Vrijdag 19 februari – reisdag naar Kuala Lumpur
Vandaag reizen we naar Kuala Lumpur; vluchten 16 en 17 van de reis. Daarna nog twee te gaan en dan zetten we weer voet op Nederlandse bodem. We gaan enigszins om door eerst naar Bangkok te vliegen en daarna naar Kuala Lumpur. Zo kwam dat nu eenmaal uit met de vluchten. Er gaan wel rechtstreekse vluchten vanuit Krabi naar Kuala Lumpur, maar niet op de goede tijdstippen op deze dag. We staan rond 7.00u op en ontbijten rustig. Iets voor 9.00u is ons taxibusje er om ons naar het vliegveld van Krabi te brengen. Nog even is er wat consternatie bij het uitchecken, omdat het hotel een paar slippers in een van de kamers mist en daar zouden we dan voor moeten betalen. Na even terug te zijn gelopen naar de kamers, blijkt dat ze er gewoon liggen, dus geen probleem.
Het ritje naar het vliegveld duurt een half uur; het vliegveld van Krabi is een klein vliegveld maar er zijn wel een heleboel mensen. Gelukkig zijn we mooi op tijd en al snel kunnen we inchecken. Eigenlijk gaan we in Bangkok pas Thailand uit, maar ze laten ons hier in Krabi al door de ‘Immigration’ gaan en we krijgen een speciale sticker, zodat we in Bangkok een snelle route naar de volgende gate kunnen nemen en niet daar nog eens door Immigratie moeten. Helemaal prima, want we hebben nog voldoende tijd. Check, weer een stempel in het paspoort. Tijdens het wachten tot we kunnen boarden, kopen we een Thais kookboek waar een aantal gerechten in staat die we vaak hebben gegeten en wat leuke borrelhapjes die we in Vietnam of Thailand hebben gegeten. Leuk!
De vlucht naar Bangkok is maar een uur; toch krijgen we een warme maaltijd voorgeschoteld. Uiteraard rijst met een redelijk pittige kipsaus. Best lekker! Alles loopt mooi volgens schema. In Bangkok moeten we even wachten en vertrekt ons vliegtuig uiteindelijk een kwartiertje te laat, om 14.30u naar Kuala Lumpur. Tijdens het wachten hebben we mooi zicht op het vliegtuig en het inladen van de bagage. Zo zien we duidelijk onze bagage voorbij komen; weten we in ieder geval zeker dat die ook meekomt. De piloot heeft het gas er goed op zodat we uiteindelijk toch op schema landen.
Wanneer we bij de douane komen, zien we wel een family line aangegeven, maar blijkt de counter niet open te zijn. In plaats daarvan zijn er eindeloze rijen, die ons naar inschatting 1,5 – 2 uur wachtplezier beloven. We hebben net het David-kwartet tevoorschijn gehaald om (staand) te spelen, wanneer Fons ziet dat er een paar gezinnen met baby’s in een aparte, zeer korte rij mogen en het briljante plan oppert dat ik eens ga polsen of wij ook van line mogen wisselen. Ik loop op de verantwoordelijke agent af en vraag of wij, met onze ‘drie jonge kinderen’ ook in die rij mogen. En jawel, even was ik bang dat het niet zou mogen, omdat ze gewoon rustig stonden te wachten en geen stampij oid maakten, maar het mocht, ha! Helemaal top geregeld. Een kwartier later kunnen we op zoek naar de bagage, die al op de band ligt.
Wanneer Fons even later geld uit de muur haalt, gaat Pepijn bij het wisselkantoor informeren wat de wisselkoers is. Op de borden zien we wat woorden die met een beetje fantasie wel Nederlands lijken, zoals bagasi (bagage) en we nemen de taxi (‘teksi bermeter, of te wel taxi met een meter) naar Kuala Lumpur centrum. De taxi’s zijn hier overigens kobalt blauw. Grappig om te zien dat de kleuren vaak anders zijn; in Bangkok zagen we veel roze taxi’s, in Singapore vooral groen (in Londen zijn veel zwarte cabs en in New York overwegend geel) wie bedenkt dit zo?
We hebben weer via AirBnB een appartement gehuurd. Het is wel ruim een uur rijden, want het vliegveld ligt ongeveer 60km ten zuiden van het centrum van KL. Ondanks het tijdstip (tussen 6 en 7 op een vrijdagavond) rijdt het verkeer aardig goed door en zo komen we rond 19.30u aan (het is hier 1 uur later dan in Thailand) bij het appartement. Het appartement is op de 18e verdieping van een groot appartementsgebouw en heeft fraai uitzicht over de stad.
KL komt als eerste indruk op ons over als een echte cosmopolitische stad en vrij modern. Na even wat uitgepakt hebben, besluiten we in de directe omgeving op zoek te gaan naar een restaurant en niet zelf te koken. Vanuit het appartement hebben we al wel wat restaurants zien liggen en we lopen er naar eentje toe, die heel populair is kennelijk want het zit er tsjokvol; we kunnen er dan ook niet zonder reservering terecht. Geen nood, even verderop is er een grote mall (Pavillion). Direct bij binnenkomst zien we links en rechts al gezellige restaurants en uiteindelijk komen we op een heel leuk plekje terecht (Pressroom) waar ze zowaar Hoegaarden bier hebben. Anne is helemaal in haar nopjes en geniet ervan. Het eten is heerlijk en er wordt gezellig gekletst en tegelijk worden de eerste woordjes Maleis geleerd. ‘Terima kasi’ is bedankt en je begroet iemand met ‘hari yang baik’ of ‘Selamat petang’ (goede avond). Leuk, weten we ook weer.
Op de terugweg naar het appartement doen we nog een kleine boodschap voor het ontbijt morgenochtend. Het is inmiddels al behoorlijk laat geworden en ruim tijd om lekker te gaan slapen.
Zaterdag 20 februari – Kuala Lumpur verkennen
Na een ontbijtje bestaand uit cornflakes en melk trekken we er op uit. Vlakbij het appartement zijn de Petronas Twin Towers en een aangrenzend park met speeltuin. Prima ingrediënten voor een relaxt dagje. We wandelen door het park, waarna de kinderen lekker in het water spelen. Nee, papa gaat deze keer niet mee zwemmen en mama evenmin. Ik heb de indruk dat het hier niet geapprecieerd zal worden als ik hier in de bakini (zoals Aafje het noemt) zou ronddartelen. Wij zitten dus lekker in de schaduw. Na een half uurtje valt Aafje met haar hoofd tegen een muurtje en is de lol van het water weg. Op naar de speeltuin, waar ze zich nog een hele tijd vermaken en wij in de reisherinneringen duiken.
Vervolgens lopen we het complex bij de Petronas Towers in. Het doet ons direct denken aan de Mall bij Burj Khalifa, hoewel die waarschijnlijk hierop geïnspireerd zal zijn en niet andersom. We treffen gelijk een hele rits aan exclusieve zaken aan zoals Gucci, Prada, Hermes ed. Een verdieping hoger vinden we een ontzettend leuk eettentje: Ben’s. Wederom Italiaans. Jawel, nu we toch bijna thuis zijn, lonkt het Europese eten en smullen we even later van een lekkere pasta en Ceasar Salade. Op tafel staat een bakje met allerlei leuke vragen, een beetje zoals onze kinderfilosofie kaarten, die ook nu weer leuke gesprekken opleveren. “Zou je liever iets fantastisch ontdekken en dit met anderen delen of iets verschrikkelijks ontdekken en dit vervolgens voorkomen? Stel je kunt een dag je leven ruilen met een van je vrienden, wie zou dat zijn?” Of, “zou je liever maar 3 uur slaap nog hebben of alles eten wat je wilt zonder dik te worden?” Sommige leveren leuke discussies op, anderen zijn zo ingekopt.
Na het eten bekijken we de torens nog even van de andere kant, voor we teruglopen richting het hotel. In The Pavilion, de mall waar we gisteren hebben gegeten, vinden we een supermarkt waar we wat brood en beleg kopen voor het avondeten en ontbijt van morgen. Eenmaal terug in het appartement, nemen we de lift naar het dak waar een zwembad is. Wat een cool uitzicht! En hoe gaaf om hier lekker te zwemmen. De kinderen zijn er zo van onder de indruk dat ze helemaal vergeten om water naar beneden (op straat) te gooien zoals ze al tijden hadden aangekondigd.
Wanneer we weer terug zijn in het appartement wordt er gedoucht. Wanneer de jongens samen in bad zitten laten we ze kennismaken met de kunsten van een bubbelbad cq jacuzzi. Ze schrikken zich een hoedje en hebben de grootste lol. Grappig om te zien overigens, welke keuzes mensen bij het inrichten van een appartement maken. Enerzijds is er een jacuzzi en grote koelkast, anderzijds zijn er vrijwel geen pannen, maar vier stoelen, een eenpersoons dekbed op een tweepersoons bed (oplossing; dekbed overdwars leggen en de kinderen eronder laten slapen; kan net) en onvoldoende servies en bestek om de tafel voor vijf personen te dekken. En dat terwijl het voor een zespersoons appartement moet doorgaan. Let’s say; there’s room for improvement here ;-).
Even na 19.00uur gaat de Skype pingel; Flor kan even skypen met Adriaan. Hij geniet er met volle teugen van om met zijn vriendje te geinen. Nog een paar dagen, Flor, dan kun je er zo naar toe lopen. Na het skypen gaan we nog even op pad; bij de Petronas Towers wordt er een licht- en muziek show gegeven bij de fonteinen. Leuk om te zien. We blijven er een half uurtje en lopen dan terug. Al met al toch een lange dag en Aafje’s ogen vallen dicht. Prima dag zo. Leuk om hier een dagje te zijn en deze ontspannen invulling te hebben.
Zondag 21 februari – op weg naar het vliegveld
Vandaag hebben we een soort tussendagje. Aangezien we een uur rijden van het vliegveld zitten en morgen al vroeg op het vliegveld moeten zijn, slapen we vanavond in een hotel vlakbij het vliegveld. We worden om 11.45u opgehaald en rijden er in een uurtje naar toe. Halverwege heeft Fons in de gaten dat de chauffeur, die vol enthousiasme praat over de stadsbouwkundige ontwikkelingen van Kuala Lumpur, eigenlijk niet precies weet waar we naar toe moeten. Hij heeft geen navigatie in de wagen en rijdt richting een hotel op het vliegveld, waar we niet naar toe moeten. Gelukkig hebben we de mobiel en kaarten App, waarmee Fons de chauffeur vervolgens de weg wijst.
Het hotel (Sri Langit) ligt in een weinig sfeervolle wijk en is vooral praktisch. Kamers zijn vrij klinisch en minimalistisch. Op de vraag of er leuke restaurants in de buurt zijn, wordt verteld dat er wel wat is, maar dat we wanneer we buiten gaan rondlopen voor de veiligheid ons paspoort mee moeten nemen. De behoefte om naar buiten te gaan, is daarmee door de buitendeur vertrokken. We spenderen een paar uur in de hotelkamers, waarin we lezen, spelletje spelen en aan het blog werken. ’s Avonds eten we in het restaurant dat bij het hotel hoort. De sea food noodles zijn, met die ene garnaal die er in te vinden is, eveneens vrij minimalistisch, wat we ergens wel consequent vinden. Nu vroeg slapen en morgen op weg naar de familie Bijman in Dubai!