Zondag 14 februari – rustdag en eerste duikles
Vanochtend doen we het rustig aan. We slapen wat uit en ontbijten op het gemak. Daarna gaan we lekker het zwembad in. Het is wederom een stralende dag en al snel is het weer ruim boven de 30 graden. Om 12uur worden Pepijn en Fons opgehaald voor de eerste duikles in het zwembad. Fons wil zijn open water duikbrevet gaan halen waarvoor hij 5 duiken in het zwembad moet maken met allerlei oefeningen en 4 duiken op zee (open water), eveneens met allerlei oefeningen. Pepijn krijgt een ‘Discover Scuba Diving’ les, een kennismaking met duiken en ze hebben het zo geregeld dat ze dat samen kunnen doen.

De rest houdt ondertussen siësta en doet het rustig aan. Nadat er wetsuits en duikuitrusting gepast is, worden Pepijn en Fons naar het zwembad gebracht. Daar ontmoeten we een Spaanse duikinstructeur, Ruben, en een stagiair die uit Zwitserland komt, Simon. Idee is dat vanmiddag Fons al zijn 5 duiken in het zwembad doet met alle oefeningen. Pepijn hoeft voor zijn kennismaking met duiken feitelijk alleen de eerste duik te doen met alle oefeningen. De instructeur is erg goed en legt alles rustig uit en neemt de tijd. Hij geeft aan dat Pepijn net zo lang mee mag doen als hij zin heeft. Het is natuurlijk allemaal erg spannend, maar Pepijn let goed op en is heel geconcentreerd. Het gaat allemaal bijzonder goed; eerst wat oefeningen aan het wateroppervlak, daarna voor het eerst onder water en onder water adem halen. Pepijn kent het wel van het snorkelen, maar nu ben je een meter diep onder water, is toch wel wat anders.

Na wat gewend te zijn, doen we de eerste oefeningen, zoals het simuleren dat je je mondstuk kwijt bent, hoe die terug te vinden, in je mond te stoppen en te ontdoen van water. Ook doen we net alsof de een geen lucht meer heeft en dat je dan het reservemondstuk van de ander krijgt. Ook moet Pepijn het onderdeel masker ‘clearen’ oefenen; dus een beetje vol laten lopen en daarna door je neus uitademen en op de bovenkant van je masker drukken terwijl je omhoog kijkt en zodoende het water eruit te drukken. Pepijn doet het allemaal keurig. Daarna gaan we wat rondzwemmen in het zwembad op ongeveer 2-3m diepte.

Daarna is het tijd dat ik (Fons) de rest van de duiken en oefeningen doe; tegelijkertijd gaat Pepijn met de stagiair Simon aan de slag en zwemmen ze lekker rond in het zwembad, moet Pepijn door een hoepel heen zwemmen, etc. Allemaal bedoeld om zelfverzekerder te worden en dat gaat hem heel goed af. De oefeningen die ik nu moet doen zijn nieuw voor me; het eerste onderdeel had ik immers in Australië ook al gedaan. De meeste oefeningen zijn prima te doen en zijn vooral bedoeld om je voor te bereiden op mogelijke noodsituaties. Ook zitten er onderdelen bij waar ik niet echt op zit te wachten, maar goed, zoals het afzetten van je complete masker en vervolgens een minuut stil te blijven zitten, daarna weer opzetten, clearen en weer verder. Ook moet ik een keer masker afzetten en vervolgens een stuk zwemmen en vervolgens weer masker op, etc. Het gaat uiteindelijk allemaal prima; knop om, en gewoon doen! Ook het uit- en aandoen van je uitrusting aan het oppervlak en ook onder water gaat allemaal prima.

Tijd voor een pauze en er wordt een lunch van rijst met een lekkere kipsaus op tafel gezet. Na de lunch blijft Pepijn aan de kant; hij heeft genoeg geoefend en geeft aan dat hij morgen wel de duik op open zee wil proberen. Helemaal top, wat goed en dapper. Na de lunch ga ik nog weer het zwembad in met Ruben voor de laatste set oefeningen. Dit gaat verder ook prima en rond 16.00u zijn we klaar. Daarna worden we weer teruggebracht naar het hotel, waar de rest lekker in het zwembad ligt.

Terwijl we ons ’s avonds gereed maken om te gaan slapen en morgenochtend vroeg op te staan voor de duik, krijgen we bericht dat de duik morgen niet door kan gaan, omdat de boot mechanische problemen heeft. De duik wordt verplaatst naar dinsdag.

Maandag 15 februari – rustdag
Vandaag dus een rustdagje voor iedereen! Na een lekker ontbijtje, lopen we eerst even Ao Nang verder in en richting het strand. Fons moet nog even bij de duikshop langs om de precieze tijd te horen voor de duiken morgen en ook de planning erna. Hij moet in totaal 4 open water duiken maken en ze doen er 2 per dag; maar de laatste duiken moeten wel ruim voor onze vlucht op vrijdag zijn. Het blijkt dat er gewoon op dinsdag en woensdag gedoken gaat worden, dus dat komt goed. We slenteren wat over de boulevard en langs vele kleine winkeltjes waar ook nog een nieuwe zwembroek voor Fons wordt gekocht. Het strand bij de boulevard ziet er niet heel gezellig uit, vooral omdat er allemaal long-tail bootjes voor liggen. Het echte strand waar veel mensen naar toe gaan, ligt een stukje verderop en heeft een mooi wit strand.

De zon is alweer fel aan het schijnen, en wij houden toch ook wel van wat schaduw, dus tijd om terug naar het hotel te gaan en lekker het zwembad in te duiken. Er wordt weer heerlijk gespeeld en inmiddels sprint Aafje als een dolle alleen van de kant het water in; helemaal leuk. Ook Floris is een echte waterrat en is meer onder water dan erboven te vinden; elke keer weer wat opduiken of handstand doen, of andere gekke kunsten. Pepijn vindt het heerlijk om te zwemmen en daarna zijn boek weer op te zoeken. Hij verslindt ze aan een stuk door. Aan het begin van de middag gaan we weer uit de hitte en trekken ons terug in de hotelkamer. Daar spelen we spelletjes, wordt er lekker gerust en aan de blog gewerkt. Anne gaat op pad voor wederom een heerlijke massage.

’s Avonds weer op zoek naar een restaurant; zo langzamerhand beginnen we wel weer heel erg uit te kijken naar een zelf gekookt potje. We weten weer een leuk adresje te vinden en genieten van heerlijk Thais eten. Op zich verveelt dat aspect nog niet.

Dinsdag 16 februari – rustdag en duiken op zee
Na een rommelig nachtje dat erin eindigt dat zowel Aafje als Floris naast me in bed liggen, en Alphons een leeg bed heeft opgezocht om nog wat slaap te vatten, staan we rond een uur of acht op. Pepijn en Alphons zijn inmiddels al opgehaald voor een diepwater duik op zee. Deze dag zal Alphons de eerste 2 open water duiken maken voor het behalen van zijn Padi brevet. Morgen volgen er nog 2. Pepijn gaat voor het eerst proberen in open water te duiken en als hij het wil mag hij ook met de tweede duik mee. Hun belevenissen zijn door Pepijn in een bericht gezet. Klik hier om die te lezen.

Floris, Aafje en ik vermaken ons vanochtend in het zwembad. Aafje springt met haar bandjes om inmiddels weer zo het zwembad in, ook als wij nog op de kant staan. Rond het middaguur verruilen we het zwembad voor de hotelkamer. Na een goede portie zon en warmte is de ge-airconditionede kamer een welkome afwisseling. We spelen een spelletje, lezen wat en werken aan het blog in een poging alle foto’s uitgezocht te hebben en het dagboek afgeschreven te hebben op het moment dat we in Nederland aankomen. Daarna gaan we op missie; gisteravond hadden we een ijsje willen eten in het hotel van Eelke en Martijn, maar was de kassa bij het zwembad al gesloten. En dus, gaan we in de herkansing. We zijn hier afgelopen dagen diverse keren met E&M geweest en voelen ons dan ook wel comfortabel genoeg om bij het zwembad te gaan zitten en een ijsje te eten. Ik althans, Flor is een beetje bang dat we eruit geschopt zullen worden, maar hij is ook wel vatbaar voor het idee dat zolang we een ijsje eten (en daarna nog een drankje drinken en een sandwich delen) we vast welkom zijn.

Aafje gaat nog even zwemmen en speelt tussendoor met ons mee met een spelletje pesten/ Monopoly deal. Na ca. twee uur daar te hebben vertoefd, zien we Fons en Pepijn met grote glimlach op het gezicht op ons af lopen. Wanneer ook zij een ijsje hebben gegeten, zoeken we een restaurantje op. We ronden de dag af met de duikverhalen van Fons en Pepijn. Petje af Pepijn, dat je het hebt aangedurfd om te gaan duiken op zee! Hoewel Fons en ik het beiden best een beetje spannend vonden, hadden we er alle vertrouwen in dat het goed zou gaan. Pepijn luistert altijd heel goed naar een docent en doet precies na wat er wordt gezegd. Vooraf hadden we hem al veel verteld over het duiken, dus was hij ook een beetje voorbereid. Evengoed blijft het een heel nieuwe ervaring om op zee met uitrusting en al onder water te zijn en je zuurstof uit een zuurstoftank te zuigen. Als hij achteraf vertelt dat zijn duikbril bij de eerste duik steeds tot de helft toe vol liep, is het toch knap dat hij daar heel rustig onder is gebleven. Top! Oke, genoeg veren ingestoken…. trots he..

Woensdag 17 februari – rustdag en Fons’ laatste 2 duiken
Vandaag de dag van de laatste 2 duiken om gecertificeerd te worden als ‘open water duiker’. Weer word ik (Fons) om 7.30u opgehaald bij het hotel en naar de boot gebracht waar we gisteren ook op waren. De rest wordt langzamerhand ook wakker rond deze tijd en geniet weer van een lekkere rustdag. ’s Ochtends in het zwembad, ’s middags vooral binnen, spelletjes doen etc.

De boot heeft weer Koh Phi Phi als bestemming; dat betekent dus weer 2 uur varen. Vanwege het getijde vertrekt de boot ook nog eens een uur later. Het komt allemaal wat rommelig over en ook mijn instructeur, Ruben, is er niet over te spreken. Maar goed, je kunt je er alleen maar bij neerleggen, zeker als je gebruik maakt van andermans diensten (in dit geval boot). Ruben gebruikt de tijd om mij uit te leggen wat er vandaag allemaal op het programma staat. Feitelijk moeten we de rest van de oefeningen/skills doen die we gisteren nog niet hebben gedaan en die we in het zwembad allemaal al wel geoefend hebben. Daarnaast gaan we duiken met duikcomputer die de diepte en duiktijd en maximale verblijftijd op die diepte weergeeft. Bedoeling is dat ik dat in de gaten moet houden. Ook navigeren met een kompas onder water komt er vandaag bij. Idee is om alle oefeningen in de eerste duik van vandaag te doen en daarna de tweede en laatste duik te gebruiken om lekker te relaxen en te genieten van het onderwater leven.

Zodra de boot vertrekt merken we dat de zee best ruw is en er een aardige wind staat. Niet echt fijn en na een klein uurtje varen, wordt er door de bemanning besloten niet verder naar Koh Phi Phi te varen, maar bij een lokaal eiland te stoppen en daar te duiken. Voor ons helemaal prima, want daar is het ook mooi en betekent dat we vandaag ook weer eerder terug zijn. De eerste duik gaat heel goed; ook alle oefeningen, zoals duikuitrusting aantrekken in het water (erg veel deining, maar ging toch goed), masker afzetten op 12m diepte, navigeren, etc. gingen prima. Uiteindelijk zijn we ruim drie kwartier onder water en zien we ook een heleboel vissen, mooi koraal, etc. Ruben heeft een lantaarn meegenomen en gebruikt deze bij rotsmuren om in gaten te kijken, waar we af en toe mooie krabben en vissen zien. Geen zeepaardjes, die zouden hier ook kennelijk zitten.

Eenmaal terug op de boot, krijgen we te horen dat men vanwege de wind en de zee nu terug wil keren. Dat is niet de bedoeling natuurlijk, want dat zou betekenen dat ik mijn certificering niet af kan maken en morgen is ook geen optie want de dag erna vliegen we al. De instructeur weet dit ook en neemt meteen actie; hij overlegt met de bemanning en weet te regelen dat de boot nog even blijft liggen totdat wij onze tweede duik hebben afgerond. Normaal gesproken zouden we nu eerst even uitrusten en wat lunchen, maar nu pakken we meteen 2 nieuwe gasflessen, trekken de uitrusting weer aan en springen weer het water in.

Het was gelukt om alle oefeningen in de eerste duik te doen, dus ditmaal is het alleen maar genieten van de onderwater wereld. Wat is het toch fascinerend en bijzonder. We zien ook weer een heleboel vissen en het is echt genieten. We duiken tot ruim 17m diepte; maximale duikdiepte voor een gecertificeerde open water duiker is 18m. Alles verloopt prima, dus als we aan het einde van de duik boven komen is het eerste wat Ruben zegt: congratulations! Geslaagd! Wow, toch best wel trots, het is gelukt.

Terug op de boot bergen we de uitrusting op en genieten we van de lunch. Ik ga lekker op het bovendek zitten met als bijkomend voordeel dat ik goed zicht heb op de horizon in de ruwe zee. Om de ervaringen met de boot nog wat rommeliger te maken, gaat halverwege de terugtocht opeens de motor uit; problemen met de generator… Het duurt ruim drie kwartier voordat ze een oplossing hebben en dan kunnen we gelukkig verder. Het wordt tijd dat we van deze boot af gaan! Eenmaal aan wal worden we naar de duikshop gebracht waar nog wat papierwerk moet gebeuren. Zodra dat af is, drink ik nog een biertje met Ruben om het te vieren. Het is een interessant persoon met een eigen duikschool in Malaga en een zeer internationale levensloop van Spanje, tot Ierland, Thailand, Mexico, Honduras en Saba.

Daarna tijd om snel naar het hotel terug te gaan waar ik ontvangen wordt door een blij gezin en zelfs een paar mooie tekeningen als cadeau krijg. We ‘borrelen’ wat (met een kop thee/ water en een zakje nootjes ;-D) op de hotelkamer en vervolgens gaan we lekker eten bij een restaurant min of meer tegenover het hotel. Lekker eten en mooi dichtbij. Prima!

Donderdag 18 februari – rustdag en inpakken
De laatste volle dag in Thailand; Anne slaapt wat uit, want ze heeft vannacht nog wat foto’s ge-upload naar de blog. Het internet is hier zo traag, dat je eigenlijk alleen fatsoenlijk wat kunt doen wanneer iedereen slaapt. Wat zijn we verwend in Nederland met ons snelle internet en altijd verbinding. Fons gaat alvast met Floris en Aafje ontbijten; Pepijn houdt Anne gezelschap en eet samen met haar iets later het ontbijt. Vervolgens gaan Aafje, Floris en Fons het zwembad. Even later liggen we met zijn vijven in het bad, waar we een bal overgooien cq volleyballen in het water. Een heerlijk ochtendje.

Aan het begin van de middag trekken we ons weer terug op onze kamer en beginnen we langzaamaan wat spullen in te pakken. Fons gaat naar de massage waar Anne onlangs ook is geweest en geniet er enorm van. Verder wordt er lekker gepuzzeld, gelezen en naar een luisterboek geluisterd.

Eind van de middag gaan we met de kinderen naar buiten om het filmpje op te nemen van het gedicht dat we tijdens de reis met zijn allen hebben gemaakt. We hebben er een apart bericht van geplaatst, genaamd ‘Hé doe je mee? Samen wordt het schoner!’ zie hier. Bij het hotel ziet Fons een salamander, het krioelt ervan. Meestal zien we ze ’s avonds wanneer ze het licht van de lampen op zoeken. Leuke en fascinerende beestjes. Fons en maakt er een mooie foto van.

’s Avonds gaan we op verzoek van de kinderen eten bij Umberto’s, een Italiaans restaurant in de straat waar ons hotel ook aan zit. Het is een echt Italiaans restaurant, dus even later zitten we allemaal aan de pizza. Wij hadden eigenlijk nog wel wat Thais willen eten, maar ach, dit is ook wel prima! Na de pizza ook nog een heerlijk toetje van ijs. We vieren de laatste avond in Thailand, proosten op weer 3 heerlijke weken en halen herinneringen op. Ook halen we wat herinneringen op aan de rest van de reis. Het voelt toch dat de terugreis morgen al een beetje gaat beginnen! Tijdens het nagerecht spelen we een spelletje David-kwartet. Ondanks de hemelsbrede afstand van ruim 9.500km, is Delden zo heel dichtbij. Het was weer een fijn dagje.