Dinsdag 1 december – Rit naar Whanganui
Het regent vandaag en de voorspellingen laten weinig goeds zien voor Tongariro. We wilden vandaag eigenlijk de wandeling naar de Taraniki watervallen doen, die mooi vanuit de camping te doen is en niet al te lang. Maar vanwege het weer laten we dat plan varen, pakken we de boel op en rijden we verder naar het zuiden.

Het is een hele mooie route alhoewel we niet eens al te veel zicht hebben vanwege de wolken en regen. Later op de ochtend klaart het wel wat op. Het is behoorlijk glooiend heuvel-/berglandschap met veel landbouw en schapenkuddes. Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt voor watervallen. Daar spreken we ook kort een vriendelijke, Nederlandse meneer die zijn bedrijf heeft verkocht en op rondreis is samen met zijn vrouw.

We komen begin van de middag aan in Whanganui, een stadje aan de kust, ongeveer 125km ten zuiden van Tongariro. We doen boodschappen en rijden daarna naar de Kiwi camping die vrijwel direct aan de kust ligt. De camping is vrij klein en rustig, maar verder prima. De beloofde speeltuin ligt net buiten de camping, wat wel iets onhandig is, want er moet een drukke straat overgestoken worden. Toch zijn we even toe aan wat rust en besluiten we te blijven staan.

Rest van de dag wordt er gespeeld in de speeltuin, schoolwerk gedaan, rust genomen. Voordat we aan tafel gaan spelen we tijdens de borrel spelletjes pesten (kaarten) met z’n allen. Erg gezellig en leuk om te zien dat Aafje dat ook al vrij goed beheerst!

Woensdag 2 december – rustdag in Whanganui
Het is redelijk weer, in ieder geval droog, en we besluiten vandaag op de camping te blijven en nog wat rust in te lassen. Het is merkbaar dat we al lang op reis zijn en ondanks dat we af en toe rustdagen inlassen en temporiseren, is het fijn een extra rustdag te hebben. Na het opstaan en een uitgebreid ontbijt, gaat Fons samen met de kinderen naar de grote speeltuin net buiten de camping. Anne selecteert foto’s en werkt aan het blog.

Zo brengen we eigenlijk de gehele dag door. Uiteraard wordt er ook lekker koffie gedronken en is er ’s middags een borrel. De kinderen ontdekken ook de opbergruimte in het ‘achteronder’ van de camper en maken er een hutje van. Ook wordt er nog schoolwerk gedaan. Fons start op tijd met het voorbereiden van het avondeten, waardoor de pastasaus al lekker lang gesudderd heeft voor hij opgediend wordt.

Aan het einde van de dag heeft Anne een heleboel bijgewerkt wat ook weer een lekker opgeruimd gevoel geeft. Aan de ene kant is het bijhouden van een dagboek en een blog een behoorlijke opgave, anderzijds is het een hele prettige manier van het verwerken van alle indrukken en bespaart het ons later een heleboel tijd bijvoorbeeld bij het uitzoeken van foto’s. Inmiddels zijn er al meer dan 11.000 foto’s gemaakt. Elke foto neemt ongeveer 10Mb in beslag en op de schijf is inmiddels 63Gb in beslag genomen door de foto’s, dus ongeveer 6300 foto’s. Dat wil zeggen dat we ruim 40% van de gemaakte foto’s weggegooid hebben. Je kunt simpelweg niet alles bewaren.

Donderdag 3 december – Glasblazerij in Whanganui, ‘DeMolen’ in Foxton en Wellington
Vandaag trekken we verder naar het zuiden. Eigenlijk hadden we gisteren al een glasblazerij in Whanganui willen bezoeken, maar toen we belden bleken ze op dat moment alleen maar glas aan het smelten te zijn ter voorbereiding voor vandaag. Vandaar dat we eerst Whanganui inrijden en rond 9:45u de Chronical glasblazerij binnenwandelen.

We komen binnen in een showroom en hebben daar van bovenaf zicht op het atelier waar de glasblazer druk doende is voorbereidingen te treffen. Het blijkt dat er zo een kleine klas middelbare scholieren op bezoek komt die een keer zelf met glas aan de slag mogen. Anne vraagt of er nog plek voor wat extra kinderen is, maar helaas moeten ze minimaal 12 jaar zijn. Dan kijken we maar toe. We vinden het erg leuk om het allemaal te zien. In stappen wordt er gewerkt aan een presse-papier die binnenin gedraaide witte strepen heeft. De kinderen zijn ook erg enthousiast en er worden al plannen gemaakt om zelf een cursus te volgen. Wij lopen zelf nog even rond in de showroom en vergapen ons aan de mooie voorwerpen. Anne maakt ook nog een praatje met de eigenaar, die heel vriendelijk en enthousiast is en ook nog goede tips heeft voor onze rondreis door NZ.

Hierna lopen we nog even door de stad en zien even verderop een terras dat we niet links kunnen laten liggen. De hoeveelheid suikers is de laatste dagen wel weer erg omhoog gegaan… Even later zitten we in de camper op weg naar Wellington. Het is nog steeds wisselvallig weer met veel bewolking maar gelukkig wel droog. We rijden in eerste instantie door erg vlak landschap, maar erg ver kunnen we ook niet kijken door de bewolking. Als we door Foxton rijden zien we weer een Nederlandse winkel, dwz een winkel met typisch Nederlandse voedselwaren, de ‘Dutch Market’. We kijken er even rond. Toch wel grappig om het allemaal te zien: drop, beschuit, alle Conimex pakjes, Koopmans beslag voor oliebollen/ poffertjes/ appeltaart, etc.etc. Zelfs de Croky paprika chips, knakworsten en flessen mayonaise zijn er. We moeten zeggen dat wij zelf niet echt iets missen en dit keer weten we de verleiding om de hagelslag te kopen ook prima te weerstaan. Sinterklaas koopt hier echter wel een paar chocolade letters.

Vervolgens worden we gewezen op een replica van een Nederlandse molen die in 2003 is afgerond in Foxton, de ‘DeMolen’. We rijden er naar toe en worden verwelkomd door een mevrouw in klederdracht met een naambordje waarop staat: Petronella. Daar hoeven we niet lang over na te denken, deze mevrouw spreken we direct aan in het Nederlands! Ze woont al wel een tijdje in NZ, maar praat nog prima Nederlands.

De molen is een initiatief van een paar Nederlandse immigranten en is opgezet als een soort herdenkingsmonument voor alle Nederlanders die naar NZ zijn geëmigreerd. We worden rondgeleid door een verstandelijk gehandicapte jongen, die een zoon blijkt te zijn van een Nederlands stel dat naar Australië is geëmigreerd en ongeveer 7 jaar geleden naar NZ zijn gekomen. Zijn vader en opa waren bakker. De molen is mooi gemaakt en na de rondleiding lopen we naar het ernaast gelegen cafétje, genaamd ‘The Dutch Oven’; hier kun je appeltaart, pannenkoeken, poffertjes, en zelfs kroketten en frikadellen eten. De kinderen staan enorm te watertanden… We bestellen een bordje poffertjes en een paar kroketten en concluderen uiteindelijk dat het thuis toch echt veel beter smaakt.

Na deze ongeplande excursie rijden we snel door naar Wellington. Het wordt weer wat heuvelachtiger en de weg voert uiteindelijk vlak langs de Tasman zee met mooie uitzichten. Inmiddels is het ook hard gaan waaien en Fons moet het stuur stevig vasthouden. Even voor 5 uur checken we in op een ruime camping waar vanuit we met het openbaar vervoer naar het centrum kunnen. Fons bereidt een lekker maaltje met zalm, broccoli en groene kool. De campkitchen heeft hier een enorme oven en dus besluiten we de zalm lekker in de oven te maken en ons maaltje ook daar op te eten. We komen er ook nog een Nederlands stel tegen die morgen al naar het Zuidereiland vertrekt en daar ruim 5 weken blijft; het blijkt dat ook zij hiervoor in Australië hebben rondgereisd en er wordt even gezellig gekletst.