Zondag 30 juli 2017 – vertrek
Vandaag gaan we weer op reis, zo voelt het echt. Heerlijk; een nieuw land, nieuwe ervaringen. De vlucht is pas in de avond, dus we slapen lekker uit en pakken op het gemak de allerlaatste dingen in. In de ochtend drinken we gezellig een kopje koffie met de Terpstra’s die morgen ook op vakantie gaan. Bij de koffie een heerlijk worstenbroodje die Anne gisteren in Den Bosch heeft gekocht. In de middag oogsten we nog snel de rode bietjes uit de tuin en verwerken die in een lekkere salade. Gaaf, zo uit eigen tuin.

Rond 18.00u stappen we dan toch eindelijk in de auto; het is toch wel lang wachten voor de kids, de spanning is dan ook wel aanwezig. Wanneer gaan we nou? Rond 19.30u parkeren we de auto bij de Holiday Valet Parking, sleutel afgeven en een paar minuten later staan we de bagage in te checken. Ondanks het feit dat er veel drukte voorspeld werd op Schiphol, is er geen mens te bekennen bij de controles en dus staan we rond 20:00u in de vertrekhal. De kinderen spelen bij het vliegtuig in vertrekhal 2 en als we richting de F-pier lopen waarvandaan ons vliegtuig vertrekt, komen we langs een exhibitie van Nemo, waar de kids lekker kunnen experimenteren. Zo komen we de tijd prima door.

We boarden rond 22.00u en even na 22:30u vertrekken we, ruim op tijd. In het vliegtuig krijgt Fons zijn eerste cadeau: een champagnefles vol klein snoepgoed, van Travelnauts, de reisorganisatie via welke we deze reis geboekt hebben. Wat attent. De jongens hebben de films en spelletjes weer ontdekt en vinden het leuk om weer te vliegen. Aafje heeft een cadeautje van de stewardessen gekregen en kleurt de kaart die er bij zit gelijk in om aan de stewardess terug te geven. Het boek Solitair dat we van Angela hebben gekregen, wordt uit de tas gehaald. Super leuk, een boek over Namibie en de delen waar we naar toe gaan. We krijgen nog een maaltijd aan boord en vrij snel erna valt iedereen in slaap en de kinderen slapen een redelijk aantal uurtjes.
 

Maandag 31 juli – aankomst Windhoek en verjaardag
De vlucht naar Windhoek heeft een tussenstop in Luanda, Angola. We komen daar rond 6:15u lokale tijd (-1 uur tov NL) aan. We moeten allemaal in het vliegtuig blijven zitten en strekken de benen wat. Na een dik uur en de aankomst van een ‘verse’ bemanning vliegen we verder. We horen dat de lokale temperatuur hier op dat moment een paar graden boven nul is. Dat belooft wat voor het nog zuidelijker gelegen Namibië. Om 9.30u, ruim voor de planning, landen we in Windhoek. Het aanvliegen en de landing is wat ruig en leidt tot wat wit weggetrokken gezichten. Eenmaal buiten trekt dat snel bij.

Het is mooi en helder weer en ondanks de koude nachten hier (het is winter en kan tot 2 graden vriezen) is het al aangenaam buiten. Het voelt echter nog wat onwerkelijk om in Namibië te zijn. De immigratie check gaat redelijk snel, al moeten we wel even wachten en blijkt uiteindelijk dat we ook voor de kinderen een formulier moeten invullen. In het vliegtuig was ons verteld dat dat niet nodig was. Maar goed, ook dat lost zich weer op en met een set verse stempels in het paspoort lopen we richting de bagageband, waar de bagage al lang van de band is afgehaald en op ons staat te wachten. 

In de aankomsthal is het een drukte van belang maar we weten snel onze lokale contactpersoon te vinden die ons welkom heet. Hij heeft een uitgebreide map bij zich met oa routebeschrijvingen en gps-coördinaten van de locaties waar we deze reis naar toe gaan. Hij geeft nog wat tips en uitleg en vervolgens halen we onze huurauto op. We ervaren meteen het Afrikaanse ritme; alles gaat op het gemak. De reservering blijkt niet helemaal goed te zijn overgekomen, want er mist oa een GPS in de auto. Gelukkig wordt dat snel opgelost en na het volgen van een instructiefilm hoe te rijden in Namibië (veel gravelroads, dus rustig aan!), kunnen we eindelijk op pad. Het is inmiddels al rond 12:00u, dus we hebben ons toch ruim 2uur ‘vermaakt’ op het vliegveld…

We hebben een grote 4×4 gehuurd, een Toyota Fortuner, wat een ding! We hebben meer dan genoeg ruimte en omdat we weer licht reizen (2 koffers en 5 kleine rugzakken) is ook de kofferbak maar gedeeltelijk gevuld. Het is weer even wennen om links te rijden en vooral dat de richtingaanwijzer rechts zit; de ruiten zijn, tot groot vermaak, na korte tijd dus al veelvuldig schoongemaakt!

De route vanaf het vliegveld naar Windhoek doet ons sterk denken aan de eerste rit vanuit Johannesburg naar Drakensbergen. Ook zien we weer baboons op de weg en bomen die volhangen met de ‘omgekeerde’ vogelnestjes.

Het is een half uurtje rijden naar Windhoek en ons eerste huisje; een Bed & Breakfast genaamd Villa Violet dat in ‘Klein Windhoek’ ligt, pal ten Oosten van het centrum van Windhoek. Het is een klein (6 huisjes voor elk 2 of 3 personen) maar heel gezellig en mooi verblijf waar we heel hartelijk en vriendelijk worden ontvangen; tsjonge, wat voelt dit weer bekend en fijn, we zijn echt weer op reis en wat voelt dat goed! 

Na de bagage uitgeladen te hebben, zetten we ons gezellig bij het zitje onder de boom in de tuin. We vieren Fons’ verjaardag met koffie, thee, de huisgemaakte koekjes van Villa Violet en een mars/snicker uit de champagnefles. Daarnaast krijgt Alphons allemaal verjaardagskaarten (dank je wel!) en enveloppen met opdrachten en cadeaux. Zo blijkt oa dat Anne het diner gereserveerd heeft bij een leuke tent in de buurt. Heel gezellig allemaal. Vervolgens gaan we op pad om wat ‘inkopies’ te doen, zoals water, wat dingen voor onderweg (biltong; yes! fruit, etc.). Ook kopen we op aanraden van onze contactpersoon een koelbox die we (met gemak) achterin de kofferbak zetten.

Daarna rijden we het centrum van Windhoek in en krijgen we een indruk. Het is geen grote stad en is zeer ruim opgezet; niet echt een stad met een winkelcentrum om in rond te lopen. We parkeren de auto bij de Christuskirche, de bekendste kerk uit de Duitse tijd, die in 1907 gebouwd is en inmiddels dienst doet als Nederlands Gereformeerde kerk. Bij de parkeerplaats uiteraard ‘parkeerwachters’ die op je auto letten en daarmee een centje bijverdienen; ook die kennen we nog van Zuid-Afrika. Aangezien Namibië na een Duitse kolonie te zijn geweest in handen kwam van Zuid-Afrika, praten vele mensen hier Afrikaans. De parkeerwachter krijgt een kleine vergoeding en maakt ook nog een sleutelhanger van een noot voor de kids; uiteraard verwacht hij dan nog een kleine vergoeding, nou toe maar dan! De kerk is een mooie, kleine kerk met fraaie glas-in-lood ramen. Desalniettemin bekruipt er Anne een beklemmend gevoel. De manier waarop de Duitse en Nederlandse kolonialisten hier en in Zuid-Afrika hun kerken hebben geïntroduceerd, is niet de boeken in gegaan als ruimdenkend en respect hebbend voor lokale religies/ tradities. Zou er inmiddels een andere wind waaien?

Tegenover de kerk ligt het National Independence Monument, een groot en hoog gebouw dat een museum herbergt die de onafhankelijkheid van Namibië in 1990 en vooral de weg ernaartoe herdenkt. We brengen een kort bezoek aan het museum hetgeen ons een aardige indruk geeft; veel overeenkomsten met de strijd van het ANC in Zuid-Afrika, gedeeltelijk gewapende strijd/opstand, gedeeltelijk politiek via een beweging (SWAPO, met communistische inslag, aangevoerd door Sam Nujoma, de latere eerste President). We rijden terug naar ons huisje en borrelen wat met de net gekochte biltong, hmmm.

Rond 17.15u lopen we richting Joe’s Beergarden; het is een wandeling van 15min door het schemer, maar we hebben ons laten vertellen dat dat in dit gedeelte van de stad prima kan. Er zijn zowaar goede, brede stoepen, zodat we veilig voor het verkeer kunnen lopen. Joe’s Beergarden is een vrij bekend en heel gezellige eetgelegenheid, die feitelijk uit een aantal ronde binnenplaatsjes bestaat (de naam daarvan ontschiet me even), waar je rondom een kampvuur plaatsneemt aan een tafel. Op het menu staan naast allerlei vlees- en visgerechten ook een uitgebreide keuze aan wild. En dat laten we ons goed smaken! Pepijn kiest oa een spies met daaraan Kudu, Springbok, Oryx en Zebra. Leuk; weer een aantal nieuwe smaken. Vooral de oryx valt in de smaak; super mals met een wildsmaak. De mielie croquetjes die erbij geserveerd worden smaken bekend, maar het duurt even voor we kunnen ‘pinpointen’ wat het is; griesmeel! We genieten met volle teugen en zijn blij dat we er op tijd waren want tegen dat wij ons toetje bestellen (dat hoort natuurlijk op een verjaardag!) zit het bijna helemaal vol en heeft de bediening moeite om alles in goede banen te leiden. Voldaan en ook moe na een heerlijke dag, maar een korte nacht, gaan we snel naar huis en zijn we allemaal rond 21:00u diep in slaap. Heerlijk.
 

Dinsdag 1 augustus – naar Kalahari woestijn en eerste game drive
Na een rustige nacht, waarin iedereen heerlijk heeft geslapen, beginnen we de dag met een lekker ontbijtje. Er is van alles en nog wat huisgemaakt; brood, gedroogde worst, limoencake en jams. De eigenaresse die gisteren afwezig was, feliciteert Alphons met zijn verjaardag en biedt hem een fles Zuid-Afrikaanse, rode wijn aan. Leuk! Voor wie wil worden er ‘roereierkies gebakt’. Ondanks dat we de wereldreis al weer 16 maanden geleden hebben afgerond, voelt het alsof de tussenliggende tijd is weggevallen en we net uit Zuid Afrika komen. Heerlijk om weer dat Afrikaans te horen.

Wanneer de spullen weer zijn ingepakt, vertrekken we rond 10.00uur. Het weer is prachtig; strak blauwe lucht en in de middag rond 25 graden. Het eerste deel van onze reis door Namibië is over verharde weg. Na ca. 270km begint de onverharde weg. Bij het passeren van de enkele tegenliggers die we tegenkomen, rijden we even in een stofwolk, net alsof we kort in dichte, roodbruine mist rijden. Rond lunchtijd lassen we een stop in om een boterham te smeren. Langs de kant van de weg zijn her en der picknick plekken waar een stenen tafel en banken in de schaduw van een boom staan. Tijdens het eten zien we een boom met enorme vogelnesten, althans dat is wat wij denken dat het zijn. In eerste instantie lijken het leren vellen die over de takken hangen, maar wanneer we beter kijken, zien we dat het is opgebouwd uit gras en takjes. Later op de dag zien we dergelijke nesten ook in hoogspanningsmasten hangen. We rijden over bruggen waaronder op dit moment enkel uitgedroogde grond te zien is. Ondertussen luisteren we naar het eerste luisterboek van deze reis; de Gorgels, geschreven en voorgelezen door Jochem Myjer.

Rond een uur of twee arriveren we bij Lapa Lange Lodge. Een oase in deze halfwoestijn. Twee luxe gebouwen met rieten dak, een groot groen grasveld met daarin een zwembadje en een vijver met vissen. Daarachter ligt ons huisje voor komende twee dagen, grenzend aan de waterplaats. We worden vriendelijk verwelkomd, verkennen de lodge en ons huisje en stappen een uur later de safariwagen in voor de gamedrive. De wagen is eigenlijk een bakkie waar op het achterste deel een verhoging is gebouwd met drie banken. Vanaf hier hebben we super mooi uitzicht. Samen met een ander gezin rijden we rond door het gebied. We zien verschillende dieren, waaronder Springbokken, Red Hartebeest, Ground Squirls (die we in eerste instantie aanzien voor Stokstaartjes want ze staan continu rechtop en zijn ook tweemaal zo groot als de eekhoorns in NL), Belsbokken, Waterbokken, een groep ietwat bruinige Zebra’s, Oryxen, Black Wildebeest, Red Duiker en Black Springbok. Vlak voordat we stoppen voor Sundowners, ziet Pepijn opeens twee Giraffen!! Terwijl we genieten van de mooie dieren, spot Alphons een stuk verder ook nog een baby Giraffe! Wat gaaf! Hij blijkt ongeveer een jaar oud te zijn. Voor ons is het de eerste keer om zo’n kleintje (ca. 1,6m hoog) te zien en we zijn er gelijk weg van.

De auto wordt stilgezet en er komt een tafel tevoorschijn waar even later wat drinken en lekkere hapjes op staan. Mmm… biltong van kudu en een gedroogd oryx worstje. We genieten van de ondergaande zon, het lekkers en de giraffen die inmiddels iets verderaf staan te eten.

Wanneer we later terugrijden naar de lodge staan er plots twee witte neushoorns voor ons op het pad. Woow! Witte neushoorns staan in deze regio bekend als rustige, relatief ongevaarlijke dieren. De ranger blijft dan ook gewoon op het pad, waardoor we de dieren vanaf een paar meter afstand kunnen gadeslaan. Door het ondergaan van de zon is er helaas te weinig licht om duidelijke foto’s van ze te kunnen maken. Bij terugkomst bij de lodge staan de tafels gedekt. Bij het zien van de soep krijgen we een deja vu; pompoensoep, net als in Zuid Afrika. Daar hebben we dat ook diverse keren gegeten. Daarna eten we heerlijk, malse Oryx biefstuk met groenten en rijst. Als toetje wordt Malteser cake geserveerd met custard saus. 

Terug bij het huisje observeren we de dieren die op dat moment bij de waterpoel aan het drinken zijn. En zowaar krijgen we bezoek van enkele giraffen! Al vrij snel gaan we echter naar binnen; iedereen is moe en het bed lonkt, ondanks dat het nog maar 21.00uur is.

 

Woensdag 2 augustus – lekker uitrusten en bezoek bushman dorp
Vandaag wordt een rustdagje. We staan op het gemak op. Na het ontbijt trekt Aafje haar zwembroek en UV shirt aan. Wat een bikkel. Het is rond de 20graden en het water is nog heel koud, maar dat weerhoudt haar er niet van om te zwemmen. Alphons begint met het schrijven van het blog terwijl Pepijn, Floris en Anne op de strandstoelen lezen. Rond het middaguur smeren we een boterham. Floris heeft inmiddels ook gezwommen en Pepijn heeft zijn vijfde Suske en Wiske en tweede Duck History-pocket uitgelezen.

Rond 14.00uur vertrekken we met de ranger van gisteren naar een plek in de Kalahari woestijn waar bushmen zijn. Hoewel ze hier niet meer wonen, gebruiken ze de plek nog wel om hun traditionele gebruiken te laten zien. Een soort openluchtmuseum in werking, zou je kunnen zeggen. Er staan twee hutten, een omheining en een kampvuur in het midden. Een van de mannen vertelt iets over de activiteiten van de vrouwen. Hoewel we goed luisteren kunnen we echt niets van het taaltje van de bushman maken. Het is dus maar goed dat de ranger erbij is om het voor ons te vertalen.

Daarna lopen we een stukje met ze de bush bush in waar ze het eea vertellen over planten, dieren, het gebruik van struisvogeleieren en het jagen. Hij laat een struik zien waarvan ze de blaadjes gebruikten als tabak, maar ook om bij een verkoudheid mee te stomen; blaadjes in een pan met heet water, met het hoofd erboven en daar een dierenvel overheen en maar stomen. De bast van de takjes werden gekauwd tegen keelpijn en de vezels die overbleven werden zacht gekauwd en vervolgens als tandenborstel gebruikt. Hij vertelt dat het hoge, gele gras gebruikt werd om achter te schuilen tijdens het jagen en om verfrommeld te gebruiken om een vuurtje mee te maken. Tevens werd het gebruikt om het geschoten wild op te villen, zodat het niet op het zand hoefde te liggen en schoon bleef. Hij vertelde over het maken van een vleermuisval en de manier waarop ze jaagden. Kortom, een heleboel interessante dingen. Aan het einde komen we weer terug bij de groep. Ze voeren een dans op (ok, toen voelden we ons wel erg de toerist met de camera…) en willen met ons op de foto (of dachten misschien dat wij dat graag wilden?). Hoe dan ook, het kiekje wordt gemaakt en we zeggen elkaar gedag.

Terug bij de lodge worden er nog wat spelletjes gespeeld en gekeken bij de waterplaats waar zowel neushoorns als koedoes, struisvogels en spiesbokken langskomen. Rond 17.00uur gaan we met zijn allen bij de grote lodge zitten om te borrelen en een nieuw spelletje te spelen. Hanabi ; erg leuk! Het is een coöperatief spel, waarbij je de kaarten van je af houdt tijdens het spelen, waardoor anderen jouw kaarten wel zien maar jij zelf niet. Door elkaar hints te geven worden de reeksen compleet afgelegd. Heel leuk. Daarna hebben we weer genoten van lekker eten, voor we moe maar voldaan het bed in stapten. Weer een top dagje!