. Er wordt flink gespeeld in de speeltuin, schoolwerk gedaan en van de zon genoten. Voor het eten gaan de kinderen voorin de camper recepten bekijken die ze uit de winkel hadden meegenomen; voorbereidingen voor het kerstdiner! Aan tafel wordt er gegeind wanneer Aafje met de telefoon naar Sinterklaas belt. Weer een topdag!