Woensdag 13 januari – fietsen door Hanoi
Vandaag gaan we op avontuur; om 9.15u staat gids Leo met fietsen op de stoep van het hotel om een fietstocht door de stad te doen. Met recht een avontuur, gezien het verkeer en de hectiek op de weg. De helmen gaan op en daar gaan we. We fietsen in een lange slinger achter elkaar aan en Aafje zit achterop. In eerste instantie komt er wat protest dat ze zelf niet mag fietsen, maar na een paar minuten op de fiets horen we daar niets meer over. Dat is ook niet zo gek, want het is een chaos op de weg.

We fietsen door het oude centrum tot we vrij snel al bij de snelweg aankomen. Gaan we door deze hectiek fietsen? Een gedachte die bij ieder van ons door het hoofd schiet. En jawel, dat doen we dus. Achter gids Leo aan, met het mantra: sticky rice, focus on your goal and keep moving. En dat doen we dus. En het gaat prima; langzaamaan veranderen de wat strakke, geconcentreerde gezichten in rustige, blije gezichten die genieten.

We fietsen langs een ca. 6 km lange muur die bekleed is met mozaïek. Inspiratie voor de afbeeldingen blijkt te komen uit tekeningen die gemaakt zijn door vele Vietnamezen (volwassenen en kinderen), daarnaast zijn er ook toeristen die afbeeldingen hebben ingediend en die vervolgens zijn doorgevoerd (zoals een molen, tulpen en klompen…). We zien allerlei elementen uit het leven in Vietnam, gebouwen, rituelen etc.

Een stuk verder fietsen we door een wijk waar we een markt bezoeken. Het is een buurt die heel authentiek overkomen en waar we geen toeristen of toeristische elementen zien. Marktjes zie je overigens door de hele stad. Dit zijn de plekken waar men verse groenten, fruit, vlees en vis koopt, niet in een supermarkt. Daar blijft het overigens niet bij. Ook zien we allerlei huiswaren op marktjes aangeboden. Leuk om in zo’n niet-toeristische markt rond te wandelen.

We fietsen weer verder, inmiddels langs het Hô Tây meer en belanden zo in een heel chique wijk, waar het stil is op straat. Dit is een wijk waar veel expats zouden wonen. Gelijk zijn de marktjes en winkels verdwenen. We zetten de fietsen neer en lopen even rond. Inmiddels hebben we er al ca. 12km opzitten en beginnen we trek in koffie te krijgen. Nu we de lekkere Vietnamese koffie hebben geproefd, wordt voorgesteld om een koffiepauze in te lassen. Gids Leo weet wel een leuk koffietentje en loodst ons hier naar toe.

En zo belanden we even later op een klein, typisch Vietnamees, terrasje. De kinderen genieten van de warme chocomelk (weer een nieuwe, lekkere smaak), terwijl wij koffie en thee drinken op lage krukjes. Er wordt een grote pot thee met zes kommetjes neergezet, wat ons verbaast, aangezien ik de enige ben die thee heeft besteld. Het blijkt dat het gebruikelijk is dat iedereen thee drinkt, naast de koffie. Op het gemak en in kleine kommetjes. En dus, worden alle kopjes ingeschonken en proeft ieder van de thee. Lekker hoor. Aafje heeft zin in ‘wat iets lekkers’. Aan de overkant van de straat kopen we wat fruit. Geen idee hoe het fruit heet, maar het ziet er uit als kleine appeltjes. Terug op het terras proberen we het; lekker!

Na een half uurtje rijden we verder tot onze Leo ontdekt dat hij een platte band heeft. Er wordt opgebeld naar het fietsverhuurbedrijf. Ze beloven langs te komen met een nieuwe band. Ondertussen lopen we verder naar de wijk waar een brokstuk ligt van het Amerikaanse B52 vliegtuig dat in 1972 is neergeschoten tijdens de zware december bombardementen vlak voordat er een wapenstilstand werd getekend in januari 1973. Wanneer we in een smal steegje lopen, worden we ingehaald door de persoon die de band komt verwisselen. Een paar minuten later fietsen we allemaal weer verder en komen snel aan bij een kleine vijver waarin het brokstuk ligt. Een paar wielen en metaal steken uit het water; verder is het een gewone woonwijk.

De eerste magen beginnen te knorren. Niet gek als je bedenkt dat het inmiddels 14.00uur is en we er al ca. 15km op hebben zitten. Op weg naar het oude centrum, waar we in de buurt van het hotel zullen lunchen, maken we nog twee stops. Eerst bij het ‘Hanoi Hilton’; de bijnaam voor de gevangenis waar in de jaren waarin Frankrijk Vietnam kolonialiseerde, veel Vietnamese politieke kopstukken vastzaten. Later werd het gebruikt om oa neergeschoten Amerikaanse piloten gevangen te houden en daar heeft het zijn bijnaam ook aan te denken. Het is inmiddels voor een groot deel afgebroken en heeft plaatsgemaakt voor een groot kantoorgebouw; het entreegebouw en klein deel van de gevangenis is nu een museum en het is interessant om te lezen en te horen hoe de Vietnamezen terugkijken op deze tijd. Sommige delen van de gevangenis zijn voor de kinderen te heftig om te zien, en dus gaat een aantal van ons eerder naar buiten.

Tot slot rijden we langs het postkantoor. We hebben een aantal kaarten die we graag opsturen naar Nederland. Voor een appel en een ei kopen we als souvenir tevens wat mooie Vietnamese postzegels.

Daarna strijken we voor de tweede keer deze week neer bij Yin Yang, vandaag om te genieten van een lunch. Het is weer verrukkelijk en het gaat er na al de inspanning van deze ochtend dan ook goed in bij iedereen. In totaal hebben we ca. 20km gefietst. We zijn er allemaal erg enthousiast over en vinden dat we het stuk voor stuk goed hebben gedaan. Jong en oud(er) hebben zich kranig geweerd door het hectische verkeer van Hanoi! Well done! Verkeersles: check! Er wordt getoast op een geslaagde dag; Yo!

Tijdens het eten schrijven we de verkeersregels cq. -gebruiken op, voor zover we die afgelopen dagen uit de verkeershectiek hebben kunnen destilleren. Hier komen ze;
– Links en rechts hebben voorrang, en rechtdoor ook,
– zebrapaden zijn decoratief, niet functioneel,
– Blijf dicht bij elkaar wanneer je oversteekt (sticky rice). Wandel dan langzaam naar de overkant, zodat het verkeer zijn koers op je kan aanpassen en (vlak) voor en achter je langs kan gaan.
– Eenrichtingsverkeer geldt alleen als het je past,
– Inhalen mag, zowel rechtsom als linksom,
– Als de kortste weg achteruit is, neem die dan,
– Ook stoplichten zijn in de meeste gevallen decoratief; de helft van de mensen kijkt er naar, de andere helft niet en deze beide helften rijden door elkaar heen.
– Als je iemand afsnijdt, blijf dan lachen en bedank hem/ haar vriendelijk voor de mogelijkheid.
– Neem je toeter mee en speel mee in de toeter symfonie.
– Wees niet verbaast als je voetgangers tegenkomt op de rijweg
– Wees niet verbaast als je een herder met een kudde dieren op de snelweg tegenkomt
– Negeer het verkeer, houd je koers stug aan

Wat mag je allemaal meenemen op de scooter? De stelregel hiervoor is; hoe meer hoe beter. Hier zijn een aantal voorbeelden van wat we zijn tegen gekomen.
— plastic tasjes met visjes
— ca. 150 toiletrollen (6x grote verpakking NL)
— 10 verhuisdozen
— het hele gezin tot max 2 volwassenen en 3 kinderen
— 25 hanen; waarvan 8 hangend aan de samengebonden poten over het stuur en de rest in manden achterop.
– een levend kalf in een grote mand
– een dood varken
– een berg keramiek kopjes, schotels, borden etc.
– een hele berg scooterbanden (min. 50)
– sprokkelhout van a. 1,5 meter, overdwars op de achterkant vast gebonden.
– lange pijpen van 2,5 meter (naar believen in de lengte of breedte van de scooter vastgebonden)

Dit is slechts een greep uit hetgeen we hier zijn tegengekomen. Hij geeft een indruk van de diversiteit aan spullen die worden meegevoerd. Na het eten lopen we voldaan terug naar het hotel waar we de rest van de middag rusten; de kinderen doen schoolwerk. Aangezien we laat geluncht hebben, trekken we er niet op uit voor een uitgebreid diner. We borrelen in de bar van het hotel en bestellen wat kleine hapjes. Een topdag.

Donderdag 14 januari – Bezoek historisch museum en nachttrein naar Lao Cai
Vandaag is een soort tussendagje, waarbij de belangrijkste activiteit vanavond zal plaatsvinden; de nachtelijke treinrit naar Sapa (Lao Cai om precies te zijn en daarna met de bus naar Sapa). We starten rustig op, ontbijten op het gemakje en pakken de tassen zodat we niet meer mee hoeven te nemen dan nodig is. Pepijn en Floris zetten zich vervolgens aan het huiswerk.

Rond een uur of twaalf checken we uit bij het hotel, laten de bagage achter en lopen we naar buiten. Het regent; de eerste miezerige dag die we tot nu toe in Vietnam meemaken. Bij het Lake View restaurant bij het Hoan Kiem meer gebruiken we een goede lunch, vanavond zal het er niet echt van komen. De kinderen drinken kokosmelk uit een verse kokosnoot. Weer een nieuwe ervaring, ze vinden het erg lekker. Na de lunch lopen we naar het History Museum. Dit museum bestaat uit drie tentoonstellingen; voorwerpen en kunst van tijdens de Chinese heerschappij en daarvoor (tot ongeveer 1000 na christus), hedendaagse kunst en voorwerpen tijdens de verschillende keizerlijke dynastieën en een tentoonstelling over de oorlogen in Vietnam. Interessant om te zien, al spreken vooral de eerste twee ons aan. De tentoonstelling over de oorlogen is vrij propagandistisch; overall, is het museum vrij ouderwets en de kinderen zijn dan ook snel uitgekeken.

Op de terugweg stoppen we bij het enige bakkertje dat we tot op heden hier zijn tegen gekomen (schuin tegenover het eettentje van de eerste avond). We kopen een stokbroodje en kaas wat we tot onze verrassing zien liggen en wat koekjes.

We hebben nog steeds een paar uur te overbruggen voor we worden opgehaald om naar de trein te gaan, en we besluiten in een leuk barretje een Hanoi biertje te gaan drinken. De kinderen genieten van hun Cola light. Sinds we in Vietnam zijn, mogen ze af en toe een colaatje drinken. Cola is vrij agressief, wat gunstig kan zijn wanneer het eten niet altijd wordt klaargemaakt in (naar NL maatstaven) hygiënische omstandigheden.

Daarna lopen we terug naar het hotel dat vlak in de buurt ligt. Hoewel we zijn uitgecheckt, hebben we de koffers nog in het hotel staan. Het duurt nog ruim een uur voor we door de gids en taxi opgehaald worden om naar het station te gaan. Om de tijd op te vullen, zitten we in het zitje bij het restaurant / de bar van het hotel. Een comfortabel, gezellig zitje. Het David-kwartet komt weer uit de tas, er wordt wat aan het blog gewerkt en zo kabbelt de tijd voort.

Om 9.00uur staat gids Leo weer in de lobby. Aafje en Floris geven hem de mandela die ze voor hem hebben ingekleurd. Hij is er erg blij mee. Nadat alle koffers die mee naar Sapa gaan tevoorschijn zijn gehaald en in de auto zijn geplaatst, is het tijd om te vertrekken. Het ritje naar het station is vrij kort. De tickets worden opgehaald, we worden over het emplacement geleid (niet altijd gemakkelijk met een grote koffer) en dan staan we naast de coupe. Gids Leo wil nog graag een foto van hem met de kinderen en dan nog eentje met hem en Aafje alleen. Hij is duidelijk voor de charmes van onze dame gevallen. Wanneer de lichten in het treinstel aan gaan, kunnen we naar binnen. We hebben twee coupes voor 4 personen, wat wel relaxt is, want de ruimte in de coupé is beperkt. Wanneer je de coupe binnen stapt, heb je direct links en rechts een stapelbed. De ruimte ertussen is heel beperkt, wat ok is als je er met het gezin slaapt, maar wellicht iets minder comfortabel als er ook nog vreemden bij zijn. Hoe dan ook, Alphons en ik slapen met de jongsten in de eerste coupé en Pepijn deelt de tweede coupé met Leo en Rinie. Een feestje waar hij zichtbaar van geniet.

De kinderen kleden zich om en liggen in bed wanneer we om 22.00u het station uit rijden. Wij kijken nog even naar buiten wanneer we door de stad rijden. Hoewel het regent en inmiddels al donker is, is er nog overal leven. We zien nog marktjes, een heleboel scooters en mensen op straat. Gezien het korte nachtje, stappen ook wij het bedje in en vallen in de cadans van de trein in slaap.