Donderdag 19 november – rit naar Hamilton
Vandaag willen we een stuk naar het zuiden rijden. Op de heenweg zijn we via de oostelijke weg naar het Noorden gereden. Vandaag nemen we de weg via de westkust terug. Onderweg stoppen we een aantal keer. Eerst bij een uitkijkpunt aan de kust, bij Oponi, in de buurt van het zuidelijkste punt van het 90miles beach. Vanaf hier naar het noorden schijnt ook super mooi te zijn, maar laten wij deze reis aan ons voorbij gaan.

Verderop stoppen we twee keer in het Waipoua Kauri Forest om een kleine wandeling te maken naar gigantisch grote, oude bomen. De oudste boom is ca. 2000 jaar oud en heeft een doorsnede van ca. 7meter. Grappig om te merken dat zodra we in het bos lopen waar meerdere van die kauri bomen bij elkaar staan, je zelf het gevoel krijgt een dwerg te zijn. Kennelijk nemen je hersenen de omvang van de bomen als uitgangspunt en relateren daar je gevoel van grootte aan. Had ook andersom kunnen zijn, maar dat is bij ons in ieder geval in eerste instantie niet het geval.

Voor we aan de wandeling door het Waipoau Kauri Forest kunnen beginnen moeten we onze schoenen desinfecteren. Ze zijn heel erg bezig met het vrijhouden van schimmels ed. Wortels van Kauri bomen groeien zeer oppervlakkig en zijn kennelijk erg bevattelijk voor schimmels en bacteriën die je vanuit andere gebieden meeneemt. Er zijn inmiddels al vele Kauri bomen gestorven of stervende. Wanneer we weer terug bij de camper komen en het bospad verlaten, moeten we weer de schoenen desinfecteren.

Halverwege de rit naar het zuiden komen we langs een winkel met Nederlandse spullen, die we op de heenweg al hadden gespot. Na drie maanden op reis te zijn, hebben we wel zin in stroopwafels, hagelslag en beschuit en dus besluiten we even een pitstop in te lassen. Ze hebben zowaar ook pepernoten en appelstroop!! We kijken even niet naar de prijzen en nemen diverse dingen mee.

We vragen de mevrouw, die overigens zelf geen Nederlands spreekt, of ze Nederlandse kinderen kent, wat het geval is. Daarna laten we een leesboek van Floris bij haar achter om aan die kinderen te geven. Floris heeft het al een tijdje uit en we hadden bedacht om de Nederlandse School van Melbourne er blij mee te maken. Na twee mails te hebben gestuurd en twee keer te hebben gebeld, krijgen we contact. Hun bibliotheek blijkt echter vol te zitten. Dat kan kennelijk. En dus hebben we hem nog steeds in de rugzak. Maar goed, we hopen dat het nu toch bij een Nederlands kind terecht komt dat er plezier aan kan beleven.

De dag is inmiddels wat grauwig en de rit duurt langer dan verwacht, door drukte rondom Auckland. Al rijden we er rond een uur of drie/ vier, het is er al erg druk. Al met al duurt het voor iedereen wat te lang. We komen rond 18.20uur aan op een camping, checken in en besluiten om wat eten te halen bij Burger Fuel; een Nieuw Zeelandse keten die door de campingbeheerder wordt aangeraden om zijn verse hamburgers. Het gaat er in als zoete koek (al zijn we daarna wel weer even genezen van de afhaalburgers ;-D ). De camping is prima voor een nacht, maar meer niet. Morgen weer een nieuwe dag.

 

Vrijdag 20 november – wandeling Sanctuary Mount Maungatautari
Er is veel regen voorspeld voor vandaag, maar met name in de ochtend. En dus starten we rustig op, en gaan we daarna het kleine stadje Cambridge verkennen op zoek naar een gezellig tentje om koffie te drinken. Al snel vinden we iets om leuk te zitten (Fran’s Café) en hebben we weer een heel leuke brainstorm met zijn vijven over het huis in Delden. Waar zouden we een extra badkamer kunnen creëren? Hoe gaan we Aafje’s kamer opnieuw inrichten, nu de (loodzware) commode er toch echt uit gaat? Etc. Op een (chocolade) servetje schrijft Aafje trots haar naam.

Hierna lopen we nog een rondje door het dorp en kopen een lokvisje waar Floris mee kan vissen. In een glimp zie ik Sinterklaas ook nog een ‘inkopie’ doen. Of was het toch de Kerstman? Aafje is weer zo in de ban van de Sint, wie weet kan de goede man ons tzt toch te vinden, zodat hij de Kerstman niet om hulp hoeft te vragen.

We rijden verder naar Sanctuary Mount Maungatautari; een ecologisch herstel project. Getracht wordt om hier veel van de oorspronkelijke planten te laten groeien en plaats te bieden aan ‘native birds’. De berg wordt omheind door een pest-vrij hek en ieder die het gebied wil betreden doet dit door een sluis, waarmee men binnenkomst van muizen en (lopende) roofdieren probeert te voorkomen.

We worden heel vriendelijk verwelkomd in het visitors centre en ze geven ons de tip om een App te downloaden met vogelgeluiden. Wanneer we tijdens de wandeling bepaalde vogelgeluiden afspelen zien we bij de Saddleback direct het effect. Binnen no time reageert hij en komt hij een kijkje nemen waar die andere Saddleback is. Op die manier kunnen wij hem mooi bekijken. Ook zien we nog een aantal andere vogels en een paar insektenhotels met een paar Weta’s (sprinkhaan) en spinnen. Wanneer we bijna terug zijn bij het beginpunt is er een toren vanwaar we mooi uitzicht hebben over de kruinen en diverse vogels zien langskomen. De natuur is ook zeer divers en mooi. Kortom, een leuke wandeling.

Daarna rijden we naar Matamata waar we een camping vinden die gunstig ligt voor ons plan voor komende dagen. Wederom vriendelijke mensen. De camping zelf is nog niet veel bijzonders, maar de nieuwe eigenaar vertelt dat ze veel plannen hebben om hem komend jaar op te knappen. Ze geeft de kinderen een soort tennisracket waarmee ze tegen de bal kan slaan die met een elastiek aan een paal zit. Aafje vermaakt zich hier vervolgens prima mee.

De jongens zetten zich achter het huiswerk. Floris heeft een woordveld gemaakt over het eten in Paihia waar we zelf schelpdieren hebben geraapt. Hij maakt er zinnen van, waarna we de opbouw van de tekst (en nog wat taalkundige onderwerpen) samen bespreken. Mooie taalles. Daarna zoeken we de foto’s uit om bij het weblog bericht te plaatsen. Pepijn heeft een zelfde project en schrijft over de gloeiwormen.

’s Avonds eten we voor het eerst deze reis Red Flannel Hash; altijd een favoriet en normaliter wordt die door Opa en Oma van Broekhoven gemaakt, maar deze keer op onze eigen manier en zonder oven. Het resultaat is heerlijk! Het was weer een leuk dagje. Van de voorspelde regen hebben we maar een fractie meegekregen. Hopelijk kunnen we die lijn doorzetten.

Zaterdag 21 november – Wandeling Mauao Mount Maunganui
Vandaag gaan we weer lekker wandelen. Rond 10.00uur rijden we naar Tauranga waar we Mount Maunganui willen beklimmen. Het heeft de hele nacht geregend, maar vanochtend is het droog en we zien af en toe zowaar een zonnetje. De stad Tauranga is groter dan we dachten en blijkt afgelopen jaren te zijn uitgegroeid tot een van de grootste havensteden van Nieuw Zeeland. Al van ver zien we de oude vulkaan liggen; het is mooi herkenningspunt helemaal aan het uiterste puntje van een landtong. Op het strand bij de berg wordt een strand-rugby toernooi gespeeld, weer eens wat anders dan strandvolleybal (en ook alleen door mannen gespeeld, dat is dan weer een beetje jammer…). We wandelen omhoog. Daar waar het pad zich opsplitst in een medium en moeilijk/ zwaar wandelpad splitsen we ons op. Aafje en ik lopen het eerste pad en de jongens met Alphons het tweede. Al lopend worden diverse verhalen weer verteld, zodat we boven zijn voor de zin ophoudt.

Bovengekomen zien we de jongens weer. Pepijn bestempeld ‘difficult’ als medium, want behalve wat steile trappen was het niet echt een moeilijk pad. Vanaf de top heb je mooi uitzicht over de zee, de haven, het strand en een deel van de stad. Wanneer we een donkerkleurige mevrouw over de stad horen vertellen, spreken we haar aan. Kan ze ook Maori spreken? Ja, dat kan ze wel. Dat komt mooi uit! Floris heeft een opdrachtje van juf gekregen om te kijken of hij een Maori liedje kan vertalen. Hij vraagt haar of ze kan helpen. Ze zegt niet alle woorden te kennen, maar vraagt of we het naar haar kunnen toesturen en dan zal ze kijken of ze erachter kan komen. Even later treffen we haar weer. Haar kinderen kennen de melodie wel, het zou voor hen een bekend liedje zijn en ze gaan er naar kijken. We’ll see.

Vanuit dit fraaie uitzichtpunt, zien we ook de donkere wolken alweer naderen. Overigens allemaal volgens de voorspelling; het zou ’s ochtends droog zijn en begin van de middag weer gaan regenen. Ons schema klopt nog steeds! Wanneer we naar beneden lopen begint het te regenen. We rijden nog even naar de Countdown (supermarkt) in Tauranga voor boodschappen en dan terug naar de camping. In de grote supermarkt zoeken we nog even naar een Advent kalender, maar het zijn dezelfde als we elders tegenkomen; Disney. Gezien het weer denk ik dat de Kerstmannen en -bomen die we her en der zien, ons niet echt een kerstgevoel zullen brengen. De kleurrijke lampjes die hier aan enkele caravans zien hangen, evenmin. Een advent kalender leek me wel leuke manier voor ons. Wellicht zien we binnenkort een advent kalender die iets meer inspeelt op ons kerstgevoel.

Eenmaal op de camping houdt de regen niet meer op; de kinderen spelen nog wel even buiten met het tennisspel dat ze van de camping mochten lenen, maar al snel komen ze weer naar binnen. Tijd voor wat schoolwerk, een spelletje en een borrel (“met wat iets lekkers”…).