Dinsdag 2 februari – rit naar Ayutthaya
We beginnen vandaag rustig; we worden pas om 12.00uur opgehaald om naar Ayutthaya te gaan. Hoewel we gisteravond bedacht hadden om uit te slapen, blijkt iedereen al wakker te zijn wanneer de 6 nog in de klok zit. Om 6.45uur gaat het licht aan om te gaan lezen en kleuren. Na het ontbijt doen Pepijn en Floris om beurten wat squla.

De rit naar Ayutthaya duurt ca. 1,5uur. Het hotel (iUdia on the River) vinden we super sfeervol. De mensen zijn erg aardig, de kamers ruim, schoon en mooi ingericht, kortom; top! Deze keer delen de kinderen weer een kamer en Alphons en ik ook (met de babyphone erbij voor ‘s nachts). Onze kamer heeft uitzicht op de tuin met het zwembad, de rivier en Wat Phutthai Sawsn (een tempel en chedi). Wat een gave omgeving om te vertoeven.

Nadat we de spullen in de kamer hebben gezet en wat hebben rondgekeken, gaan we op zoek naar fietsen. Het hotel heeft er een aantal die we kunnen gebruiken. We maken een ommetje, op zoek naar de toerist information voor wat meer info over het oude centrum. Tevens willen we even langs twee van de restaurantjes rijden die door het hotel zijn aangeraden. Ondanks gebruik van plattegrond, kunnen we de tourist info niet vinden. En ook de restaurantjes kunnen we niet lokaliseren. De namen op de gevels zijn in Thai terwijl de namen die we van de dame uit het restaurant gekregen hebben, in ‘onze’ letters zijn geschreven. Geen punt, een andere suggestie was het restaurant in het naastgelegen hotel. Laten we dat proberen.

Eenmaal terug in het hotel nemen we een duik in het zwembad. Het water is heerlijk! De rest van de middag ontspannen we lekker. Op de kamer lagen ook een paar tijdschriften om lekker door te bladeren. Wanneer we ’s avonds op het prachtige terras van het naastgelegen hotel zijn neergestreken (aan de rivier, met uitzicht op tegenoverliggend ruïnes) oppert Aaf welk spelletje we gaan doen. We gaan kijken of de boot van Sinterklaas voorbij komt varen! Onverbeterlijk, onze Aaf. Waar sommige meisjes praktisch wonen in hun prinsessenjurk en idem droom, is Aafje helemaal weg van Sinterklaas en vooral zijn Pieten. Toen we vanmiddag rondfietsen, zagen we ergens een rood, stoffen zak op de grond liggen; zonder twijfel verloren door een zwarte Piet! Jawel, ook vandaag komt het onderwerp dus weer ter sprake.

Terwijl we genieten van het lekkere eten en de ambiance, wordt het snel donker. De duisternis lijkt wel als een dikke sluier over ons heen te vallen, van het ene op het andere moment realiseren we ons dat het donker is. Hoewel we de kamers van dit hotel niet zien, hebben we de indruk dat het wel een mooi en luxe hotel zal zijn (hotel Sala Ayutthaya).

We voelen ons vandaag ook weer allemaal in top conditie. De Yakult heeft werkt! Fijn fijn. Wat een heerlijke dag en wat gaaf dat we hier kunnen zijn.

Woensdag 3 februari – fietsen door Ayutthaya
Yes, het gaat weer een prachtige dag worden. Heerlijk; korte broeken geven altijd een heerlijk vakantiegevoel. In het gezellige restaurant van het hotel krijgen we een lekker ontbijtje geserveerd. Sinds vertrek uit Nieuw Zeeland hebben we voor het eerst weer muesli! Het is een leuke plek om te zitten. Afgezien van ontbijt kun je hier gedurende de dag terecht voor een kop koffie of om te borrelen. Na het ontbijt stappen we op de fiets.

We hebben even navraag gedaan wat de highlights zijn, want dat we niet alles kunnen zien is wel duidelijk. Zou ook een overload zijn, dus dat is ook niet ons streven. Ayutthaya was tot 1767 de hoofdstad van wat toen nog Siam heette, voor het gemak het huidige Thailand. Siam werd in die tijd regelmatig binnengevallen door de Birmezen (huidige Myanmar). De Birmezen hadden de gewoonte bij zo’n veldtocht alles wat ze tegenkwamen met de grond gelijk te maken of te verbranden. Een aantal keer zijn ze tot Ayutthaya gekomen en de laatste keer, in 1767, met een zodanige overmacht dat ze de gehele hoofdstad met alle tempels en paleizen met de grond gelijk maakten. Pas 9 jaar later, in 1776, namen de Thai wraak en dreven ze de Birmezen weer terug, maar de hoofdstad was inmiddels wel naar Bangkok verplaatst. Ayutthaya is dus een soort openluchtmuseum van allemaal ruïnes, verspreid over vele vierkante kilometers.

We rijden als eerste naar Wat Phra Si Samphet; dit was het tempelcomplex van de Koninklijke familie. Monniken kwamen hier slechts af en toe op uitnodiging en bij speciale gelegenheden. Naast het tempelcomplex lag het Koninklijk Paleis en daar is nog maar weinig van over.

Voor de ingang staat een maquette waarop je kunt zien hoe het hele complex eruit heeft gezien. Het is een enorm groot complex. Ook hier zijn chedi’s met heel steile trappen. In de chedi’s werden relieken bewaard en ook de as van overleden koninklijke familieleden. Je kunt zien waar de grote tempel heeft gestaan, de vele kleine tempels die er omheen stonden en de galerie. Ondanks alle schade die er is aangericht en de vele open plekken die te zien zijn, is het nog steeds erg indrukwekkend. We proberen ons voor te stellen wie hier gelopen hebben toen het nog in tact was en hoe het er toen uitgezien moet hebben. Terwijl we er lopen, krijgen we het gevoel in het Rome van Thailand te lopen. Het merendeel van de gebouwen is zo rond 1500 gebouwd.

Tussen de brokstukken door loopt een monnik. Ondanks de toeristen die hier net als wij rondlopen, lijkt deze monnik (die hier toch ook als soort toerist rondloopt) hier volledig op zijn plek. In het nachtkastje van het hotel zagen we overigens een boek over Buddha liggen en een over Karma. Ik was wel benieuwd naar het eerste van de twee, maar kon helaas niets wijs worden uit het Thaise schrift.

We bezoeken nog een tempel die naast het complex ligt en in de vorige eeuw is gebouwd. Op kouse-/ blote voeten lopen we naar binnen. Mensen steken incense stokjes aan en nemen hun moment, terwijl anderen pratend binnen lopen en een monnik een lied opzegt/ zingt. Ook worden er boeddha beeldjes verkocht.

Buiten zien we een bankje staan met versiering eromheen. Het bankje staat een keer links van de ingang en een keer rechts van de ingang. Boven de een staat Happy 2016, op de ander staat het jaartal van de maankalender; 2559. Een fotomomentje voor de kinderen.

Het is overigens al behoorlijk warm en de zadels zijn dan ook flink opgewarmd wanneer we de fiets weer opstappen. We rijden verder naar Wat Maha That. Dit is een klooster en tempelcomplex waarvan de eerste delen reeds in de 14^e eeuw gebouwd zijn. Het complex is over de eeuwen heen een aantal keer uitgebreid; het klooster is nog redelijk goed te onderscheiden (alhoewel weinig muren en geen dak), maar veel buddha-beelden die helemaal zwart zijn, omdat dit complex in brand is gestoken. Ook hier zien we weer chedi’s, beschadigde boedha’s en idem tempel muren. Ook zien we een hoofd van een boedha die ooit naar beneden is gevallen en tegen een boom terechtgekomen is. In de loop van de jaren zijn de wortels van de boom om het hoofd gegroeid, dat inmiddels helemaal ingekapseld is.

We fietsen verder naar de Reclining Buddha van Ayutthaya, Wat Lokayasutharam. Deze keer niet verguld, zoals in Bangkok, maar volledig van steen. Wanneer een dame ons vraagt bloemen te kopen, besluiten we het een keer te doen. Een moment om stil te staan bij al het moois van afgelopen maanden, waarna we allemaal een wens doen voor komend jaar. De kinderen steken ook de incense stokjes aan. De bloemen zijn overigens prachtig, hier zou ik thuis ook wel eens een bos van op tafel willen hebben staan.

In de schaduw drinken we verse kokosmelk. Lekker hoor; van een jonge kokosnoot is de melk nog lekker fris en niet zo romig. Het lest de dorst goed. Daarna stappen we de fiets weer op. Het laatste punt op de route voor we naar het hotel gaan voor een duik in het zwembad. We rijden naar Wat Chaiwatthanaram wat iets buiten de stad ligt. Een kilometer rijden we over de grote weg, de grote brug over en daarna wordt het weer rustig. Het is overigens ideaal om hier te fietsen; de locaties liggen te ver uit elkaar om te lopen. Elke keer bus in, bus uit (airco in, airco uit) lijkt ons ook niet ideaal, maar de fiets werkt super. Ook met de kaart die we hebben meegekregen, die net als de plattegrond van de tube in Londen schematisch aangeeft hoe de plekken tov elkaar liggen, maar beide geen accurate weergave van de werkelijkheid zijn. Maar goed, we komen er wel. Fons rijdt vandaag voorop en die heeft een goed richtingsgevoel dus dat is mooi meegenomen.

Aafje zit achterop de fiets en oefent haar Kinderen voor Kinderen repertoire. Gezellig hoor. Eigenlijk had ze ook vandaag liever zelf willen fietsen. Afgezien van het feit dat er geen kleine fietsjes waren, is de weg hier niet zodanig dat we dat zouden hebben zien zitten. De jongens vinden het leuk om weer te fietsen en het gaat super goed. Ik zeg; krulletje achter de verkeersles.

Wat Chaiwatthanaram is een fraai tempelcomplex in zogenaamde Cambodjaanse of Khmer stijl. De andere complexen die we gezien hebben zijn meer in Sri Lankaanse stijl; het verschil is het best zichtbaar in de chedi’s ofwel de torens waarin de relieken bewaard worden. In Sri Lankaanse stijl zien die eruit als een soort bel met een handvat dat naar boven wijst. In de Khmer stijl zie je gelijkenissen met de buitenkant van een ananas in de chedi’s. Het complex is nog aardig intact en stamt uit de 16^e/17^e eeuw. We wandelen er doorheen en zijn weer onder de indruk. Het is inmiddels echt behoorlijk heet, het loopt tegen de 35 graden.

Nadat we dit hebben gezien, rijden we terug naar het hotel. Pepijn, Aafje en Anne fietsen nog even langs de 7/11 voor een brood, vleeswaren en water. Daarna brengen we Anne’s fiets naar de fietsenmaker van wie we deze fiets (met zitje) hadden gehuurd; 50 Thaise Bat (EUR 1,25) om de fiets twee dagen te huren; niet de grootste kostenpost van de reis.

Terug in het hotel is de zwemkleding in een mum van tijd aangeschoten. Plons! Dat voelt goed. Aafje is inmiddels helemaal watervrees vrij en voelt zich als een vis in het water. Wanneer iedereen na een tijdje weer uit het water is, raakt Flor aan de praat met een vriendelijke Brit. Hij complimenteert Flor met zijn Engels en is verbaast om te horen dat hij het allemaal tijdens reizen heeft opgepikt en niet op school heeft geleerd. Flor voelt zich inmiddels ook vrij genoeg om te praten. En al kan hij wat grammatica nog wel groeien, hij weet zich goed verstaanbaar te maken en begrijpt goed wat de ander zegt.

Wanneer het tegen etenstijd loopt, kleden we ons weer aan en gaan op weg naar de buren. Gisteren was lekker en erg gezellig, alle reden om er vanavond weer naar toe te gaan. We genieten weer volop. Na het eten gaan de kinderen snel slapen; morgen gaat om 4.15u alweer de wekker!

Wat een lekker dagje. Het voelt goed om het drukke Bangkok weer achter ons te hebben gelaten. Ja, het is een stad met indrukwekkende tempels, een leuke snake farm en we hebben er ook met veel plezier gefietst, maar na een paar dagen houden we de hectiek zonder probleem voor gezien. Heerlijk om weer in een rustigere stad te zijn. Het hotel iUdia was voor herhaling vatbaar, evenals het restaurant ernaast, en zoals we het nu hebben gedaan met twee overnachtingen hier heb je alle tijd om het oude deel te verkennen. We zijn er weer klaar voor om de natuur in te duiken.