Maandag 22 februari – Op naar Dubai
Om 6.00u gaat de wekker en staan we op; het is een onrustige nacht geweest vanwege warmte en misschien toch ook wel wat spanning. De minimalistische trend wordt voortgezet in de ontbijtzaal, maar toch weten we de magen redelijk te vullen. Om 7.30u staat onze taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Het is gisteren gelukt om via de App in te checken voor de vluchten, dus we blijven relaxt als we de ochtendspits in rijden. Het is uiteindelijk maar een korte afstand die we moeten afleggen. Al met al doen we er echter toch een half uur over, doordat er eerst wat medepassagiers op een andere terminal worden afgezet.

Na de bagage ingecheckt te hebben, gaan we door de douane, security checks, met een treintje naar een andere terminal en vervolgens richting gate. We hebben nog een half uur voordat het boarden begint en bij de gate staat inmiddels een gigantische rij, omdat er bij de gate zelf ook weer een security check is. Tijd voor een kopje koffie! De koffie en de Chai Latte (groene thee met gember, kaneel, clove en melkschuim) smaken goed, zeker als er een brownie en cheesecake bij komt. We komen precies op het tijdstip dat er begonnen wordt met boarden aan bij de gate. De rij is helemaal weg en we lopen zo door de security check. 2 minuten later mogen we boarden.

De bijna 7u durende vlucht verloopt erg soepel en rustig; we vliegen dit keer met Emirates. Het personeel is erg vriendelijk en ook enorm kindvriendelijk. Onderweg krijgen ze een cadeautje (een tasje met speeltjes, puzzels, etc.) en er wordt ook een foto van ze gemaakt met een polaroid camera, die je dus meteen meekrijgt. Een ander nieuwigheidje voor ons dat we ontdekken is dat je via het entertainment systeem het beeld kunt zien van 2 camera’s die op het vliegtuig zitten; eentje voorop de neus en eentje aan de onderkant (en naar onderen) gericht. Dat geeft zeker bij opstijgen en landen spectaculaire beelden.

Eenmaal in Dubai valt ons de mooie en schone terminal op; het is allemaal goed en netjes verzorgd. De immigratie verloopt soepel en rond 13:15u lokale tijd (4u eerder dan in Kuala Lumpur; 3u later dan NL) lopen we naar buiten naar de taxi’s. Het is lekker weer, zo’n 30 graden en blauwe lucht. Onderweg kijken we naar de nummerborden. Toen Fons en ik vorig jaar in Dubai waren, hoorden we over de nummerborden; hoe lager het nummer, des te dichter je bij de familie van de sheikh staat. De sheikh zelf heeft het nummer 1. Later horen we dat nummerborden ook te koop zijn, en dat er mensen zijn die denken dat de waarde van hun auto zal toenemen wanneer er een ‘gaaf’ nummer op staat. We speuren de weg af en vinden uiteindelijk een bord met nummer 611, wat een heel laag nummer zou zijn. Grappig hoor.

De taxi brengt ons in een dik half uur naar het huis van Saar en Wouter (en kids), dat in een ruim opgezette compound staat. Als we aankomen is de Nanny er met hun jongste dochter (Nynke) van 9 maanden en hun oudste zoon (Dries) van 4. Niet heel veel later komt Saar hun middelste, Otto van 3 (gisteren jarig geweest, gefeliciteerd nog!), thuis brengen. Ze moet daarna nog weer terug naar haar werk. Wouter zullen we helaas niet zien, hij is deze week voor zaken in Afrika.

Rond 17.00u zijn we weer terug en spelen de kinderen weer verder samen; er wordt verkleed en andere spelletjes gedaan. Wanneer Saar thuis is, gaan we aan tafel en eten we een lekker maaltje van Dubai’s brood (soort van Naan, maar wat dikker), kippenpootjes, Humus, groenten, sla en olijven. We boffen; door de verjaardag van gisteren is er taart over waar we nu bij wijze van toetje van meegenieten. Het is gezellig, maar uiteindelijk begint de lange dag zijn tol te eisen en wordt het tijd dat de kinderen naar bed gaan. Fijn en gezellig dat we hier kunnen logeren. ’s Avonds kletsen we onder het genot van een kopje thee nog wat bij voor ook wij op tijd gaan slapen.

Dinsdag 23 februari – on top of the world
Iedereen slaapt heerlijk…. tot ongeveer 4.00u in de ochtend, wanneer de jetlag gaat opspelen en Aafje wakker wordt en niet meer in slaap komt. Gelukkig slapen Floris en Pepijn redelijk door tot een uur of 6. Wat dat betreft wel fijn dat we deze ‘tussenstop’ maken in Dubai; hebben we alvast 4 van 7u tijdsverschil enigszins verwerkt voordat we in Nederland komen. Dries, de oudste wordt al om 7.00u opgehaald door de schoolbus (ja, hier is het heel gebruikelijk dat een 4-jarige met de schoolbus naar school gaat) en we zwaaien hem allemaal even uit. Daarna ontbijten we rustig.

Rond 9.30u pakken we een taxi naar de Dubai Mall. Dit is een enorm warenhuis aan de voet van de Burj Khalifa, het hoogste gebouw ter wereld. We hebben kaartjes gekocht om de Burj Khalifa op te gaan. We lopen eerst wat rond in de mall en komen uiteindelijk bij de entree naar de Burj Khalifa waar we vrijwel direct kunnen doorlopen. In de lange gangen en hal naar de lift toe zijn er maquettes en uitleg over de bouw van deze enorme wolkenkrabber. Met zijn 828m is het op dit moment, met enorme voorsprong, het hoogste gebouw ter wereld. Leuk om te zien. Met de lift worden we naar de 124^e verdieping gebracht op 452m hoogte; net zo hoog dus als de Petronas Twin towers in Kuala Lumpur. De lift sprint met 9m/sec naar boven en binnen een minuut zijn we er. Zonder eigenlijk last te hebben van onze oren of buiken, heel soepel allemaal. In de lift zelf wordt een hele lichtshow verzorgd en zijn er allerlei beeldschermen.

Eenmaal boven is het genieten van het uitzicht. Het is vandaag een mooie en vrij heldere dag; we hebben enorme mazzel, want vaak is er door de vochtige zeelucht een enorme heiigheid. Je kunt helemaal rondlopen en hebt dus uitzicht alle kanten uit. Je hebt een mooi overzicht over Dubai, de verschillende centra (oude centrum, financial district, business bay, havens, etc.), de woestijn aan de ene kant en de kustlijn aan de andere. Tevens kun je goed zien dat Dubai nog elke dag verandert; overal kranen en bouwactiviteit. De meest verschillende gebouwen worden er neergezet; architecten leven zich uit. We kijken uit over het project ‘de Wereld’ (een complex aan eilanden voor de kust, die tezamen van bovenaf gezien de wereld vormen) en in de verte zien we tevens Palm Jumeirah, het eerste palmeiland dat is aangelegd en inmiddels al helemaal is volgebouwd.

Daar staan we dan; “on top of the world”, van een wereld waar we de afgelopen 7 maanden zo enorm van genoten hebben en blijven genieten. Precies 7 maanden geleden vertrokken we uit Delden. Wat is het een geweldig avontuur geweest. Een mooie plek om dat even weer te laten bezinken. Je kunt net zo lang boven blijven als je wilt, maar na een klein half uurtje hebben we het allemaal wel gezien en gaan we weer naar beneden.

We wandelen wat rond in de mall en bekijken wat winkels. Alle dure en bijzondere merken zijn hier wel vertegenwoordigd. De pracht en praal straalt overal van af. Uiteindelijk komen we bij het twee verdiepingen hoge aquarium dat erg vol zitten met vissen, haaien en roggen. Wel bijzonder om te zien, al vragen we ons af of dit wel zo diervriendelijk is allemaal. We strijken neer bij een gezellig café in de buurt en bestellen een lekker lunch van sandwiches. Fons neemt kort daarna alleen een taxi, want hij heeft afgesproken met Gijs en Adam voor wie hij vorig jaar een project heeft gedaan. Hij heeft een erg gezellige lunch met ze. Anne en de kids wandelen na de lunch nog wat rond en er worden zelfs al de eerste nieuwe kleren gekocht. Na 7 maanden intensief gebruik te hebben gemaakt van een kleine tas met beperkte hoeveelheid kleren (én gezien het harde groeien van de kinderen), zullen we straks in Nederland toch even aan de slag moeten met het opnieuw vullen van de kledingkast.

Uiteindelijk zijn we allemaal rond 14.30u weer terug bij Saar en de kinderen. Rest van de middag wordt er lekker gespeeld en gewandeld in de buurt. Floris heeft zijn allerlaatste skype-afspraak met zijn klas. Heel erg leuk en hij kijkt er naar uit a.s. vrijdag weer even in de klas te zijn.  We vinden het ontzettend leuk om hier te zijn en een dagje mee te draaien in het dagelijks ritme hier. Bijzonder om verschillende momenten van onze reis te hebben gedeeld met familie en vrienden die we hebben opgezocht of die ons hebben opgezocht. De wereld is zo groot of zo klein als je hem zelf maakt, zou ik (bijna?) willen zeggen.

Nadat Aafje met Dries en Otto in bad is geweest, leest Floris ze een boek voor. Het was weer een top dagje. Wanneer de kinderen later op één oor liggen, genieten wij buiten met Saar van een heerlijke avondje. Nog even tijd om rustig te kunnen praten.

Daarna kruipen we het bed in en zetten we, voor de zekerheid, de wekker voor morgen. Nog een laatste activiteit en dan op naar het vliegveld. Morgenavond slapen we voor het eerst weer in Nederland. Een nachtje in Bennekom, en daarna op naar huis. Jawel, na 215 dagen op pad begint het eind van het avontuur toch wel heel, heel erg scherp in beeld te komen.

Woensdag 24 februari – terug naar Nederland!
Het zal het ‘uitkijken naar’ zijn, de zin om weer naar huis te gaan; vanaf een uur of 4 wordt de een na de ander wakker. Hoe laat is het? Hoe lang moeten we nog in bed blijven liggen? We houden het vol tot 6.30u tot de rest van het huis ook tot leven komt. Kom, we gaan eruit! Voor de laatste keer tijdens dit bezoek ontbijten we met Saar en de kinderen. We zijn bij Nederlandse vrienden en er staan gekleurde hagels en NL kaas op tafel; het lijkt al wel een beetje alsof we weer in Nederland zijn.

Nadat we Dries hebben uitgezwaaid en iedereen zich heeft aangekleed, stappen we in de auto om Otto naar de nursery te brengen. Wanneer we de kinderen vertellen dat we vanochtend wat gaan rondlopen, is Aafjes reactie “Nee hè, toch niet weer een tempel!”. We hebben het verzadigingspunt bereikt. Nee, geen tempel meer, de laatste hebben we bezocht met Eelke en Martijn & Co, we gaan nu richting Dubai Marina.

Eerst nemen we een kijkje bij Saar op kantoor. Erg leuk om te zien waar Wouter en zij werken. We nemen afscheid van Saar (dank je wel voor de gezellige dagen, leuk om een paar dagen met jullie gezin mee te draaien en de kinderen wat beter te leren kennen) en wandelen vervolgens richting Dubai Marina. Het is heerlijk weer; slippers, korte broek en t-shirt; vanavond zal het anders zijn, wanneer we ons weer bevinden in een buitentemperatuur die ca. 30 graden lager is dan hier nu het geval is.

Dubai Marina heeft een mooie haven met veel hoogbouw eromheen. Tussen de moderne gebouwen zien we echter ook een wat meer traditioneel, laag gebouw staan. Mooi die mix. Wanneer je rondrijdt en wandelt door Dubai valt het op dat er veel groen is en menig bloemperk vol met bloeiende bloemen staat. Hoe bizar, zodra je buiten Dubai komt, sta je in de woestijn en hier zie je palmbomen, grasvelden en bloemen. Wanneer we langs de haven lopen zien we in een bloemenperk het geheim van de lokale ‘smit’ onthuld; het perk toont meer irrigatiesysteem dan bloem. Desalniettemin is het het in dit geval het meest treurige bloemenperk dat we hier tot nu toe zijn tegengekomen.

Eenmaal bij het strand aanbeland, vliegen de kinderen af op een levensgroot slangenspel. Alphons en ik vinden een mooi plekje op een sfeervol terras. Tijd voor een kopje koffie! Kijkend naar de kinderen die lekker spelen, genieten we van het lekkere weer en de herinneringen aan de reis. Dat is het mooie aan de reis; door de herinneringen blijven we genieten.

Na de koffie lopen we verder langs het strand en wordt er bij diverse speeltoestellen gespeeld. Plots zien we kamelen langs de waterkant lopen. Tijdens het skypen met de klas gisteren werd Floris gevraagd welke dieren hij in Dubai had gezien. “Geen eigenlijk, alleen wat vogels” was het antwoord. Tot nu toe dus. Wat leuk om dit op de laatste dag nog even mee te pikken. Al zijn dit geen kamelen die in het wild leven, het komt in deze omgeving toch wat natuurlijker over dan in een dierentuin, wetend dat ze buiten Dubai in grote aantallen vrij rondlopen. Pepijn en Aafje vinden het leuk om ze even te aaien (“Hmmm, ze stinken!”). Hierna zoeken we een taxi op die ons met horten en stoten doet genieten van alle wegdrempels die zich tussen het strand en de compound bevinden. Eenmaal ‘thuis’ worden de korte broeken en flip flops omgeruild voor lange broeken en bergschoenen; alvast klaar voor het vliegtuig en het weer in Nederland. We hebben nog alle tijd.

Wanneer het 12.30u is, rijdt de taxi voor. Een half uur later staan we op het vliegveld. Fons heeft ons gisteren al ingecheckt, we hoeven nu alleen de twee koffers af te leveren. Daarna door de douane, die helaas geen nieuwe stempel aan onze verzameling toevoegt. We verruilen de laatste Dirham voor wat chocolade dadels en andere lekkernijen die we thuis als cadeautjes kunnen inzetten (een aantal dan…).

Nog geen kwartier later zitten we in het vliegtuig dat al een uur van te voren is gaan boarden. Wanneer we de slurf al inlopen, hebben we het erover dat er minder mensen zijn dan we voor deze Airbus 380 (dubbeldekker) hadden verwacht. Het zou wel heel cool zijn om deze laatste vlucht Business class te vliegen. Onder het motto; wie niet waagt, die niet wint, vragen we of het kan. Helaas, helaas, geen mogelijkheden tenzij we bijbetalen. Nou, dat was toch ook niet de bedoeling. In principe vliegen we met economy prima, het was meer een mooie grap geweest, dan dat we zoveel waarde aan het comfort hechten.

De kinderen installeren zich achter de schermpjes (“Yes, we kunnen weer die spelletjes doen!”); eindelijk een dagje ongelimiteerd computerspelletjes spelen en filmpjes kijken, het feest kan niet op. Fons en ik storten ons op de Appie App. Toen we 7 maanden geleden vertrokken, hadden we de voorraadkast en diepvries vrijwel leeg, dus als we morgen willen eten zullen we eerst de winkel in moeten. Iedereen heeft wel iets wat hij/zij graag wil hebben; hagelslag, appelstroop, grove mosterd, roggenbrood etc. Ook heeft iedereen wel suggesties voor wat er komende avonden op de borden zal liggen; met name ovengerechten en salades. Ivm het Azië motto; boil it, peal it, cook it, wash it or forget it, hebben we afgelopen weken geen salades gegeten, terwijl we daar wel erg van houden. Allerlei gerechten staan op het wensenlijsje, met uitzondering van … noodles en nassi. Sommigen van ons stellen een time out daarvan wel op prijs. Over een maandje, dan pakken we het aangeschafte kookboek met Thaise en Vietnamese gerechten er weer bij. Bij gebrek aan een Appie die thuisbezorgt, hebben we gelijk een programmapuntje voor in Bennekom, morgen, voordat we naar huis rijden.

In een poging het dagboek cq weblog af te maken en alle foto’s uit te zoeken voor we thuis zijn, worden de laatste teksten geschreven en foto’s uitgezocht (tijdens de reis hebben we in totaal 19.300 foto’s geschoten!). De herinneringen zijn nu nog scherp. Daarnaast hebben we al een hele waslijst aan actiepunten voor thuis verzameld, waardoor we daar sowieso al niet bang hoeven te zijn voor verveling. “Wat een planning, zijn jullie net 7 maanden op reis geweest, kom je ook nog eens thuis wanneer de voorjaarsvakantie begint. Heb je nog meer vakantie!” De opmerking is al diverse keren gemaakt. Zelf hebben we echter niet de illusie om komende week van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat met de benen op de bank te zitten. Bij het plannen van de terugreis was het uitgangspunt dat we bij thuiskomst even de tijd wilden hebben om te acclimatiseren. Om na 7 maanden op een vrijdag terug te komen en gelijk na het weekeind weer naar school te wandelen, leek ons niet ideaal. Eenmaal terug in Nederland moet er een heleboel gebeuren. De jongens en ik moeten weer ingeschreven worden in het GBA (jawel we immigreren), iedereen wordt getest op TBC, tandartscontrole, (sport)kleding en (sport)schoenen mogen weer worden aangeschaft (uitgegroeid of toch echt, echt versleten na 7 maanden intensief gebruik), de lege voorraadkast weer aanvullen, APK keuring, belastingaangifte, kapper afspraken en natuurlijk willen we ook graag vrienden en familie weer zien etc.

Afgelopen 7 maanden waren fantastisch, een tijd om te koesteren en nog vaak aan terug te denken. Het gezamenlijk opdoen van nieuwe ervaringen en intensief met zijn vijven optrekken, is goud waard geweest. Iedereen is op persoonlijk vlak gegroeid. De kinderen hebben een breder beeld van de wereld gekregen en het besef dat de wereld rijk is aan verschillende culturen en de meest prachtige landschappen met bijbehorend flora en fauna. En dat terwijl we nog maar een fractie hebben gezien van wat er te zien is in de wereld. Waar we ook erg van hebben genoten, was het contact met lokale mensen die wat inzicht gaven in hun leven, opvattingen en het land. We zijn zo veel aardige mensen tegen gekomen. Eigenaren of buren van de airbnb accommodaties in Zuid-Afrika bijvoorbeeld, gidsen in Thailand en Vietnam of mensen waar we op wat voor moment op welke plek dan ook mee aan de praat raakten.

We hopen de kinderen ook mee te hebben gegeven dat het het waard is om te dromen en je dromen na te jagen. Geloof in jezelf en volg het pad dat bij je past, ook als dat afwijkt van het gebruikelijke of algemeen geaccepteerde.

Tevens was het fijn om met een afstandje te kijken naar het leventje dat we hebben en de manier waarop we afgelopen jaren hebben ingevuld. Wat vinden we nu echt belangrijk voor het gezin en voor ieder individueel, wat geeft ons energie en wat kost meer energie dan dat het oplevert? Als je niet af en toe op de pauze knop drukt, dendert het leven voort op een manier waar ooit bewust voor is gekozen, maar die nu wellicht niet meer gewenst is. En dus, komen we terug met meer goede voornemens dan we ooit met O&N hebben gehad, al ligt dat wellicht ook aan het feit dat we ons daar nooit zo mee bezig houden. Althans niet op dat specifieke moment. Hoe dan ook, we beginnen aan een nieuw hoofdstuk voor ons allemaal en kijken er erg naar uit.

Wat we overigens ook hebben gewaardeerd, was om even los te staan van het (Nederlands) nieuws. Af en toe kwam ons iets ter oren van wat er in Nederland speelde. Hadden we dat vooraf nog niet gevonden (wat eerlijk gezegd al wel het geval was), dan werd het tijdens de reis wel duidelijk dat er zo veel tijd wordt geneuzeld over, in onzer ogen, onbenullige zaken. Of dat er heel veel gezegd wordt, maar geen actie wordt ondernomen. Eeuwige besluiteloosheid om maar niet de nek uit te hoeven steken. Heerlijk om die energie vretende activiteit even te missen.

Iedereen bedankt met wie we tijdens de reis contact hebben gehad. Korte berichtjes via het weblog, Whats App, mail. Of het nu één keer was of vaker; het gaat niet om de frequentie of aantal keren, we vonden het leuk om te weten dat de lijntjes naar Nederland er zijn, ook als we weg zijn.

De reis heeft zoveel gebracht en zal ook verder zijn effect hebben op de toekomst. Hetgeen hierboven beschreven is niet compleet, maar geeft wel een indruk van wat het met ons heeft gedaan. We zeggen wel eens tegen elkaar; we zijn een magneet voor alle goede en fijne dingen in het leven en zo voelt het ook. Er is zoveel moois op ons pad gekomen. We zijn daar heel blij mee en dankbaar voor.

Wanneer we na een goede vlucht in Nederland aankomen, worden we warm ontvangen door Leo en Arjen die ons opwachten op Schiphol. Dank jullie wel! Stralende gezichten en open armen die op ons opwachten; een warm welkom in Nederland. Dank jullie wel.

Donderdag 25 februari – terug naar huis, huis !
Vrieskou, sneeuw; heerlijk!!! Wanneer we vanochtend wakker worden in Bennekom ligt er een laagje poedersneeuw buiten. Bij het ontbijt krijgen we een warm worstenbroodje, zoals Leo en Rinie ze elk jaar met kerst maken. De lekkerste worstenbroodjes die er zijn. Speciaal voor ons hebben ze er een aantal bewaard, wat zeer gewaardeerd wordt. De combinatie van sneeuw en worstenbroodjes (en wellicht het feit dat we kerst in Bennekom dit jaar gemist hebben) geeft ons het gevoel dat het nu kerst is. Wat een heerlijke thuiskomst hier, dank je wel R&L!

Na het eten worden de kinderen weer opgemeten. Vlak voor vertrek zijn er streepjes op de muur gezet, nu komen er drie nieuwe streepjes boven te staan. Aafje is tijdens de reis ca. 10cm gegroeid, Floris 8,5cm en Pepijn 3cm. Het zijn dit soort dingen waarop het weer duidelijk wordt hoe lang we zijn weggeweest en dat de groei niet alleen op persoonlijk vlak heeft plaats gevonden.

Hadden we tot vorige week nog een dubbel gevoel over naar huis gaan (en het reisavontuur af te ronden) we zijn er inmiddels helemaal klaar voor om naar huis te gaan en het avontuur daar voort te zetten.

Rond half twee komen we thuis aan. Wat leuk, er hangt een welkomsbord op de deur, er staan een paar bossen bloemen en planten en een hele stapel kaarten. Wat een onwijs leuke manier om thuis te komen!! Iedereen bedankt, ook voor de berichtjes die we vooraf al kregen om ons een goede thuisreis te wensen. Het voelt als een heel, heel erg lekker, warm en comfortabel bad om in thuis te komen. Top!