Zondag 13 december – Wandelen in Abel Tasman NP
Een stralende zon als we rond 7.00u opstaan. Super; we genieten als we lekker buiten ontbijten. Even later staan we klaar bij de boot die ons over het water naar een baai brengt in het Abel Tasman National Park. Het is een mooie en leuke tocht; onderweg wordt er uitleg gegeven over het gebied en de verschillende baaien waar we langs varen. Zo komen we ook nog langs de Split Apple Rock, een rots die naar zijn naam doet vermoeden, lijkt op een opengespleten appel. We worden afgezet op Medlands Beach. Daar begint onze wandeling terug naar Anchorage Bay, een wandeling van ongeveer 12km/4uur.

De baaien en stranden zijn erg mooi, soms idyllisch. De wandeling is niet erg moeilijk, de paden zijn goed verzorgd en er is weinig klim- of daalwerk. We genieten, kletsen, vertellen verhalen en zingen liedjes. Hangbruggen hebben we enige tijd geleden omgedoopt tot catwalks. Ook vandaag is het weer showtime met deze keer Floris en Aafje als jury. Halverwege komen we bij Torrent Bay. Op het strand smeren we een boterham en rusten wat. Daarna vervolgen we ons pad naar Anchorage Bay. Bij laagtij is dit een wandeling van 40min, grotendeels over een drooggevallen baai. Het is echter nog geen laagtij, dus wij doen de wandeling langs de baai en dat is zo’n 2uur. Het verschil tussen eb en vloed is hier op sommige plekken tot wel 5m, echt enorm.

Ongeveer een uur voor het einde, maken Floris, Pepijn en Fons nog een klein uitstapje naar de Cleopatra pools; een kleine wandeling door regenwoud langs een beek met rotsen dat eindigt bij een kleine waterval. We moeten nog over wat rotsen in het water heen klauteren, maar genieten van het uitzicht. Vervolgens lopen we door naar Anchorage Bay. Inmiddels is het wel eb aan het worden en dat is goed te zien. Er wordt nog even lekker op het strand gespeeld en een kerstwens in het zand geschreven en dan komt de boot ons alweer halen.

Op de terugweg passeren we een fraai eiland waar af en toe ook zeehonden te zien zouden moeten zijn. Dit keer laten ze zich niet echt goed zien, maar we weten er toch 2 te spotten bovenop een rots net onder de begroeiing. Op de terugweg is de wind behoorlijk sterk te voelen en we zijn blij met onze windjacks! Eenmaal aan wal spelen de kinderen in de speeltuin en genieten wij van een biertje op het terras, heerlijk!

Bij het avondeten smikkelen we de laatste gevangen zalm op die we gefileerd mee naar ‘huis’ hadden genomen. Lekker met rijst en roerbakgroenten, prima. Na het eten speelt Fons met de jongens Clash of Clans. Een topdag.

Maandag 14 december – Naar de Westkust, Punakaiki
Vandaag hebben we een rij-dag. We staan op tijd op en genieten van een mooie rit naar Punakaiki. Onderweg stoppen we bij Buller Gorge. Hier hangt de langste ‘swingbridge’ van Nieuw Zeeland. We besluiten erover te gaan, een rondje te lopen en ons gouddelvers geluk nu in het echt te testen.

Voor we beginnen, krijgen we nog een keer uitleg van een Kiwi cowboy. Aan een strandje naast de snelstromende rivier proberen we met drie goudzoekers schaaltjes het goud uit het zand te filteren. We vinden een heel boel ‘fouls gold’, zoals ze dat noemen. Dit lijkt op goud, maar is het niet. Het is lichter en verandert van geel naar zwart, wanneer je het in het licht draait. We vinden een paar inimini stukjes echt goud, stoppen het in een flesje en lopen weer verder. Door de vele sandflies die hier vliegen en niet onder de indruk zijn van onze repellent, en het uitblijven van iets meer echt goud, is niet ieders humeur opperbest meer. Gelukkig is dat vijf minuten later weer bijgedraaid wanneer we een mooie Waka zien. Dit zijn typisch Nieuw Zeelandse vogels.

Wanneer we het rondje hebben afgelopen, zijn we weer bij de swingbridge. Deze keer lopen we er niet overheen, maar nemen we de zipline. Deze zipline werkt met zitjes, je zit dus meer dan dat je aan een harnas hangt zoals we in Tsitsikamma NP hebben gedaan. Leuk. Al met al een leuke onderbreking van een lange rit. Het is wel behoorlijk commercieel hier en de prijzen zijn aan de hoge kant. Van ieder van ons zijn foto’s gemaakt toen we de zipline namen, en al geven we aan dat we hier geen belangstelling voor hebben, wordt het evengoed nog aan de jongens gevraagd of ze het toch niet onwijs leuk zouden vinden om ze te hebben. Suffe verkoper.

Na deze onderbreking rijden we verder naar de enige camping die er is in Punakaiki. Dit is weer een heel mooi aangelegde camping. Er is veel groen, hij is ruim opgezet en door de indeling van de camping hebben we het idee dat we een van de weinigen zijn die hier nu staan. Eerlijk is eerlijk, het is ook nog rustig. We hebben een heel mooi plekje; met een doorkijkje naar de Abel Tasman zee. Met optimistische insteek proberen we buiten te borrelen, maar wanneer de miezer doorzet in regen, gaan we binnen zitten.

Terwijl Alphons en Floris gehaktballetjes draaien en de pasta voor vanavond klaarmaken, doet Pepijn wat huiswerk en spelen Aafje en ik een spelletje Monopoly deal. Heerlijk huiselijk met zijn allen in de camper. De pasta is heerlijk en de pan gaat dan ook tot de laatste macaroni op.

Na het eten spelen de jongens nog een potje Kolonisten van Catan. Ideaal dat er zoveel leuke, compacte kaartspellen zijn. Zodra de jongens op bed liggen kijken Fons en ik nog een stukje van de Hobbit. Deze hadden we nog niet gezien. Geen beter moment om te kijken dan wanneer je in de omgeving rijdt waar het is opgenomen.

Dinsdag 15 december – Pannenkoeken rotsen en rit naar Franz Joseph
Vandaag rijden we bijtijds van de camping af. Een kilometer van de camping vandaan stoppen we om de Pancake Rocks te bekijken. We vragen ons af waarom het de pancake rotsen wordt genoemd en zien al snel waarom. De rotsen zijn gelaagd en zien eruit als een stapel pannenkoeken; af en toe ligt een stapel schuin en daar worden dan al snel grappen over gemaakt (“die zijn voor de kok”).

Het is een bijzonder fenomeen waar de wetenschappers ook nog steeds geen 100% sluitende verklaring voor hebben. Op een of andere manier is er een vrij regelmatig patroon waarneembaar; eerst een laag van ca 5cm kalksteen, dan een dun laagje ‘mudstone’ wat nog zachter is, dan weer kalksteen, mudstone, kalksteen, etc. Omdat de mudstone nog zachter is, slijt dit gemakkelijker en sneller weg en daardoor zie je de gelaagde structuur. De kalksteen is ontstaan als gevolg van bot-/schelpresten van zeedieren, die over miljoenen jaren op de zeebodem zijn verzameld. Vanwege druk e.d. is langzaamaan versteend; vervolgens is vanaf ongeveer 5 miljoen jaar geleden deze steenlaag omhoog geduwd door het tectonische geweld in dit gebied. Vervolgens hebben zee, regen en wind de rest gedaan (erosie) om het landschap te creëren zoals we dat nu zien. De hamvraag is eigenlijk hoe het komt dat die laag mudstone op zo’n regelmatige wijze tussen het kalksteen is komen zitten. Een leuke puzzel die zich meteen in Fons’ hoofd vastzet; “het moet iets (lang-) cyclisch zijn, maar wat…”

Naast de gelaagde structuur van de rotsten zien we ook ronde gaten in de rotsen, die eveneens vragen oproepen over de manier waarop die zijn ontstaan. Sommige lijken min of meer perfect rond te zijn… De bloemen die hier groeien zijn zo hoog, dat we ons even als Alice in Wonderland voelen. En dan zien we ook nog een boom met pannenkoek structuur! Ha ha! Door het geweld waarmee het water tegen de kust knalt, dwarrelen er overal waterdruppeltjes, waardoor een wat mistige gloed over alles hangt.

De zee heeft inmiddels aardig wat gaten en kieren in de rotsen gemaakt en soms denken we terug aan de 12 apostelen bij de Great Ocean Road in Australië. De kinderen genieten ook en zijn onder de indruk van het geweld van de zee. Ondanks dat het eb is, komt er af en toe ook wat lucht/water uit de verschillende blowholes die hier zijn. Vooral bij vloed zijn deze goed te zien, maar dat is het pas vanmiddag en dan zijn wij alweer verder. Inmiddels is er ook een bus Japanners gearriveerd en begint het aardig druk op de rondwandeling te worden; we lopen rustig verder en laten de groep passeren.

Na een klein uurtje rijden we verder naar het zuiden. Het is een erg mooie route die in eerste instantie vooral direct langs de kust gaat en later zich wat meer landinwaarts begeeft en door het regenwoud en bergachtig gebied kronkelt. Het weer is wisselvallig; in het begin hebben we af en toe zon maar hoe zuidelijker we komen hoe meer en vaker het begint te regenen. We maken vandaag weer flink wat kilometers; na een kleine 3 uur rijden met af en toe wat kleine stops, rijden we Whakaroa in waar we stoppen bij een klein speeltuintje tegenover een zaakje waar we een kop koffie halen. Terwijl we een boterham smeren, kunnen de kinderen hun spieren even gebruiken en hun energie kwijt. Het is gelukkig droog.

Daarna rijden we een drie kwartier verder en komen we aan in Franz Joseph bij de bekende Franz Joseph gletsjer waar we vanavond op een camping zullen staan. Eerst doen we nog een kleine boodschap en bezoeken we het informatiecentrum; Franz Joseph zelf is vooral de ene zaak na de andere die helicopter vluchten aanbied over de gletsjers. Alhoewel dat idee ons best aantrekt, kiezen we er niet voor; we hebben de plannen een beetje omgegooid, deels vanwege het weer, deels vanwege andere mooie dingen die we de komende dagen willen doen in Wanaka en Queenstown. We besluiten daarom morgen alleen naar de uitzichtpunten op de gletsjers te gaan lopen (indien het weer dat toelaat en er überhaupt een uitzicht is) en vervolgens ’s middags verder naar het zuiden te rijden in plaats van nog een nacht in Franz Joseph te blijven.

We staan op een mooie, ruime camping waar het heel rustig is; de vakanties zijn inmiddels begonnen in Nieuw Zeeland maar de meeste mensen wachten tot 2^e Kerstdag voordat ze echt op pad gaan en dat is voorlopig inderdaad wel te merken. Wat helemaal cool is, zijn de skelters op de camping. De kinderen vermaken zich er uitstekend mee! Er wordt nog wat huiswerk gedaan en Floris krijgt zijn eerste echte Engelse les van ons; totnutoe heeft hij heel goed Engels leren praten door veel te kletsen met zijn vriendjes op de camping etc. Het leek ons een goed idee om dat nu aan te vullen met wat oefeningen op het gebied van grammatica, werkwoorden vervoegen etc.

Het avondeten (boeuf Stroganoff) gaat weer schoon op en daarna wordt er lekker op het grote bed allemaal spelletjes gespeeld. Het is inmiddels weer behoorlijk gaan regenen, dus we zitten lekker gezellig binnen! Top dag met veel indrukken.