Vrijdag 8 januari – vlucht naar Hanoi
Wanneer de wekker om 3.15uur gaat, zijn we allemaal vrij snel wakker. Alleen Aafje heeft er wat moeite mee. Wanneer we echter vertellen dat we naar opa Leo en oma Rinie gaan, zit ze gelijk rechtop. Ja, nu weet ze het weer, we gaan naar Vietnam waar opa en oma ook zullen zijn. We eten wat druifjes, banaan en ander fruit dat we gisteren hebben gekocht, en stappen een half uur later de taxi in.

Op het vliegveld hebben we binnen een kwartier de bagage ingecheckt en lopen we naar de gate. Bij een kraampje kopen we een paar scones die we nuttigen als ontbijt. De eerste vlucht gaat voorspoedig. Helaas geen koptelefoontje deze keer, dus ondanks dat er wel schermpjes zijn, is er geen geluid om een filmpje te kijken. Gelukkig hebben de kinderen zelf een koptelefoontje. In Kuala Lumpur hebben we vrij veel tijd en we besluiten de gezelligheid van een koffietentje op te zoeken. De Starbucks ziet er leuk uit en dus strijken we hier neer. De kinderen spelen een spelletje, Fons stuurt een mailtje naar school uit om te laten weten dat de kinderen na de voorjaarsvakantie weer terug op school zijn en ik maak de laatste posting van Nieuw Zeeland af.

De tweede vlucht is langer (3uur en een kwartier), maar ook die verloopt voorspoedig. Het eten is helaas niet van Qantas kwaliteit en zowel Aafje als Pepijn laten het volledig staan. Wanneer we in Hanoi zijn aangekomen, sluiten we achteraan in de lange rij voor de douane. Ondanks dat er boven de loketten precies staat aangegeven welk loket voor wie is, blijken de Vietnamezen in een willekeurige rij te gaan staan. Na een uurtje zijn we er doorheen. De douane beambte heeft even moeite om Floris te herkennen in de foto van zijn paspoort, ondanks dat het een vrij recente foto is. Ik ben blij dat we een maand voor vertrek voor Aafje ook een nieuw paspoort hebben aangevraagd. Haar vorige paspoort was evengoed geldig geweest, maar met de baby foto die er in stond, zou ze zeker niet herkend zijn.

Bij de lopende band aankomen, kunnen we direct de koffers eraf halen en naar buiten lopen. Hier worden we opgevangen door een contactpersoon van Travelnauts, die de reis door Vietnam voor ons geboekt hebben. Super! Ca. 40min later rijden we door het oude centrum en kijken onze ogen uit. Wat een drukte en een getoeter van al die scooters hier!! Mensen zitten alleen, samen of soms met een heel gezin op het voertuig of hebben enorme pakken achterop die aan beide kanten soms wel 60cm uitsteken. Hilarisch! Of een scooter met een heel bulk 10liter waterflessen. We vragen soms af hoe het er op blijft zitten, of hoe vaak het gebeurd dat er iets af valt. We zien mensen die mondkapjes dragen tegen de uitlaatgassen. Wanneer we even later door de smalle straatjes van het oude centrum rijden zijn we heeeel blij dat we hier niet zelf achter het stuur zitten.

Het Hanoi Boutique hotel is super! Klein, schoon, mooie kamer met een badkamer, een gezellig restaurant cq bar en dat allemaal in het centrum van veel gezelligheid; ‘the old quarter’. We worden ontvangen met een kopje heerlijke kaneel thee en gaan daarna naar de kamers. Hier doen we even rustig aan en wachten we op het moment dat Rinie en Leo komen. Gezien de wachtrij bij de douane en de latere aankomst van hun vliegtuig, verwachten we ze voorlopig nog niet. Alphons deelt de kamer met de jongens en Aafje en ik delen de andere kamer. Aangezien Aafje best moe is, kruipt ze even onder de deken terwijl ze naar het luisterboek van Wiplala luistert. Echt slapen lukt niet, ze kijkt er zo naar uit om opa en oma te zien dat die rust ontbreekt.

Vroeger dan verwacht, horen we opeens bekende stemmen op de gang. Yes, daar zijn ze! Het is een fijn weerzien waar we alle zeven naar uit hebben gekeken. De drie kamers liggen allemaal bij elkaar, wat heel prettig is. Wanneer Rinie en Leo zich hebben opgefrist gaan we met zijn allen even op de kamer van de jongens zitten. Er zijn cadeautjes meegebracht; T-shirts en een boek voor de kinderen, een stapel Donald Ducks (we hebben het abonnement door laten lopen), een chocoladeletter en de Volkskrant Kerstpuzzel voor Alphons en een foto van een nieuw tuinhekje dat ze voor mijn verjaardag hebben gemaakt. Wat een verwennerij! En wat lekkere dropjes en Wilhelmina pepermuntjes die ook in de smaak vallen. Voor Pepijn is er ook een verjaardagscadeau van David meegekomen; een zelfgemaakt kwartetspel, echt super leuk. Pepijn is er erg mee in zijn nopjes en het zal binnenkort zeker gespeeld worden. Voor Aafje hebben Rinie en Leo haar pietenpak meegenomen. Ze rent gelijk als een dolle Piet door de gang van het hotel, zo blij is ze er mee.

Rond een uur of vijf vertrekken we op zoek naar een leuk eettentje. De persoon die ons had opgehaald van het vliegveld had een tentje aangeraden dat we besluiten op te zoeken: Cha Ca La Vong, gelegen aan 14 Cha Ca rd. Het is best lastig om goed in te schatten wat hygiënisch goed is om te eten, vooral met het oog op de kinderen, die dan wel heel gezond zijn, maar wellicht ook niet overal tegen bestand zijn. Hoe dan ook, we zoeken het tentje op. Het ziet er van buiten wat merkwaardig uit. Wanneer we binnen staan en tegen geparkeerde scooters in een soort woonkamer aankijken, wordt ons verteld naar boven te gaan. Hier is een kamer met lange tafels waar we aan het raam plaatsnemen. Op het menu staat slechts een gerecht; gebakken Monk vis in een marinade van safraan, galangal, vissaus en gefermenteerde rijst. Verder komen er schaaltjes rijst, veel verse koriander & dille, pinda’s en vissaus op tafel. De vis wordt in een pannetje boven een brander op tafel gezet. Het is heerlijk en gezellig. We vallen met de neus in de boter. Terug in het hotel zien we dat dit tentje ook vermeld stond in de Capitool reisgids. Het bestaat al ca. 100jaar waarin alleen dit gerecht op het menu heeft gestaan.

Bij terugkomst gaat ieder naar zijn kamer. De kinderen gaan gelijk slapen en Aafje is in slaap nog voor Fons haar een kus kan brengen. De volwassenen gaan niet veel later ook slapen. Buiten is het nog gezellig, maar aangezien iedereen ‘de knollen op heeft’ (om het maar even op zijn Twents te zeggen) merken we daar niets meer van en zijn ook wij zo onder zeil.

Wat een top dag! Van 100% natuur en rust in Nieuw Zeeland, zijn we binnen een paar dagen terecht gekomen in 200% mensen, drukte van scooters met goed functionerende toeters en veel Cultuur.

Zaterdag 9 januari – rondlopen in Hanoi
Vandaag trekken we er te voet op uit om de stad te verkennen. We lopen eerst door het oude centrum waar het hotel middenin ligt. Bij het Hoan Kiem meer lopen we over de Rode brug. Een Vietnamese dame is zo gecharmeerd van Aafje dat ze haar optilt en met haar poseert voor haar man die met de camera klaar staat. Hoewel Aafje lacht, is ze er eigenlijk een beetje van geschrokken en geeft ze aan dat ze het niet meer wil hebben.

De kinderen zijn overigens ook weer foto’s gaan maken, met het cameraatje dat Rinie en Leo hebben meegebracht. Het is leuk om te zien wat ze fotograferen. Zo kwam Aafje op het idee om een foto te maken van alle voeten, zie hieronder.

Verderop kopen we een paar typisch Vietnamese, geknipte kaarten om oa naar de klassen van de kinderen te sturen. We lopen een stukje door de Franse wijk met koloniale gebouwen, waaronder het Gouvernement gebouw en het Sofitel. Wanneer iemand het plan oppert om ergens een kopje koffie te gaan drinken, lopen we al snel langs een gezellig tentje. Zittend op lage stoeltjes en aan kleine, lage tafeltjes, genieten we van een kopje lekkere koffie en thee. Iets wat de Vietnamezen kennelijk ook veel doen; er zijn veel van dit soort tentjes te vinden. Naar het schijnt is Vietnam samen met Brazilië de grootste koffie exporteur ter wereld, gevolgd door Colombia. Floris verdiept zich ondertussen verder in de Vietnamese taal. Hij heeft ontdekt dat er wat woorden en zinnen in het reisboekje staan en vindt het heel leuk om zich erin te verdiepen.

Bijgevoegde foto’s geven een impressie van het leuke koffietentje en de drukte in de stad. Scooters volgeladen met van alles en nogwat, zoals de drie fietsen die helemaal volgeladen zijn met keramiek (het lijkt misschien afval, maar dat is het niet).

Na verder gewandeld te hebben, strijken we voor de lunch neer bij een restaurant aan het Hoan Kiem meer met uitzicht op de pagode en de schildpad toren die door de Fransen is gebouwd ter ere van een legende waarbij een schildpad het zwaard van de Vietnameze koning waarmee hij de Chinezen overwonnen had, in zijn bek naar de diepte zou hebben genomen. Ze hebben een terras aan het meer; super. Vervolgens lopen we terug naar het hotel.

Het was een dag met heel veel indrukken. Het oude centrum heeft een gezellige sfeer. Veel vrouwen lopen rond met een juk met volgeladen manden of met over de top bepakte fietsen; bloemen, fruit, groenten etc. Links en rechts zoeven de scooters je om de oren. Naar verluid wonen er 8 miljoen mensen in Hanoi, die samen op 5 miljoen scooters rijden! Soms lijkt het als of ze dit dan ook allemaal tegelijkertijd doen. Daar tussendoor rijden riksja’s en lopen er mensen dwars over straat. Hoewel er zebrapaden zijn, zijn ze niet effectief; ze worden niet gebruikt en als je dat wel wilt, wordt er niet voor gestopt. In het oude centrum zijn geen trottoirs, iedereen loopt, fietst en rijdt op de smalle straatjes door elkaar. Buiten het oude centrum zijn wel trottoirs, maar worden die niet door alle voetgangers gebruikt. Oversteken lukt ons overigens al vrij goed; gewoon gaan lopen!

In plaats van ‘gewone’ stoelen, wordt er op straat gebruik gemaakt van kleine, lage krukjes. Ze staan dan ook nog eens zo dicht op elkaar dat menig Nederlandse horeca eigenaar jaloers zou worden van het aantal gasten dat hier per m2 zit te eten en drinken. Het heeft wel wat gezelligs.

Veel mensen dragen een mondkapje, al is het ons nog niet duidelijk waarom ze dat doen. Is het tegen de uitlaatgassen, doen ze het omdat ze verkouden zijn of juist om zich te beschermen tegen bacillen van anderen? Het is hier ongebruikelijk om je hand voor je mond te houden wanneer je moet niesen, dus de laatste suggestie is nog best plausibel. We zullen het de gids eens vragen. Genoeg indrukken om over na te denken en even te laten bezinken. Top dagje.

Zondag 10 januari – rondleiding Hanoi met gids
Rond een uur of zeven worden we wakker van een omroepwagen die door de straat rijdt en verderop op de hoek blijft staan. Het is tijd om te luisteren naar de klanken van het lokale nieuws, communistische liederen en het nieuws van de Communistische partij. Goede morgen! Tijdens het wandelen door de stad zijn ons de luidsprekers en vele elektriciteitsdraden ook al opgevallen. Ze werken dus!

Na een heerlijk ontbijt waarbij we kunnen kiezen uit vers fruit, noedels, gebakken eitjes, lekker brood, spring rolls en salade (die we laten staan) etc, ontmoeten we onze gids Leo. Hij zal ons komende dagen een aantal keer begeleiden en rondleiden. Het is een aardige vent (Leo van de Cow) die een aantal jaar geleden wat Nederlands had geleerd met het oog op de Nederlandse toeristen.

In een comfortabel busje worden we naar het mausoleum van Ho Chi Minh gereden. Hier lopen we per twee in een lange rij over het terrein naar het mausoleum toe. Er heerst een vrij gedisciplineerde sfeer. Het fototoestel hebben we aan de gids moeten afgeven, die niet in onze rij mee loopt, maar een stukje van de lange rij vandaan, samen met de andere gidsen. In het mausoleum lopen we langs Ho Chi Minh die daar opgebaard ligt. Die ervaring beleeft ieder weer anders. Kinderen van Aafjes lengte kunnen het niet goed zien en dat laten we maar zo.

Wanneer we het mausoleum uit zijn, worden we over het terrein rondgeleid. Gids Leo weet een heleboel te vertellen over het leven van Ho Chi Minh, en de geschiedenis van Vietnam met al zijn oorlogen. Heel fascinerend om dit te horen. Sommige dingen waren ons niet bekend, andere wel, maar dan bezien door een Europese of Amerikaanse bril.

In de tuin van het mausoleum is weer iemand die Aafje wil oppakken. We zien het gebeuren en tillen Aafje, die al in tranen is, gelijk op. Ongelofelijk, we lopen dicht bij elkaar en toch gebeurt het voor je er erg in hebt. De mensen hier zijn gek op de kinderen en helemaal op ons knappe grietje dat nog klein genoeg is om op te tillen en te knuffelen. In Vietnam schijnt het heel gebruikelijk te zijn om onbekende kinderen aan te raken of te knuffelen, maar Aafje houdt er niet van en dat kunnen we ons goed voorstellen.

Even later lopen we langs de pagode op een pilaar; Chùa Một Cột genaamd op zijn Vietnamees. Dit is een van de meest iconische pagodes. Blijkt verband te houden met legende over een koning die gedroomd had over een van de Boeddhistische goden. Zittend op een lotusbloem had ze hem in de droom verteld dat hij een zoon zou krijgen. Hierna ontmoette hij een boerendochter, trouwde met haar en ze kregen samen een zoon, zoals hem in zijn droom verteld was. (Waar kennen we dit verhaal van? ;-D ) Als dank aan de godin heeft hij in 1049 deze pagode laten bouwen.

We rijden vervolgens verder naar de Temple of Literature. Deze is in 1070 onder de Ly Thanh Tong’s dynasty opgericht en gewijd aan de filosoof Confucius. Op deze plek was de eerste nationale universiteit van Vietnam, waar een plek was voor excellente studenten uit alle lagen van de bevolking. Dit bood de kans aan kansarme talenten om een niveau hoger te komen in de kastencultuur die er toch enigszins wel was/is. Het is een ommuurd terrein waar een aantal paviljoenen, tempels, beelden ed zijn. Gesnoeide buscus struiken in de vorm van een draak, hond, slang etc. en een aantal in planten uitgevoerde Chinese tekens, waaronder die voor kennis, humanity, saamhorigheid, etc. Tevens is er een fraaie pagode die we bezoeken. Toen de koning naar Hué verhuisde in 1802 om vandaaruit zijn rijk te gaan regeren, kwam er ook een einde aan deze universiteit en sindsdien is het niet meer als zodanig in gebruik en worden alleen de pagode nog gebruikt. Wel is dit een plaats met betekenis voor afgestudeerden; het is inmiddels gebruikelijk om je afstudeerfoto’s met je klas of privé hier te laten maken. Wij zien daar wat voorbeelden van wanneer we hele groepen studenten tegenkomen in fraaie klederdracht; onze gids vertelt ons dat dit studenten zijn van de politie academie die later dit jaar zullen afstuderen maar daar nu alvast een voorschot op nemen omdat velen direct na het afstuderen gaan werken of anderszins aan de slag gaan en er dan geen tijd meer is voor allerlei feestelijkheden. Het is wat apart, maar kennelijk werkt dat zo.

Wanneer we hier hebben rondgelopen, rijden we nog langs het Opera gebouw voor we gaan eten bij restaurant Ma vlakbij het Hoan Kiem meer. Hier genieten we van een heerlijke lunch bestaande uit pompoensoep, springrolls, rijst met gestoomde groenten en lekker roergebakken vlees. Als toetje krijgen we lekker zoete watermeloen, ananas en banaan. Heerlijk, aan vitaminen geen gebrek in Vietnam. Op vrijwel elke menukaart staan verse sappen, die klaar gemaakt worden waar je bij staat. Super lekker!!

Met een gevulde maag stappen we vervolgens per twee personen in een riksja. We doen een tour door het oude centrum. We vinden het wel een leuke ervaring om deze keer de wijk vanaf de fiets te zien. Nu kijken we alleen maar rond en hoeven in principe niet op het verkeer te letten. Dit betekent echter niet dat het ons ontgaat dat we diverse keren op ramkoers liggen met mede weggebruikers. Op de een of andere manier gaat het toch altijd goed. Het lijkt een soort georganiseerde chaos. Echt onveilig voelen we ons dan ook niet.

Na de tour brengen we een bezoek aan het Water Puppet Theatre. Dit is een theater waarbij het podium in het water ligt en gewerkt wordt met houten poppen die van achter middels lange stokken ed worden bediend. Leuk om te zien, al zijn we er niet zo lyrisch over als dat er soms over wordt geschreven. Na het theater lopen we nog over de rode brug en door de Ngoc Son tempel. Hoewel we de rode brug al hadden gezien, waren we de dag ervoor niet de tempel in geweest en ook nu blijkt dat de uitleg van de gids van toegevoegde waarde is. Hij vertelt over de legende van het meer en over een koning die het zwaard waarmee hij de Chinezen had verdreven afgaf aan een schildpad die in dit meer leefde. Floris heeft de legende verder beschreven in een posting (link) die hij eerder heeft gepost.

Inmiddels zijn we allemaal best moe en is het tijd om terug te keren naar het hotel. Na daar even ontspannen te hebben, doen de jongens wat huiswerk. Daarna is het tijd voor een drankje in het hotel, waar we een lichte maaltijd gebruiken. Het was weer genieten. Veel indrukken opgedaan, veel gelachen. Top.